اروپا باید بعد از انتخابات مراقب ژایر بولسونارو باشد | چشم انداز

تقریباً هیچ کشور دیگری به وضوح بحران لیبرال دموکراسی را تجربه نکرده است.

نهادهای دموکراتیک برای مدتی مورد حمله قرار گرفته اند. اما اکنون که کشور برای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خود در ماه اکتبر آماده می شود، خطرات نمی تواند بالاتر باشد. بسته به نتایج و مهمتر از آن، اینکه آیا رئیس جمهور ژایر بولسونارو آنها را بپذیرد، برزیل یا رژیمی حتی آشکارا خودکامه تر خواهد داشت یا در نهایت مسیر بازسازی نهادهای دموکراتیک آسیب دیده خود را آغاز خواهد کرد.

این وضعیت وخیم نشان دهنده یک تغییر شگرف نسبت به برزیل در یک دهه پیش است، زمانی که این کشور به عنوان یک دموکراسی نوظهور در حال افزایش اهمیت جهانی دیده می شد. فقر شدید از طریق برنامه های رفاهی نوآورانه بهبود یافته بود و نفوذ دیپلماتیک آن در سراسر جهان گسترش یافت. با این حال، تا سال 2014، در بحبوحه تاثیر دیرهنگام بحران مالی جهانی، پوپولیسم جناح راست در برزیل جایگاه خود را به دست آورد.

نیروهای محافظه‌کار قدرتمند، اغلب از راه‌های غیر دموکراتیک، خود را مجدداً مطرح کردند، که به امتناع آنها از پذیرش نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری 2014 ختم شد. اتحاد فرصت طلبانه بین تجارت، گروه های رسانه ای و یک جنبش مردمی آزادی خواه، اعتراضات خیابانی را برای استیضاح دیلما روسف، اولین رئیس جمهور زن کشور هماهنگ کرد.

در نهایت، دلالان سنتی قدرت به قدرت بازگشتند. تحقیقات روسف در مورد جنایات رژیم نظامی توسط نیروهای محافظه کار که پست های کلیدی در دولت را اشغال کرده بودند، خنثی شد. راه مشکوک روی کار آمدن این نیروهای محافظه کار به قیمت حمایت از حزب تمام شد و راه را برای یک وضعیت آزاد برای همه در انتخابات ریاست جمهوری 2018 هموار کرد.

احزاب اصلی محافظه کار نتوانستند در نظرسنجی ها مورد توجه قرار گیرند و تنها چهره واقعی محبوب، رئیس جمهور سابق لولا، به طور غیرقانونی از شرکت در انتخابات منع شد. این سناریوی طوفانی کامل به بولسونارو، نماینده دیرینه و غیرقابل توجه کنگره اجازه داد تا نام خود را به عنوان یک کاندیدای ضد نظام که توسط خدا برای رفع بحران (عمدتاً ساختگی) کشور انتخاب شده بود، تغییر دهد.

بولسونارو که توسط ائتلافی شبیه به فرانکشتاین متشکل از ایدئولوگ‌های بازار آزاد، کنگلومراهای صادرات کشاورزی، رهبران نظامی مرتجع و نیروهای انجیلی محافظه‌کار اخلاقی انتخاب شده بود، به تمجید از دیکتاتوری و نادیده گرفتن نگرانی‌های حقوق بشر ادامه داد.

او مکرراً اعلام کرد که زنان باید در نقشی زیردست باقی بمانند. او اقلیت های دگرباشان جنسی را تحقیر کرد و قول داد از زندگی گروه های بومی در سرزمین های اجدادی خود جلوگیری کند. او همچنین به طور فعال تخریب جنگل آمازون را تبلیغ کرده و گروه های زیست محیطی را به عنوان دشمنان ملت معرفی کرده است.

او به طور مداوم به نهادهای دموکراتیک کشور، به ویژه دادگاه عالی آن حمله کرده است، زمانی که این دادگاه برای مهار اقتدارگرایانه ترین اقدامات او اقدام کرد. علاوه بر این، او پست‌های کلیدی کابینه را با ژنرال‌های بازنشسته و فعال پر کرد و مکرراً از سرسخت‌ترین حامیانش درخواست کرده است تا به او کمک کنند تا حکومتی آشکارا مستبد را به قدرت برساند که در آن او می‌تواند بدون محدودیت توسط قانون یا سایر شاخه‌های قدرت حکومت کند.

اما اگرچه بولسونارو با مقاومتی در میان فرمانداران محلی، کنگره و اغلب قوه قضاییه فدرال مواجه شده است، اما هیچ یک از آنها نتوانسته اند انگیزه های دیکتاتوری او را کاملاً مهار کنند. و فقط انتخابات آزادانه می تواند برزیل را از آشکارترین انگیزه های دیکتاتوری اش پاک کند.

به طور قابل پیش‌بینی، بولسونارو گفته است که این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که فقط در صورتی که قضاوت کند که انتخابات منصفانه برگزار شده است، شکست را در انتخابات عمومی آتی بپذیرد. این منطقی است زیرا – تا کنون او به طور مداوم در نظرسنجی ها از لولا عقب افتاده است. او با حمله به نتایج قبل از روز رای گیری، راه را برای تلاش و ماندن غیرقانونی در قدرت آماده می کند.

مشخص نیست که آیا او از حمایت نیروهای مسلح برای رسیدن به این هدف برخوردار است یا خیر. بر خلاف بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا، برزیل دارای یک سیستم ملی موثر رای گیری الکترونیکی است که اجازه می دهد تا نتایج در عرض چند ساعت مشخص شود و دامنه عدم قطعیت را محدود می کند. علاوه بر این، دادگاه های انتخاباتی مستقل باقی می مانند که بر اجرای انتخابات نظارت می کنند، روندی که بسیار شفاف است و همه احزاب را درگیر می کند.

اگرچه بولسونارو هنوز در اکثر نظرسنجی‌ها عقب است، اما توانسته هزاران تن از پرشورترین حامیان خود را در خیابان‌ها بسیج کند. در دوران ریاست جمهوری بولسونارو، بسیاری از افراد مجاز به دسترسی به اسلحه در مقیاس گسترده تر از گذشته شده اند. علاوه بر این، ژنرال های نزدیک به او همواره از ادعاهای بولسونارو مبنی بر اینکه ارتش باید بر شمارش انتخابات نظارت داشته باشد، حمایت کرده اند، چیزی که در قانون اساسی پیش بینی نشده است و نشان دهنده نفوذ شدید نیروهای مسلح به امور غیرنظامی است.

در پاسخ، بازیگران دموکراتیک در سراسر برزیل برای دفاع از حقوق خود برای برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه بسیج می شوند. با این حال، تلاش‌های آنها کافی نخواهد بود، مگر اینکه نیروهای دموکراتیک جهانی پشت برزیلی‌هایی بایستند که می‌خواهند در یک رژیم دموکراتیک به زندگی خود ادامه دهند.

سازمان‌های مردمی برزیل، دانشجویان و همه گروه‌های مترقی و دموکراتیک باید برای دفاع از اصول دموکراتیک در کنار هم بایستند. آنها باید دوستان و متحدان اروپایی برزیل را تحت فشار قرار دهند تا هرگونه تلاش بولسونارو برای به رسمیت نشناختن نتیجه انتخابات آینده را نپذیرند. به هر حال، یا دموکراسی ها برای دفاع از خود با هم همکاری می کنند یا بازیگران ضد دمکراتیک دست بالا را خواهند داشت.

رافائل لوریس، استاد تاریخ و سیاست آمریکای لاتین و برزیل در دانشگاه دنور و یکی از اعضای مؤسس شبکه ایالات متحده برای دموکراسی در برزیل (USNDB) است.