“احساس می کنم دارم به عقب می روم”: فارغ التحصیلان جدید بریتانیا تحت تاثیر بحران هزینه زندگی | بحران هزینه زندگی در انگلستان

افزایش قبوض انرژی، افزایش قیمت مواد غذایی و تهدید رکود: «طبقه 2022» به بدترین بحران هزینه زندگی طی دهه‌ها تبدیل شده است.

نه اینکه برای مدتی کار برای جوانان آسان بوده باشد. شریا ناندا، اقتصاددان مرکز عدالت اقتصادی مؤسسه تحقیقات سیاست عمومی، می‌گوید که آن‌ها «سال‌هاست که با بحران خودشان مواجه بوده‌اند – از نظر دستمزدهای راکد، افزایش اجاره‌بها، نرخ‌های بالای مالیاتی حاشیه‌ای که جوانان و ایالت آنها با آن مواجه هستند. مخارج در حال کاهش».

طی چند هفته اخیر، مراسم فارغ‌التحصیلی دانشگاه‌ها در بریتانیا برگزار می‌شود و برخی از آنها برای این ماه یا اواخر سال برنامه‌ریزی شده‌اند.

با تغییر آستانه بازپرداخت وام های دانشجویی، ناامنی شغلی و افزایش اجاره بها، کسانی که تحصیلات خود را به پایان رسانده اند و موفقیت های خود را در کنار خانواده و دوستان جشن گرفته اند، اکنون باید تصمیمات سختی بگیرند.

به عنوان مثال، برای بسیاری از فارغ التحصیلان، موضوع سفر بعد از دانشگاه قانع کننده است، با ماجراجویی و آزادی که مهلتی را از سه سال گذشته کار آکادمیک فراهم می کند. با این حال، برای بسیاری از جوانان، نگرانی های مالی بر رویاهای آنها برای سفر به جهان سایه انداخته است.

ما با چهار فارغ التحصیل جدید در مورد اینکه هزینه های بحران زندگی چه معنایی برای مراحل بعدی آنها دارد صحبت کردیم.

راشل بوانی، 21

بوانی، که زمین‌شناسی و جغرافیای فیزیکی را در دانشگاه ادینبورگ خوانده است، می‌گوید که بحران هزینه زندگی قطعاً عاملی در تصمیم او برای گرفتن شغل پس از فارغ‌التحصیلی به جای سفر یا رفتن به تعطیلات بوده است.

او می افزاید: «یک نگرانی بزرگ این بود [going on holiday] به این معنی بود که وقت خود را از کار بیکار کنم، و من آگاهم که در این مرحله مقدار زیادی پول پس انداز نمی کنم … دوست داشتم در تابستان به مسافرت می رفتم اما می توانستم در طول سال گذشته در حین پرداخت اجاره خانه پس انداز کنم و قبض و غذا غیرممکن بوده است.»

در طول سال گذشته، بوانی نسبت به سایرین در نتیجه بحران فعلی، نسبت بیشتری از پس انداز خود را خرج کرده است.

هزینه فارغ التحصیلی – لباس، بلیط و غیره – در سراسر بریتانیا متفاوت است. “خوشبختانه، والدینم برای کمک به هزینه اجاره لباس برای فارغ التحصیلی من همکاری کردند. بوانی می‌گوید: اما هزینه هتل‌ها، بیرون رفتن برای یک وعده غذایی جشن و تمام هزینه‌های اضافه شده قطعاً در میان دوستان و خانواده‌ام بحث شده است. بسیاری از مردم از هزینه فارغ التحصیلی ناراحت بودند و احساس می کردند که دانشگاه ها هیچ کمکی برای این هزینه ها ارائه نمی دهند.

زمانی که او ابتدا با آبان نیوز مانی صحبت کرد، منتظر بود که بشنود آیا در یک طرح فارغ التحصیلی با سازمان upReach پذیرفته شده است تا مربی دانشجویان محروم در سراسر بریتانیا باشد. بعداً متوجه شد که داشته است.

بوانی پس از دانشگاه به خانه بازگشت اما اکنون در حال تلاش برای یافتن مکانی مقرون به صرفه در منچستر است.

او قبل از اینکه پیشنهاد upReach را بپذیرد، گفت: «دانشگاه به من استقلال داد تا از خانه خارج شوم، و به نظر می‌رسد که با رفتن به خانه به عقب حرکت می‌کنم… وقتی به دنبال ماندن در ادینبورگ بودم، متوجه شدم که نمی‌توانم از پس هزینه بروم. قیمت اجاره در آنجا – علاوه بر افزایش قبوض و مالیات شورا.

من دوست دارم این فرصت را داشته باشم که برای شروع یک شغل به لندن نقل مکان کنم، اما باید حداقل یک سال، شاید دو سال در خانه خانوادگی ام زندگی کنم تا به اندازه کافی پس انداز کنم تا بتوانم به آنجا بروم.»

بوانی که از خانواده‌اش حمایت مالی نمی‌کند، معمولاً در طول تابستان دو یا سه شغل را برای تأمین مالی خود در دانشگاه متعادل می‌کند. حتی با 7000 پوند وام نگهداری من [the maximum amount because of her parents’ lower income]او می گوید، اجاره، غذا و قبض ها را پوشش نمی دهد.

هانا موندن، 22 ساله

در حالی که فارغ التحصیلی معمولاً نشانه شروع جدیدی است، موندن که مدیریت بازرگانی را در دانشگاه ساسکس خوانده بود، به خانه والدینش در برایتون بازگشته است.

او شغلی در زمینه مدیریت بازاریابی پیدا کرده است، اگرچه کار ترکیبی به این معنی است که او نیازی به رفتن اغلب به دفتر ندارد.

او می‌گوید: «من واقعاً نمی‌خواهم با والدینم زندگی کنم. من از آزادی دانشگاه لذت بردم و زمانی که از دانشگاه خارج شدم نیز این استقلال را می خواهم. اما من با تفاوت بین خواستن آن آزادی، تمایل به مهاجرت و افزایش قیمت ها نیز مبارزه می کنم.

بازار اجاره در لندن رقابتی است – او می‌گوید: «به‌علاوه 800 پوند برای یک مکان خوب»، «به‌علاوه قبض‌ها».

موندن افزایش هزینه‌های آب و برق را به‌ویژه نگران‌کننده می‌داند: «احساس می‌کنم این پول بیشتر است که دیگر نمی‌توانم به‌عنوان کسی که به‌تازگی اولین شغل تمام‌وقت خود را پیدا کرده و پای خود را پیدا کرده، خرج کنم.»

سپس نرخ سود بازپرداخت وام دانشجویی وجود دارد.

می‌دانم که تنها 22 سال دارم، اما این باعث می‌شود که برای نسل‌های آینده و حتی افرادی مانند بچه‌های من نگران باشم – اگر بخواهند به دانشگاه بروند، حتی اگر جایگزین‌هایی وجود داشته باشد، آیا با افزایش هزینه‌ها می‌توانند این کار را انجام دهند؟»

دینا گریمشاو، 21

گریمشاو، دانشجوی سال آخر ادبیات انگلیسی در دانشگاه بیرمنگام، نیز قرار بود بعد از دانشگاه به خانه برگردد.

او می‌گوید مطمئن نیست که بعداً چه کاری انجام دهد، اما تمایلی به گرفتن کارشناسی ارشد ندارد. او با اشاره به هزینه و استرس می گوید: «تحصیل تمام وقت چیزی نیست که بخواهم بیشتر ادامه دهم. “من در حال حاضر برای مشاغلی در اطراف شهر خود – هر صنعتی که حتی اندکی به آن علاقه مند هستم – درخواست داده ام تا مطمئن شوم که کاری برای انجام دادن در تابستان دارم.”

هزینه اجاره در خط مقدم ذهن گریمشاو است. او می‌گوید: «قطعاً می‌توانم بگویم که بحران هزینه‌های زندگی باعث شده است که من تمایل بیشتری به ماندن طولانی‌تر در خانه داشته باشم. به همان اندازه که دوست دارم از خانه خارج شوم و با دوستانم زندگی کنم، نمی دانم چگونه می توانم پرداخت 1000 پوند در ماه را توجیه کنم، به خصوص که احتمالاً در شرایط بسیار پردرآمدی قرار نخواهم داشت. کار.”

با افزایش شدید قیمت‌های مواد غذایی در بریتانیا، او می‌گوید: «دریافتم که نسبت به چند ماه پیش خیلی بیشتر برای غذا خرج می‌کنم، حتی اگر همان چیزها را می‌خرم یا کمتر.

صادقانه بگویم، فکر نمی‌کنم تجربه‌ای که در دانشگاه داشته‌ام ارزش بدهی‌ای را که ایجاد کرده‌ام داشته باشد.»

او تقریباً 30000 پوند به عنوان «بدهی» وام نگهداری جمع‌آوری کرده است، که وقتی با هزینه‌های دوره همراه باشد، به این معنی است که او حدود 60،000 پوند بدهکار است. او نگران است که آیا این بدهی از نظر شغلش “پرداخت خواهد شد”.

آراوینده سورش، 21

سورش، دانشجوی سال آخر اقتصاد در دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن، قبل از شروع کارآموزی تابستانی در سال گذشته، برای شرکت‌های متعددی درخواست داده است، در حال شروع به کار فارغ التحصیل در یک شرکت در صنعت مالی است.

سورش پس از فارغ التحصیلی قصد دارد در مرکز لندن زندگی کند. او می‌گوید: «ما مجبور بودیم هزینه‌های بالقوه افزایش یافته را هنگام جستجوی املاک جدید برای اجاره در نظر بگیریم. سورش و همکارانش برای یافتن چیزی با کمتر از 900 پوند در ماه تلاش می کردند.

سورش که به عنوان تحلیلگر کار خواهد کرد، می گوید: «خوشبختم که شغل فارغ التحصیلی من درآمد خوبی دارد. بنابراین، در حالی که بحران هزینه زندگی قطعاً درآمد قابل تصرف من پس از مخارج را کاهش می دهد، بعید است در موقعیتی باشم که هر ماه برای پرداخت صورت حساب ها مشکل داشته باشم.

با این حال، سورش می‌گوید که افزایش نرخ سود وام‌های دانشجویی او یک نگرانی است و این باعث شده است که او مشتاق باشد تا بدهی خود را در سریع‌ترین زمان ممکن پرداخت کند. “احتمالاً به معنای به تعویق انداختن کمی جاه طلبی هایم برای رسیدن به نردبان مسکن است، زیرا تنها زمانی به دنبال پس انداز برای سپرده مسکن خود هستم که بیشتر بدهی های دانشجویی خود را پرداخت کنم.”

در حالی که سورش از تجربه دانشگاهی خود خوشحال است، می‌گوید: «چندین شرکت مالی شروع به ارائه دوره‌های کارآموزی کرده‌اند که می‌توانستم همزمان کار کنم و یاد بگیرم.

«اگر این فرصت‌ها در زمانی که من برای دانشگاه درخواست می‌دادم به‌طور گسترده در دسترس بود، می‌توانستم این گزینه را به جای آن انتخاب کنم.

من بدهی بسیار کمتری داشتم و احتمالاً به همان مسیر شغلی که در حال حاضر هستم می رسیدم، البته در بازه زمانی طولانی تر.»

متخصصان چه می گویند؟

تام آلینگهام، رئیس سرمقاله وب سایت Save the Student، توصیه می کند بهترین حساب های بانکی فارغ التحصیل را بررسی کنید. یک حساب فارغ التحصیلی اضافه برداشت بدون بهره شما را فراتر از زمان دانشجویی شما افزایش می دهد و چند سال دیگر به شما فرصت می دهد تا بدون پرداخت هزینه از بدهی خلاص شوید. آلینگهام می‌گوید: «بهتر است زمانی که هنوز دانشجو هستید تغییر دهید، زیرا برخی از حساب‌ها به شما اجازه نمی‌دهند اگر قبلاً فارغ‌التحصیل شده‌اید، این کار را انجام دهید.

ما همچنین از فارغ التحصیلان می خواهیم که در مورد میزان بدهی وام دانشجویی خود وحشت نکنند.

این موضوع توسط بن والتمن از موسسه مطالعات مالی منعکس شده است، که می گوید: «تغییرات اخیر در سیستم وام دانشجویی [act] به عنوان افزایش مالیات تحت سیستم وام دانشجویی فعلی در انگلستان، مانده وام باقی مانده 30 سال پس از واجد شرایط شدن دانشجویان برای بازپرداخت پاک می شود.

او می‌گوید: «در حالی که موجودی وام‌های دانشجویی برای اکثر فارغ‌التحصیلان تحت سیستم فعلی مهم نیست، آنچه واقعاً مهم است این است که فارغ‌التحصیلان سالانه چقدر باید بازپرداخت کنند.»