CSIRO پس از اینکه گزارش دوز مورد استفاده برای محافظت از محصولات را ناکارآمد می‌داند طعمه‌های موش با قدرت دوگانه را توصیه می‌کند | CSIRO

به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که دوز شیمیایی اشتباه برای محافظت از محصولات در برابر موش‌ها استفاده شده است، زیرا آنها نسبت به فسفید روی حساسیت کمتری نسبت به آنچه قبلا تصور می‌شد نشان می‌دهند.

آژانس ملی علوم استرالیا، CSIRO، فرمول طعمه جدیدی را توصیه کرده است که مقدار فسفید روی (ZnP) را در طعمه های دانه مورد استفاده در کشاورزی در مقیاس وسیع دو برابر می کند.

این تحقیق در پاسخ به نگرانی کشاورزان مبنی بر اینکه طعمه‌ها مؤثر نبوده‌اند، حتی قبل از طاعون موش‌ها در سال 2021، زمانی که با وجود هزاران تن سم در حال گسترش بود، تعداد موش‌ها افزایش یافت.

طاعون برای بیش از 10 ماه فعالیت کشاورزی و سلامت روان را در نیو ساوت ولز و کوئینزلند منطقه ای ویران کرد و اثرات آن هنوز در استرالیای غربی دیده می شود، جایی که تعداد موش ها همچنان بالاست.

استیو هنری، یک افسر تحقیقاتی CSIRO متخصص در تأثیر موش‌ها بر صنعت غلات، گفت: «ما به نگرانی‌های کشاورزان گوش دادیم، و سپس رفتیم و آزمایش‌هایی را برای رفع این نگرانی‌ها انجام دادیم و متوجه شدیم که نگرانی‌های آنها کاملاً وجود دارد. تاسیس شد.»

طعمه گندم پوشیده شده با فسفید روی تنها جونده کش ثبت شده در داخل محصول در استرالیا است و قبلاً برای استفاده در غلظت 25 گرم بر کیلوگرم فسفید روی فعال در هر دانه گندم تأیید شده است.

این تحقیق جدید اولین مطالعه آزمایشگاهی کارآمدی طعمه موش در استرالیا از زمان ثبت این ماده شیمیایی برای استفاده کشاورزی در حدود 20 سال پیش است.

هنری گفت که دوز 25 گرمی می تواند در مواردی که غذای دیگری در اطراف وجود ندارد تا حواس موش را پرت کند، به خوبی کار کند و آنها می توانند به سرعت دو یا سه دانه طعمه را پیدا کنند که برای دریافت دوز کشنده کافی است.

او گفت در غیر این صورت، طعمه برای جلب توجه موش با سایر غذاها رقابت می کند.

“اگر … دوزی داشته باشند که آنها را نمی کشد، آنها طعمه را بیزار می کنند و از خوردن طعمه دست می کشند.”

تحقیقات اولیه باعث شد مجوزهای اضطراری در طول اوج طاعون صادر شود و به تولیدکنندگان طعمه اجازه می دهد سمیت محصولات خود را از 25 گرم در کیلوگرم به 50 گرم در کیلوگرم دو برابر کنند.

از آن زمان، محققان CSIRO یک سری مطالعات را برای ارزیابی مجدد حساسیت موش ها به فسفید روی در آزمایشگاه و همچنین اثربخشی یک فرمول طعمه جدید در این زمینه انجام دادند.

هنری گفت: مطالعه نهایی انجام شده در نزدیکی پارکز در غرب نیوساوت ولز تایید کرد که 50 گرم بر کیلوگرم فسفید روی به طعمه دانه برای کاهش مداوم جمعیت موش ها مورد نیاز است و به “بیش از 80 درصد کاهش در جمعیت موش در بیش از 90 درصد مواقع” دست یافت.

جونده کش ها اثرات منفی بر گونه های غیر هدف دارند. جان گرانت، سخنگوی وایرز، بزرگترین سازمان نجات حیات وحش استرالیا، گفت: اگرچه وایر هیچ آزمایشی مبنی بر مرگ حیوانات بر اثر مسمومیت با طعمه موش انجام نداد، اما موارد زیادی از مرگ دسته جمعی (بیش از 50 پرنده) در اثر مسمومیت مشکوک در طول طاعون موش وجود داشت. .

هنری گفت که فسفید روی برای گونه‌های غیرهدف خطرناک نیست، اما «خیلی آسان است که مسائل مربوط به استفاده از داروهای ضد انعقاد را با فسفید روی اشتباه بگیریم».

تنها کشاورزان مجاز به استفاده از فسفید روی در کشاورزی در مقیاس وسیع هستند، اما [anticoagulant] سمومی که برای استفاده در اطراف شهرها و اطراف خانه ها در دسترس هستند با فسفید روی بسیار متفاوت هستند و احتمال مسمومیت ثانویه مرتبط با این طعمه ها وجود دارد.

هنری گفت که فسفید روی باعث مسمومیت ثانویه نمی شود زیرا سم در اثر آسیب به اندام های اصلی موش مصرف می شود، بنابراین هیچ چیزی در موش باقی نمی ماند تا حیوانات دیگری را که این موش ها را می خورند مسموم کند.

وی گفت: احتمال کمی وجود دارد که حیات وحش بومی مستقیماً توسط فسفید روی مسموم شود زیرا پستانداران دیگری که در شالیزارهای مربوطه زندگی می کنند بسیار کم هستند یا اصلا وجود ندارند.

وقتی صحبت از پرندگان می شود، او می گوید که رنگ طعمه در طیف دید پرندگان قرار نمی گیرد زیرا طعمه ای تیره رنگ است.

او گفت که کشاورزان همچنین نباید طعمه را در 50 متری حصارهای مرزی که پرندگان در درختان زندگی می کنند، پخش کنند.

هنری معتقد بود که هر حادثه مرگ حیوان در طول طاعون موش احتمالاً ناشی از طعمه‌های مختلف موش به فسفید روی است.

رابرت دیویس، مدرس ارشد زیست شناسی حیات وحش در دانشگاه ادیت کوان، گفت: “من موافقم که خطر مسمومیت ثانویه وجود ندارد.”

دیویس گفت: “با این حال، این درست نیست که بگوییم گونه های بومی در معرض خطر مصرف این طعمه ها نیستند.”

من آنها را خطری برای جوندگان بومی می‌دانم که گونه‌های زیادی از آن‌ها در استرالیا وجود دارد و مجموعه‌ای از کیسه‌داران بومی دیگر از جمله پوسوم، باندیکوت، والابی و کانگورو.

دیویس گفت: «با این حال، موضوع طاعون موش مشکلی است و در پایان روز، اگر با دقت و کم استفاده شود، ممکن است این آسیب کمتر باشد.»

این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.

منبع

درباره ی aban_admin

مطلب پیشنهادی

PC سابق Met می گوید که در مورد فلش قاب وین کوزنز اشتباه کرده است | وین کوزنز

به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ، افسر سابق پلیس مت که …