“ما اجازه می‌دهیم این افراد بمیرند”: رنج خانواده برای مادربزرگ ملبورنی که در مراقبت از سالمندان به دلیل کووید از دست داده است | ویروس کرونا

مریلین ساندرز عاشق ورزش، موسیقی، لباس پوشیدن و مهمتر از همه خانواده اش بود.

مادربزرگ ملبورن پس از ابتلا به کووید در مرکز مراقبت از سالمندان خود در ژانویه به تنهایی درگذشت.

خانواده او معتقدند که او در برابر این بیماری آسیب پذیرتر بود زیرا او پس از مرگ دخترش از قلب شکسته مراقبت می کرد.

برادرش کالین هیوز می‌گوید که مریلین 79 ساله که مادر سه فرزند و مادربزرگ شش فرزند دارد، اگر مرگ شوک‌آور دخترش نبود، بعید است که تحت مراقبت سالمندان قرار می‌گرفت.

او می گوید که غم از دست دادن یک فرزند، چند سال آخر زندگی مریلین را “بسیار بسیار سخت” کرده است.

او می گوید: «مریلین به سراشیبی رفت.

او بسیار بسیار افسرده شد تا جایی که دیگر نمی‌توانست در خانه از خود مراقبت کند، و اینگونه بود که در نهایت تحت مراقبت سالمندان قرار گرفت.

او از نظر جسمی بیمار نبود، او بسیار تندرست بود، همیشه قوی بود، اما مشکلات روحی شدیدی داشت. دو سال گذشته کاملاً غم انگیز بود.»

با این حال، قبل از مرگ دخترش و همه‌گیری، زندگی او کامل بود.

مریلین «مم» ساندرز در 22 نوامبر 1943 به دنیا آمد. دوکس از دبیرستان خود و دانش آموز بسیار فعالی بود.

اولین کار او در دبیرستان کوبورگ در شمال ملبورن بود، جایی که به ورزشکار المپیکی آینده، رالین بویل و فوتبالیست استرالیایی رابرت والز آموزش بدنی داد.

کالین گفت: “او در ورزش واقعاً خوب بود – همیشه در مسابقات مدرسه و شنا برنده می شد، تنیس و نت بال بازی می کرد.” بنابراین او اوقات فوق‌العاده‌ای داشت.»

مریلین پس از ازدواج با همسرش، ایوان، به انگلستان و سپس کانادا نقل مکان کرد، جایی که قبل از تشکیل خانواده در ملبورن به عنوان معلم مبادله کار کرد.

این زوج یک تجارت راه اندازی کردند، در حالی که ایوان نماینده شورا در بای ساید ملبورن بود.

کالین می‌گوید: «او از زندگی اجتماعی لذت می‌برد، چون همسر مشاور بود.

مریلین در اواخر عمر خود به گروه خوانندگان اشتون اسمیت استرالیا، یک گروه کر آماتور که در دهه 1980 توسط دیوید اشتون اسمیت تأسیس شد، پیوست.

هنگام اجرا در این گروه، او با بازیگر فقید راب گست و سوپرانو مارینا پریور که مریلین در نهایت با او دوست شد، دست به دست شد.

«این برای مم واقعاً دوست‌داشتنی بود. او خوانندگی و موسیقی را دوست داشت – پیانیست و خواننده با استعدادی بود. او همیشه مطمئن می شد که برای خودش عکسی با مارینا و راب گرفته است.

سپس، چهار سال پیش، دختر مریلین، گابریل، در سن 40 سالگی در WA درگذشت.

مریلین بعد از کریسمس به آنجا سفر کرد و دختر گابریل، اوانجلین را در سفری دریایی از داروین به پرث برد.

برای مریلین که در بازگشت به ملبورن دچار اختلال روانی شد و بلافاصله پس از آن در سال 2019 در یک مرکز مراقبت از سالمندان بستری شد، این زمان بسیار دردناکی بود.

کالین می‌گوید به دلیل همه‌گیری و قرنطینه‌های طولانی در ویکتوریا، که او را از داشتن بازدیدکننده باز می‌داشت، مریلین از نظر روانی “بسته شد”.

“[Her] دوستان مادام العمر، پسران او… ما از WA اجازه ملاقات نداشتیم و برادرمان مشکلات سلامتی خودش را داشت، برادرم اجازه ملاقات نداشت.

“دو سال آخر او تقریباً به طور کامل در انزوا سپری شد.”

سپس، در ژانویه 2022، او کووید را گرفت.

مریلین پس از مثبت شدن آزمایش ویروس، دستور پایان عمر خود را داده بود و تصمیم به درمان فعال گرفته بود.

کالین می‌گوید: «او دختری باهوش بود، می‌دانست که عواقب آن عمل چه خواهد بود.

کووید بیماری‌های مختلفی است که می‌تواند از نظر تنفسی روی شما تأثیر بگذارد و باعث اضطراب و ناراحتی شدید شود. او مشکل اکسیژن نداشت – شاید به دلیل ریه‌های قوی‌اش – اما مشکلات گوارشی داشت… حالت تهوع شدید، استفراغ، ناتوانی در نگه‌داشتن غذا… این دلیل مرگ او بود.

کالین در تلاش است که به این نکته اشاره کند که کارکنان مرکز مراقبت سالمندان مریلین از خواهرش بسیار مراقبت کردند – همانطور که در شرایط بسیار آزمایشی می توانستند.

او می گوید: آنها فوق العاده بودند. او گفت: «با وجود مشکلات بزرگ، آنها دستورات را به طور کامل دنبال کردند، و چون من پزشک هستم، گزارش‌های روزانه در مورد اکسیژن او به من می‌دادند.

ما از سیاستمداران نمی شنویم که کارکنان مراقبت از سالمندان با وجود چالش های بزرگ چه کار خوبی انجام می دهند. دستیاران پرستاری در چند سال گذشته به خوبی از او مراقبت کردند – و در طول قرنطینه، [residents] به کووید مبتلا نشدم.»

در این برهه از زمان، تنها یک نفر در مرسی پلیس کوربن – مریلین جان خود را از دست داده است.

کالین می گوید: «آنها دقیقاً همان بودند که می گفتند، مهربان، با ملاحظه، دلسوز. زمانی که او هنوز قادر به دریافت تماس‌های زوم بود، برنامه‌های مراقبت از سلامت روان را تنظیم کردند، هر کاری که می‌توانستند انجام دادند.»

اما به عنوان یک پزشک عمومی سابق، کالین متقاعد شده است که اگر دولت مداخله می‌کرد و آزمایش‌های آنتی‌ژن سریع رایگان را در زمانی که Omicron شروع به گسترش می‌کرد، در اختیار مراکز مراقبت سالمندان قرار می‌داد، مریلین ممکن بود به ویروس مبتلا نشده باشد.

او می‌گوید: «به جای سیاستی که می‌گوید هرکسی که به خانه سالمندان می‌آید باید قبل از ورود موش صحرایی داشته باشد، کنترل عفونی مناسبی وجود نداشت.

او گفت: «من خانه سالمندان را به خاطر آن مقصر نمی‌دانم، من فقط شاهد بودم که این دولت کاملاً مسائل بهداشت عمومی را نادیده می‌گیرد و سعی می‌کند وانمود کند که واکسیناسیون به تنهایی راه نجات است.

اقدامات بهداشت عمومی هنوز بسیار مهم است – ماسک های N95، PPE مناسبی که برای به دست آوردن آن در خانه های سالمندان تلاش می کردند، آزمایش های سریع رایگان … بسیاری از مردم از آن رنج می برند. [but] سیاستمداران گوش نمی دهند

دولت می تواند با چند دلار یک آزمایش آنتی ژن سریع و یک ماسک N95 بخرد. ما اجازه می دهیم این مردم بمیرند. خیلی مسخره است.»

هنگامی که مریلین درگذشت، او به یکی دیگر از آمارهای کووید تبدیل شد: یک زن 79 ساله که در مراقبت از سالمندان، شرایطی که از قبل وجود داشت درگذشت.

از 4 فوریه، 9718 مقیم مراقبت سالمند در تقریباً 2000 مرکز در استرالیا به این ویروس مبتلا شده بودند. از ژوئیه سال گذشته، 801 نفر در بخش مراقبت های سالمندان فوت کرده اند.

وقتی کالین خواهرش را به یاد می آورد، زنی را به یاد می آورد که دوست داشت خوش بگذرد، لباس بپوشد، زندگی خود را به بهترین شکل انجام دهد. زنی که در باد شدید از قایقرانی با یک لگد خارج شد.

در جشن زندگی او، خانواده زمان برای خداحافظی (Con te partirò) را نواختند، تصنیف ارکستری اوج‌گیری که اولین بار توسط آندره آ بوچلی در سال 1995 اجرا شد:

زمان خداحافظی،
به کشورهایی که هرگز ندیدم و با شما به اشتراک گذاشتم
حالا، بله، آنها را خواهم دید، من با شما خواهم رفت
با کشتی در آن سوی دریاها بروید،
که، می دانم، نه، نه، دیگر وجود ندارد
وقت خدا حافظیه …

کالین می گوید: «این مریلین بود. «در عکس‌های او در مراسم تشییع جنازه، او یک دختر خیابان کارنابی بود – او دامن‌های کوتاه، موهای پرپشت و درشت داشت، همیشه کاملاً عالی لباس می‌پوشید. او عاشق خوش گذرانی بود.

او زندگی را دوست داشت، موسیقی اش را دوست داشت، ورزش را دوست داشت و من را دوست داشت…

او من را دوست داشت و من او را دوست داشتم. این تمام چیزی است که باید بگویم.»