آزار و اذیت آنلاین، آسیب واقعی: رفع بزرگترین اشکال وب

پراویدنس، ری — باید زمان جشن می بود: بریتان هلر به زودی از کالج فارغ التحصیل می شد و به یکی از برترین برنامه های حقوق کشور می رفت.

اما وقتی یک همکلاسی با احساسات نافرجام نسبت به هلر در همان مدرسه پذیرفته نشد، خشم خود را بر او معطوف کرد. او مانیفست‌ای با عنوان «یک B—h احمق برای حضور در دانشکده حقوق ییل» نوشت و آن را در یک سایت محبوب ترول‌های ناشناس منتشر کرد. مرد از آنها خواست تا بدترین کار خود را انجام دهند.

به زودی غریبه ها کامنت های تحقیرآمیز و جنسی را مطرح کردند و تصاویر او را در اینترنت منتشر کردند. تهدید کردند. اطلاعات شخصی خود را منتشر کرد. در یک نقطه، ماموران FBI هلر را برای محافظت از او به کلاس اسکورت کردند.

“مردم می گویند، “اوه، فقط از سیستم خارج شوید. آن را نخوان هلر، که تجربه شخصی خود از 15 سال پیش را به عنوان یک متخصص برجسته در آزار و اذیت آنلاین به یک تخصص حقوقی تبدیل کرد، گفت: کامپیوتر را خاموش کنید. این قرن بیست و یکم است و مردم حق دارند از اینترنت برای کار، لذت یا ابراز وجود استفاده کنند. گفتن به مردم که نظرات را نخوانند دیگر کافی نیست. ما به اندازه کافی در مورد این مشکل صحبت نمی کنیم و نیاز داریم.»

آزار و اذیت آنلاین چنان به بخش آشنای اینترنت تبدیل شده است که تصور وب بدون آن دشوار است. از زورگویی سایبری نوجوانان گرفته تا دولت های اقتدارگرا که مخالفان را خاموش می کنند، مسمومیت آنلاین یک واقعیت زندگی برای همه است و زنان، نوجوانان و اقلیت های مذهبی و نژادی بیشترین احتمال را دارد که هدف قرار بگیرند.

و شواهدی وجود دارد که مشکل بدتر می شود.

در سال 2014، 15 درصد از آمریکایی ها گفتند که با سوء استفاده شدید یا قابل توجه آنلاین مواجه شده اند که به عنوان تعقیب، تهدید فیزیکی، آزار و اذیت مداوم یا آزار جنسی تعریف شده است. طبق مطالعات موسسه خیریه پیو، این رقم در سال 2021 25 درصد بود.

کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، روزنامه‌نگاران، معلمان، پلیس و کارکنان دولت همگی افزایش آزار و اذیت آنلاین را در سال‌های اخیر گزارش کرده‌اند، زیرا همه‌گیری و قطبش سیاسی باعث شده بسیاری از مردم خشم و ترس خود را به صورت آنلاین رها کنند.

بر اساس نظرسنجی یونسکو و مرکز بین‌المللی روزنامه‌نگاران که از بیش از 700 روزنامه‌نگار در بیش از 100 کشور جهان مورد نظرسنجی قرار گرفت، تقریباً از هر چهار روزنامه‌نگار زن، سه نفر تهدید یا سایر اشکال آزار و اذیت آنلاین را دریافت کردند. از هر پنج نفر یک نفر گفتند که آزار و اذیت به سوء استفاده آفلاین یا حتی تجاوز افزایش یافته است.

رشد اینترنت همچنین راه‌هایی را گسترش داده است که افراد را می‌توان فراتر از ایمیل صرفاً به پست‌های رسانه‌های اجتماعی، پیام‌های مستقیم، متن‌ها و پخش ویدئو هدف قرار داد. و با افزایش تلفن های هوشمند و اینترنت ارزان و همه جا حاضر، آزار و اذیت اکنون می تواند یک مشکل 24-7 برای قربانیان باشد.

تینا مایر، که بنیادی را برای آموزش کودکان و والدین در مورد آزار و اذیت آنلاین بعد از دخترش راه اندازی کرد، گفت: “ما پیشرفت های زیادی برداشته ایم – اکنون آگاهی های بیشتری وجود دارد – اما ناامید شدن و احساس اینکه به جایی نرسیده ایم آسان است.” خودکشی در سال 2006

مگان مایر سیزده ساله توسط فردی که در اینترنت با او آشنا شده بود مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود که فکر می کرد پسر نوجوانی به نام جاش است. آن دو با هم معاشقه کرده بودند تا اینکه آن شخص ناگهان به مگان تبدیل شد. جاش نوشت: همه ازت متنفرن. “دنیا بدون تو جای بهتری خواهد بود.”

پلیس بعداً مشخص کرد که “جاش” در واقع یک زن بالغ، مادر یکی از همکلاسی های مگان است.

در حالی که نظرسنجی ها نشان می دهد همه انواع افراد در معرض آزار و اذیت آنلاین هستند، تحقیقات گسترده نشان داده است که زنان و رنگین پوستان به مراتب بیشتر مورد هدف قرار می گیرند. این در مورد افراد دارای معلولیت، افرادی که به اقلیت های مذهبی و اعضای جامعه LGBTQ تعلق دارند نیز صادق است.

پیو دریافت که زنان بیشتر از مردان می گویند که آزار و اذیت آنلاین یک مشکل جدی است. آنها همچنین احتمال بیشتری دارند که قربانی آزار جنسی آنلاین و سوء استفاده های جدی تری مانند تهدید به آسیب جسمانی باشند.

تفاوت آنقدر زیاد است که بسیاری از مردان ممکن است شدت زبان تحقیرآمیز، توهین جنسی و توجه ناخواسته ای را که زنان اغلب در فضای مجازی با آن مواجه می شوند، درک نکنند. کمپین آزار و اذیت هماهنگ شده علیه طراحان زن بازی های ویدئویی که در سال 2014 آغاز شد، معروف به Gamergate، چنان فراگیر شد – از جمله تهدید به تجاوز، شکنجه و قتل – که برخی از زنان امنیت را استخدام کردند یا مخفی شدند.

آزار و اذیت آنلاین همچنین در سطح جهانی برای حمله به روزنامه نگاران، مخالفان و دیگران در عرصه عمومی مورد استفاده قرار گرفته است.

مشاور سیاسی ماریا کاردونا هنگامی که شروع به ارائه نظرات خود در برنامه های خبری ملی کرد، شروع به دریافت ایمیل ها و پیام های مستقیم کرد. او متوجه شده است که به نظر می رسد بسیاری از منتقدان او بر این ایده متمرکز شده اند که یک زن لاتین صراحتاً می تواند یک مرجع در سیاست در نظر گرفته شود.

یک پیام معمولی این بود: “امیدوارم به شما تجاوز شود و گلویتان بریده شود.”

کاردونا که اکنون پس از حضور شخصی برای مقابله با او، دفتر خود را قفل می کند، گفت: “آنها می خواهند ما را ببندند، می خواهند ما را بترسانند، می خواهند ما را بترسانند.”

ناشناس بودن می‌تواند بی‌رحمی بدون ترس از پیامدهای آفلاین را آسان‌تر کند. این پدیده‌ای است به نام اثر بازدارندگی آنلاین، و یکی از دلایلی است که ترول‌ها احساس راحتی می‌کنند چیزهایی را که هرگز شخصاً به کسی نمی‌گویند، بگویند.

به عنوان بخشی از حل و فصل شکایت هلر در سال 2009 علیه آزاردهنده‌هایش، او خواستار ملاقات رودررو با آنها شد. یکی پسر 17 ساله ای بود که پست کرده بود که می خواهد چشم های هلر را بیرون بیاورد و با جسد او رابطه جنسی داشته باشد.

هلر به یاد می آورد: «همه آنها اساساً یک چیز را گفتند: اینکه آنها متوجه نشدند که اعمالشان بر روی یک فرد تأثیر می گذارد، اینکه آنها متوجه نشده بودند که شخصی در آن طرف صفحه وجود دارد. و همه گفتند: «من خیلی متاسفم».

کالیفرنیا اولین قانون کشور را علیه آزار و اذیت سایبری در سال 1999 تصویب کرد و از آن زمان بسیاری از ایالت ها از آن پیروی کرده اند. با این حال، اجرا می تواند دشوار باشد، زیرا خطوط بین آزار و اذیت و آزادی بیان ممکن است مبهم باشد. پلیس و دادستان اغلب فاقد آموزش یا منابع کافی هستند.

شرکت های فناوری می گویند که در شناسایی و توقف آزار و اذیت بهتر شده اند. برای مثال، اینستاگرام که متعلق به شرکت مادر فیس‌بوک متا است، تغییراتی را برای کاهش آزار و اذیت ایجاد کرد، از جمله قرار دادن برچسب‌های هشدار بر روی زبان‌های احتمالی توهین‌آمیز و آسان‌تر کردن مسدود کردن یا گزارش دادن افراد مزاحم.

با این حال، این حرکت ها کافی نبوده است. اسناد داخلی فیس بوک که توسط کارمند سابق فرانسیس هاگن فاش شده است نشان می دهد که مدیران از پتانسیل استفاده از محصولاتشان برای آزار و اذیت مردم آگاه هستند. یک مطالعه داخلی نشان داد که 13.5 درصد از دختران نوجوان گفته اند اینستاگرام افکار خودکشی را تشدید می کند و 17 درصد معتقدند که اختلالات خوردن را بدتر می کند.

ناتالی بازارووا، استاد دانشگاه کرنل که در زمینه رسانه‌های اجتماعی مطالعه می‌کند، می‌گوید: «آزار و اذیت آنلاین برای همه مشکل‌ساز است، اما من فکر می‌کنم به‌ویژه برای بچه‌ها مشکل‌ساز است».

او گفت که برای پرداختن به این مشکل یک رویکرد چند وجهی لازم است: قوانینی که حداقل ضمانت‌های لازم را از شرکت‌های فناوری، نوآوری‌های فنی و تلاش‌های آموزشی گسترده مانند شبیه‌سازی‌هایی که به نوجوانان آموزش می‌دهد تا مزاحمت سایبری را شناسایی کنند و از رسانه‌های اجتماعی ایمن استفاده کنند، الزامی می‌کند.

راه‌حل‌های فنی شامل سیستم‌های خودکاری است که پست‌ها را برای نشانه‌هایی از زبان آزاردهنده علامت‌گذاری می‌کند – حروف بزرگ، عبارات تکراری، کلمات کلیدی خاص – یا ایجاد تاخیری کوتاه قبل از پاسخ‌دهی کاربران به پست‌ها و به آنها فرصتی برای خنک شدن می‌دهد.

هلر گفت که اکنون در «نوجوانی ناخوشایند» خود، اینترنت اولین اختراعی نیست که نحوه ارتباط انسان‌ها را تغییر می‌دهد.

او گفت: “مردم چیزهای مشابهی در مورد تلگراف، تلفن و تلویزیون می‌گفتند – که آنها به نحوی جامعه را خراب می‌کردند.” تلویزیون یا رادیو.»