به متحدان محلی مسکو گفته شد که “روسیه برای همیشه اینجاست”. اکنون آنها از اوکراین فرار می کنند | اوکراین

جیهفته‌ها پیش، ایرینا در اداره اشغال روسیه در کوپیانسک کار می‌کرد، شهری بزرگ در شمال اوکراین که چند روز پس از آغاز جنگ ولادیمیر پوتین علیه این کشور تصرف شده بود.

اما پس از آن، هنگامی که نیروهای روسی از شهر فرار کردند و ارتش اوکراین مناطق اشغال شده در شمال کشور را بازپس گرفت، او و خانواده‌اش فرار کردند که انتظار داشتند مجازات سریعی برای همکاری با نیروی متجاوز روسیه باشد.

شواهد به دست آمده از مناطق تازه بازپس گیری شده نشان می دهد که نیروهای روسی به طور مرتب از خشونت برای سرکوب هر گونه مخالفت محلی و حفظ کنترل استفاده می کردند. در عین حال، برخی گفته اند که از روس ها استقبال کرده و به آنها کمک کرده اند. برخی دیگر به اصرار مقامات مستقر در مسکو که برای همیشه آنجا هستند گوش دادند و تصمیم گرفتند که با هم همکاری کنند یا به سادگی سعی کنند در سکوت تحت حاکمیت روسیه زندگی کنند.

برای متحدان محلی مسکو، عقب نشینی ناگهانی نیروهای روسی که برخی از روستاها و شهرها را با مقاومت اندک واگذار کردند، یک چرخش در مرز خیانت بود.

ایرینا با یادآوری وعده های مقامات فرستاده شده از سوی مسکو، گفت: «همه به ما گفته بودند که اکنون اینجا هستیم، ما اینجا هستیم، شما چیزی برای ترس ندارید. او گفت که او در بخش حسابداری اداره محلی جدید که توسط روسیه نصب شده بود، کار کرده بود. “پنج روز پیش آنها به ما می گفتند که هرگز آنجا را ترک نمی کنند. و سه روز بعد ما زیر گلوله باران بودیم … و ما چیزی نمی فهمیم [about the offensive].

او درباره عملیات نظامی روسیه گفت: «ما نمی‌فهمیم که هدف از این کار چیست.

برای ماه‌ها، روسیه به مردم مناطق اشغالی اوکراین می‌گفت که آنجاست که بماند. روبل معرفی شد، به بازنشستگان گفته شد که مستمری روسیه را دریافت خواهند کرد و ساکنان طرفدار روسیه در صفوف کارکنان دولت استخدام شدند.

آندری تورچاک، یکی از رهبران حزب حاکم روسیه متحد روسیه، در جریان بازدید از کوپیانسک در ماه ژوئیه گفت: «این واقعیت واضح است که روسیه هرگز ترک نمی‌کند. روسیه هرگز اینجا را ترک نخواهد کرد. و تمام کمک های لازم انجام خواهد شد.»

این عهد، همراه با تهدید خشونت، برای فرافکنی قدرت مسکو در شهرها و روستاهای اوکراین از طریق حصول اطمینان از مردم محلی مایل که هرگز مجبور به مجازات به عنوان خائن یا همکار نخواهند شد، حیاتی بود.

اکنون عقب نشینی روسیه ضربه مهلکی به چهره نیروهای مسلح روسیه و کرملین در میان برخی از مشتاق ترین حامیان آنها در اوکراین وارد کرده است.

اوکراین متعهد شده است که افراد محلی را که با ارتش روسیه همکاری می کردند یا با دولت های مستقر در روسیه همکاری می کردند، دستگیر کند. پرونده ها می توانند تا 15 سال حبس داشته باشند. رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی روز چهارشنبه گفت که نیروهای اوکراینی به دنبال ریشه کن کردن «بقایای اشغالگران و گروه های خرابکار» در شهرها و روستاهای بازپس گیری شده در منطقه خارکف هستند.

در بلگورود، منطقه ای روسیه که هم مرز با خارکف است، دفتر فرمانداری گفته است که نزدیک به 1400 نفر پس از عبور از مرز از اوکراین در یک کمپ موقت اسکان داده شده اند. بسیاری از آنها خانواده هایی با فرزندان هستند که از جنگ فرار کرده اند. احتمالاً صدها نفر دیگر در آپارتمان های اجاره ای یا نزد اقوام خود اقامت دارند.

در یک مرکز توزیع کمک‌های کوچک در شهر، ده‌ها نفر از اوکراینی‌هایی که اخیراً به روسیه گریخته بودند، گفتند که از ناتوانی مسکو در حفظ منطقه خارکف و مقاومت در برابر حمله موفق اوکراین که 8000 کیلومتر مربع (3100 کیلومتر مربع) را بازپس گرفته است، مات و مبهوت شده‌اند. مایل) از قلمرو تنها در چند هفته.

الکساندر 44 ساله که به همراه همسر و پسرش از روستای مجاور فرار کرد، گفت: «مردم آنجا به نیروهای روسی باور کردند، آنها گفتند ما شما را ترک نمی کنیم، که ما این همه نفر را از دست دادیم و شما را ترک نمی کنیم. «سپس ناگهان عقب نشینی کردند. آنها چندین ماه طول کشید تا تمام این قلمرو را جمع آوری کنند و سپس در عرض دو روز آن را رها کردند. آنها نمی فهمند چه اتفاقی افتاده است.»

الکساندر، یک جوشکار لوله کشی آموزش دیده، گفت که او برای روسیه کار نکرده و از زمان شروع جنگ به کار نگرفته است. او می خواست روستای خود را ترک کند، روستایی که در اوایل جنگ به سرعت به روسیه افتاد، زیرا “نه کار داشت و نه مدرسه، و من باید لباس فرزندم را بپوشم و او را به مدرسه بفرستم”.

آنها قصد داشتند به یک برادر در لهستان بپیوندند، اما پس از آن اسکندر توسط یک گلوله زخمی شد و آنها فرار کردند تا در روسیه پیش یکی از اقوام خود بمانند.

او گفت که آنها نه به این دلیل که مخالف بازگشت به حکومت اوکراین بودند، بلکه به دلیل خطر جنگ، آن را ترک کردند. او گفت: «این ما را به سمت هیستری سوق داد. تا جایی که می توانستیم آن را مصرف کردیم.»

او نیز مانند دیگران خواست که نام خانوادگی اش معرفی نشود. او می ترسید که به دلیل فرار به روسیه به عنوان یک خائن دیده شود. او گفت که هنوز امیدوار است که به خانه بازگردد تا والدینش در اوکراین را ملاقات کند.

تلاش‌های مسکو برای ادغام مناطق با ارائه علنی کمک‌ها و در عین حال اعمال فرهنگ ترس در اوکراین اشغالی، به عنوان مقدمه‌ای برای الحاق رسمی تلقی می‌شد که می‌توانست در برخی از مناطق در پاییز امسال برگزار شود.

اما فقدان امنیت ناشی از عقب نشینی ناگهانی روسیه نیز اعتماد برخی را متزلزل کرده است و این امر را در سرزمین هایی که مسکو همچنان در اختیار دارد دشوارتر می کند.

سرگئی، دوست پسر ایرینا که در راه آهن محلی کار می کرد، گفت: “ما باید زودتر می رفتیم.” او گفت که اکنون یافتن مکانی برای اقامت در بلگورود، جایی که هزاران نفر از آغاز جنگ به آنجا رفته اند، دشوار بود.

ایرینا و سرگئی هر دو گفتند که هنوز از روسیه در جنگ حمایت می کنند اما کمتر اعتقاد دارند که روسیه بتواند از حامیان خود در اوکراین محافظت کند.

ایرینا با اشاره به مناطقی در جنوب اوکراین که توسط روسیه نیز اشغال شده است، گفت: «اکنون من نگران مردم خرسون و زاپوریژژیا هستم. همچنین به آنها گفته می‌شود که ما نمی‌رویم. اما اگر به اتفاقات نزدیک خارکف نگاه کنید، هیچ کس نمی تواند بگوید فردا چه اتفاقی می افتد.

بر اساس بسیاری از گزارش ها، خود سربازان روسیه و برخی از تقویت کنندگان ارشد کرملین گفته اند که روسیه در خطر از دست دادن حامیان خود در اوکراین اشغالی است.

الکساندر اسلادکوف، خبرنگار جنگی روسیه، در یک گزارش تلویزیونی گفت: «مردم اینجا منتظرند تا ما شروع کنیم. برای اینکه ما آنقدر به آنها ضربه بزنیم که در نهایت به پشت سرشان بیفتند. یعنی یک ناک اوت. برنده شدن در امتیاز بسیار دشوار است. ما تعداد زیادی از مردم را از دست می دهیم، زخمی شده ایم.»

او در حالی که خودش را گرفت، افزود: “و ما موفقیت های بزرگی داریم.”

روسیه اخیراً موفقیت چندانی نداشته است. و مشکلات آن ممکن است بیشتر شود زیرا شهرهایی که از هفته های اول جنگ در اختیار روسیه بوده اند، شروع به بیرون آمدن از انزوا و روایت داستان های زندگی تحت اشغال می کنند.

همچنین باعث مهاجرت مردم به مرز شد. اوایل این هفته، یولیا نمچینووا، یک فعال محلی که به پناهندگان اوکراینی در روسیه کمک می‌کند، ویدیویی از صدها خودرویی که از منطقه خارکف در مرز روسیه فرار کرده بودند، فیلم‌برداری کرد.

یک مقام اوکراینی یکی از این کاروان‌ها از منطقه لوهانسک را به‌عنوان همدستانی توصیف کرد که «غنای خود را بسته‌بندی می‌کنند، خانواده‌هایشان را بسته‌بندی می‌کنند و می‌روند». نمچینووا، که دیدگاه‌های طرفدار روسیه دارد، تأیید کرد که بسیاری از افراد در داخل می‌ترسیدند که به عنوان همدستان برچسب داده شوند، اگرچه او آنها را محلی‌هایی توصیف کرد که به گفته او «فقط تلاش می‌کردند زندگی کنند».

او گفت: «به مردم گفته شد که روسیه برای همیشه اینجاست. «آنها در شوک بودند. مردم فقط سیاه پوست بودند. آنها به معنای واقعی کلمه سیاه رنگ بودند. از مردم پرسیدم کجا می روید، گفتند: به روسیه. فقط هیچ جا. فقط برای عبور از مرز.»

در این مرکز امدادی، بیشتر آنها گفتند که تنها در صورتی به اوکراین بازخواهند گشت که روسیه این سرزمین را پس بگیرد. برخی دیگر گفتند که هرگز باز نخواهند گشت، حتی اگر روسیه بازگردد.

سرگئی، دوست پسر ایرینا که کیف کوچکی با کفش و ژاکت از مرکز امداد حمل می کرد، گفت: “ما هرگز برنمی گردیم.” “چیزی نیست که به آن برگردیم.”