بن استوکس: مثل این است که شما یک بطری شیشه ای هستید و همه چیز را در خود نگه می دارید. بن استوکس

بjw.org en استوکس در حمام هتل ناتینگهام نشسته است و نمی تواند نفس بکشد. ساعت 6 صبح است، صبح بعد از یک مسابقه در صد سال گذشته، و او دچار حمله پانیک می شود. اولین نیست. او با نماینده خود، نیل فیربرادر، که همسرش، آدری، تلاش می کند او را آرام کند، تماس می گیرد. اما هر سه می دانند که به کمک بیشتری نیاز است.

منصفانه است که بگوییم این در فیلمنامه نبود. نه برای استوکس، جنگجوی خاکستری که 18 ماه قبل تقریباً به تنهایی در لردز افتخارات جام جهانی را به ارمغان آورده بود و سپس استرالیا را در هدینگلی با یکی از بزرگترین مسابقات خاکستر شکست داد. و نه برای سازندگان مستندی درباره زندگی و حرفه این مرد 31 ساله، که فیلمبرداری آن مدت کوتاهی پس از اینکه او خود را در این مکان به شدت تاریک یافت آغاز کرد.

در صحنه‌ای از فیلم بن استوکس: ققنوس از خاکستر، که این هفته در پرایم ویدیو منتشر شد، یک استوکس لاغر با چشم‌های قرمز و گود افتاده دیده می‌شود که با عصبانیت لب پایین خود را گاز می‌گیرد. او دو هفته از یک وقفه چهار ماهه از ورزش می گذرد و به سام مندز، کارگردان مشهور و مصاحبه کننده/راوی این پروژه، درباره موج حملات اضطرابی که او را وادار به بازنشستگی کرده است، می گوید.

حملات بی‌توجه بود، یک بار در خشک‌شویی وقتی احساس کرد قلبش «عرق می‌کند» و مجبور شد فرار کند و بار دیگر در حالی که پسرش را از یک مهمانی کودکانه می‌برد. اما مهمترین آنها بعد از آن مسابقه صد در ترنت بریج بود. استوارت برود، هم تیمی و دوست صمیمی او، به صراحت می گوید: “می توانستم او را هرگز دیگر بازی نکند.”

دوازده ماه بعد، استوکس می گوید که به سختی می تواند خود را روی پرده تشخیص دهد. او در مکان روشن‌تری قرار دارد و تیم تست را با پرخاشگری که زیربنای حرفه‌اش بوده هدایت می‌کند و در مصاحبه‌ای با آبان نیوز قبل از سریال آفریقای جنوبی، چگونگی غلبه بر این دوره تیره را توضیح می‌دهد. استوکس شروع به مراجعه به روانشناس بالینی و مصرف دارو کرد که هر دوی این موارد همچنان ادامه دارد.

او می گوید: «من نمی دانستم چه اتفاقی می افتد. بهترین راه برای توضیح آن، نه یک چیز دو هفته‌ای، بلکه مجموعه‌ای عظیم از چندین چیز در طول زمان است. مثل این است که شما یک بطری شیشه ای هستید، چیزهایی را در آنجا قرار می دهید و در نهایت به مرور زمان دیگر جایی نیست و خرد می شود. این همان چیزی است که در ناتینگهام اتفاق افتاد – بطری شکست. اما به یاد آوردن اتفاقی که افتاده سخت است، من واقعا نمی توانم آن را توضیح دهم.»

با توجه به اینکه این دو هفته قبل از اولین مصاحبه با مندس بود، آیا او به تعویق افتاد؟ “این هرگز به ذهن من خطور نکرد. وقتی با ساخت فیلم موافقت کردیم، به آنها گفتم که می‌خواهم این فیلم من باشم – معتبر باشد. نه اینکه فقط من را خوب جلوه دهد. اگر بگویم «نمی‌خواستم آن‌جا باشد» یا دور و بر چیزها لغزیدیم، عدالت را رعایت نمی‌کنم.

«می‌توانستم صبر کنم تا درباره‌اش صحبت کنم [my panic attacks] بعد از همه چیز بهتر بود اما من فکر می کنم چه چیزی قدرتمند است [about this film] در آن نقطه پایین صحبت می کند افرادی که مرا می شناسند فکر می کنند: “وای. جهنم لعنتی، این دیوانه است.»

مسیر نهایی او به بیرون؟ «این یک مورد دور شدن کامل از ورزش بود. و صحبت کردن با یک روانشناس بالینی، کسی که می تواند احساس من را درک کند و به من بگوید که مغز من چه می کند، چرا این اتفاق می افتد.

اما فقط به این دلیل که من به بازی برگشته ام این کار انجام نشده است. من هنوز با دکتر صحبت می کنم، نه به طور منظم، و هنوز هم هر روز دارو مصرف می کنم. این یک روند مداوم است.»

استوکس در مورد داروی خاص مطمئن نیست – «من فقط همان چیزی را که دکتر تجویز کرده مصرف می‌کنم» – اما می‌داند که پس از گذراندن یک دوره حرفه‌ای از اوج‌های سرگیجه‌آور، له کردن پایین‌ها و برس‌ها با قانون تلاش می‌کند تا از میان هر طلسم تاریکی عبور کند، مؤثر است. پیامی که او می‌خواهد به اشتراک بگذارد – پیامی که از سوی یک سردار آزمون در حال انجام با تصویری عمومی از نابود نشدنی بودن احساس نوآوری می‌کند – این است که جستجوی کمک ضروری است.

«این چیزها چیزی نیست که شما انتخاب و انتخاب کنید، چه روزی احساس می‌کنید در بالا قرار می‌گیرید، چه روزی احساس می‌کنید که چرندید. ناامید کننده ترین چیز، و چیزی که اکنون می فهمم، این است که بگویم “همه چیز درست خواهد شد”. نه، خفه شو، دست از اینقدر مغرور برداری. من اینطور بودم. وقتی جوانتر بودم، وقتی همسرم، کلر، روزهای بدی را سپری می‌کرد، بسیار خوشبین بودم و می‌گفتم «به آن ادامه بده». من هرگز نفهمیدم چرا او اینقدر از این موضوع عصبانی بود.»

همانطور که نمودارهای فیلم به تفصیل نشان داده می‌شوند، «چیزهایی» که «بطری شیشه‌ای» را مجبور به شکستن بی‌شمار می‌کردند و مسابقه در ناتینگهام، زمانی که او سعی کرد از آسیب دیدگی انگشتش محافظت کند و شکار مهمی را که معمولاً آن را می‌بلعید رها کرد، محرک آن بود. . احتمالاً به تأخیر افتاده بود، حداقل اینکه نتوانست به درستی از دست دادن پدرش، گد، به دلیل سرطان مغز در اواخر سال 2020 را پردازش کند. استوکس به خاطر از دست دادن روزهای پایانی خود از کریکت عصبانی شد.

آخرین باری که پدر را دیدم، خروج از نیوزلند برای رفتن به لیگ برتر هند بود – که توسط کریکت دیکته شده بود. او می خواست که من بروم، او واقعاً دوست داشت من برای راجستان رویالز و مردم آنجا بازی کنم. اما این باعث شد از کریکت متنفرم، فکر می‌کردم این دلیلی بود که پدرم را قبل از مرگ ندیدم. من باید زودتر در مورد آن صحبت می کردم – فقط فکر کردم “کریکت، کریکت، کریکت”. پشیمانی نیست… اما من کارها را متفاوت انجام می دهم.»

گونه های همه گیر کووید-19 گزنده بودند و این اولین باری نبود که استوکس شروع به بیزاری از ورزش و نمایه عمومی خود می کرد. او عملاً خود را به خاطر انتشار یک داستان واقعاً بی‌رحمانه در سپتامبر 2019 در مورد مادرش دبورا و یک تراژدی خانوادگی که در نیوزیلند در دهه 1980 رخ داده بود، سرزنش می‌کرد. درد دل و خشم ناشی از این امر محسوس است.

علاوه بر این، استوکس همچنین نتوانسته بود با پیامدهای جنگ خیابانی بریستول در سال 2017 صلح کند که منجر به از دست دادن سریال Ashes زمستانی شد اما از پرونده دادگاه منتج شد که از نزاع پاک شد.

فیلم از اتفاقات آن شب چشم پوشی نمی کند – فیلم نزاع و دستگیری او در ساعت 2:47 بامداد هر دو برجسته هستند – زیرا استوکس می گوید که او برای دفاع از دو مردی که مورد آزار همجنسگرا هراسی قرار می گرفتند عجله داشت.

او می‌گوید: «این یک مثال دیگر است، فقط به این دلیل که یک موقعیت تمام شده است، به این معنی نیست که تمام شده است. «کلر این را به خوبی در فیلم بیان می‌کند که مردم احتمالاً فکر می‌کنند که من می‌خواهم ادامه دهم.

“اما این [not guilty verdict] فقط پایان یک قسمت و شروع یک قسمت دیگر بود. روز بعد تمرین می کردم، سه روز بعد تست بازی می کردم، با موشکافی برخورد می کردم، با احساساتم برخورد می کردم. تأثیری که روی من و خانواده‌ام گذاشت، روی کلر… تمام نشد.»

این زمان پر دردسری در انظار عمومی بود که گزارش آن باعث شد که او احساس کند رسانه ها “تکه های چرند” هستند. اقدامات انضباطی که منجر به غیبت او از خاکستر شد، بخشی از محرومیت عقب افتاده (همراه با جریمه 30000 پوندی) شد، همچنین باعث بیزاری شدید از برخی «کت و شلوارها» در کریکت بورد انگلستان و ولز شد و او را به این باور رساند که ممکن است بازی کردن برای افراد اشتباه».

همانطور که فیلم نشان می دهد، استوکس خود را در یک بزرگراه دید که توسط فیربرادر و کلر از ترک کریکت بین المللی منصرف شد. با توجه به نقش بعدی او در قهرمانی در جام جهانی، این لحظه برای کریکت انگلیسی یک لحظه درهای کشویی بود. نه اینکه او دیدگاه خود را نسبت به برخی مدیران تغییر داده است، که به یکی از آنها گفته شد پس از آن فینال دلخراش، هنگام درخواست سلفی در غرفه لرد، “لعنت کند”.

«وقتی می‌گویم رسانه‌ها تکه‌های چرندی هستند، به این دلیل است که سریع نتیجه‌گیری کردند [about Bristol]. من از آن دسته افرادی نیستم که بخواهم انتقام جویی را به صورت علنی انجام دهم – این نقطه قوت اخلاقی من است. اما چیزهایی بود که مردم، افراد خاص، روزنامه‌نگاران، رسانه‌ها داشتند، اما ترجیح دادند آن‌ها را منتشر نکنند، زیرا منعکس کننده روشی بود که در مورد من نوشته می‌شد.

و “کت و شلوار” بدیهی است که یک کلمه عمومی برای افراد در سطوح خاص است. همه کسانی که کت و شلوار می پوشند خاردار نیستند. من فقط احساس کردم که این بهترین راه برای توصیف برخی افراد بدون نام بردن از آنها بود. اما اگر آن شخص خاص [who asked for a selfie] با تماشای مستند، آنها دقیقاً خواهند فهمید که چه کسانی هستند.

در حالی که احتمالاً کارگاه های آماتور را به کار می اندازد، این تا جایی است که استوکس آماده انجام آن است. به همین ترتیب، وقتی از او پرسیده می شود که چرا از الکس هیلز، دومین بازیکن انگلیس که در آن شب درگیر بود، به عنوان “دوست من در آن زمان” در فیلم یاد می شود، لب به لب می شود. این تنها قسمتی از این مصاحبه است که در آن تبلیغات گرا به درخواست ما ادامه می دهد، اگرچه این سوال واضح در مورد بریستول مطرح می شود: آیا استوکس دوباره همین کار را می کند؟

او می‌گوید: «اگر این یک کار روابط عمومی بود تا من را خوب جلوه دهد، به من می‌گفتند که می‌روم. “اما نه. چنین چیزی را نادیده نمی‌گیرم. اینطوری بزرگ نشده ام شما مردم را می بینید که به خاطر چیزی که لیاقتش را ندارند و آسیب پذیر هستند، بد می شوند – من از کنار آن نمی گذرم.

این پاسخ ممکن است با برخی از افراد مواجه شود، اما، همانطور که مستند بررسی می کند، به نظر می رسد بخشی از آرایش او باشد. مادرش می‌گوید که این از پدرش، یک بازیکن سرسخت سابق لیگ راگبی، می‌آید و در بازدید از کاکرموث، جایی که استوکس پس از ترک ناخواسته نیوزیلند در سن 12 سالگی بزرگ شد، به کوچه شکارچی اشاره می‌کند، صحنه‌ای از آثار بی‌شمار دوران کودکی. . “خوب، دارا پسر؟” او قبل از اینکه به سمت دوربین برود به مردی در خیابان می گوید: وقتی بزرگ شدم با او دعوا کردم.

باشگاه کریکت کاکرموث بخشی از جذابیت زمانی بود که گد نقش مربیگری را در ورکینگتون تاون به عهده گرفت. پنج دقیقه پیاده‌روی از آپارتمان طبقه اول خانواده فاصله داشت و جایی بود که پسر بی‌حساب دانشگاهی‌شان می‌توانست انرژی بی‌پایان خود را بسوزاند. بعد از اینکه او قول قابل توجهی داد، شروع کردند او را با کشتی به آکادمی دورهام، دو ساعت، در هر راه، سه بار در هفته، که از آن شغل قابل توجه او شروع شد.

قله‌های دوقلو در سال 2019 با ویرایش دزدی هدینگلی او به‌ویژه صدای سوزن سوزن شدن و صداپیشگی که توسط پدرش ارائه شده، مورد توجه قرار گرفته است. اگرچه این مسابقات جایگاه او را در تاریخ Ashes تثبیت کرد، اما جذابیت پایدار رقابت – همراه با جراحی موفقیت آمیز انگشت – او را متقاعد کرد که زودتر از آنچه باید به تعطیلات سال گذشته پایان دهد.

استوکس که در جریان یک چکش 4-0 در استرالیا برای فرم و تناسب اندام تلاش کرد، می گوید: «من به آن خاکستر نگاه می کنم و قبول دارم که خیلی زود بود. من آنقدر مرد هستم که این را اعتراف کنم. اجازه دادم هیجان و تاریخچه خاکستر افکارم را بیشتر کند. اما من در حال حاضر عاشق زندگی هستم، به خصوص در زمین کریکت. توانایی تأثیرگذاری بر دیگران چیزی است که من واقعاً از آن لذت می برم.»

این موضوع کاملاً واضح است، با این واقعیت که استوکس به اندازه کافی احساس خوبی داشت تا بتواند بار کاپیتانی آزمون امسال را به دوش بکشد – چیزی که او با انرژی معمولی آن را انجام داده است – گواهی بر کمکی است که او همچنان دریافت می کند. “این یک نقطه قوت است که در مورد چیزهایی مانند این صحبت کنید. و من خیلی سخت هستم فقط به این دلیل که من در مورد آن صحبت کرده ام، به این معنی نیست که من نیستم.

Ben Stokes: Phoenix from the Ashes روز جمعه در پرایم ویدیو عرضه می شود.