بازگرداندن مردم به خدمات عمومی

واشنگتن – یکی از آزاردهنده ترین سؤالات در مورد ناکارآمدی کنگره این است که چرا قانونگذاران نمی توانند زمینه مشترکی در مورد مسائل بزرگی که کشور با آن مواجه است پیدا کنند، در حالی که داده های قانع کننده حاکی از وجود اجماع عمومی گسترده در مورد آنچه باید انجام شود وجود دارد.

حقوق سقط جنین، مهاجرت و اسلحه را در نظر بگیرید، سه مورد از تفرقه انگیزترین موضوعات حال حاضر. نظرسنجی‌ها به طور مداوم نشان می‌دهد که اکثریت قوی از دسترسی به سقط جنین با محدودیت‌ها، وضعیت قانونی دائمی برای ساکنان غیرقانونی که در کودکی به ایالات متحده آورده شده‌اند، و مجموعه‌ای از اقدامات کنترل اسلحه از جمله بررسی‌های پیشینه جهانی را حمایت می‌کنند. با این حال، کنگره سال‌ها در مورد این موضوعات گره خورده است، با پیشرفت اخیر در مورد اسلحه‌ها بسیار کمتر از آنچه که داده‌های افکار عمومی نشان می‌دهد که باید امکان‌پذیر باشد.

دلایل پیچیده ای هستند، از جمله تفاوت های جغرافیایی و فرهنگی، نفوذ بیش از حد فعالان ایدئولوژیک در هر دو حزب سیاسی، قدرت لابی ها و قطبی شدن فزاینده ملت، که موجب بیزاری از سازش شده است. برخی از دانشگاهیان و قانونگذاران بر این باورند که ممکن است دلیل دیگری نیز وجود داشته باشد: آنها پیشنهاد می‌کنند که اعضای کنگره به سادگی تسلط محکمی بر آنچه اکثر رای دهندگان خود دارند یا مایل به پذیرش آن هستند، ندارند.

استیون کول، روانشناس که سرپرستی برنامه مشاوره عمومی در دانشکده سیاست عمومی دانشگاه مریلند را بر عهده دارد، گفت: «شواهد محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد آن‌ها در واقع حتی از نظرات رای دهندگان خود اطلاعی ندارند. آنها ممکن است چرخ جیرجیر را که در جلسه شهرداری ظاهر می شود، بشناسند، اما واقعا نمی دانند.

در یک مطالعه جدید بر اساس نظرسنجی از بیش از 4300 رای دهنده ثبت نام شده در سال گذشته، گروه آقای کول دریافتند که نظر ضعیف مردم نسبت به کنگره حداقل تا حدی ناشی از این تصور است که قانونگذاران “علاقه کمی به نظرات رای دهندگان خود ندارند. درک ضعیفی از نظرات مردم داشته باشند و کاری را انجام دهند که اکثریت آمریکایی ها کمتر از نیمی از زمان انجام می دهند.

این مطالعه با عنوان تقاضا برای مشاوره عمومی نشان داد که رای دهندگان از قانونگذاران خواستار توجه بیشتر هستند، اما راهی قابل اعتماد و ثابت برای ارائه راهنمایی منظم به نمایندگان خود نمی بینند.

گیل هافمن، مشاور این سازمان و استراتژیست قدیمی واشنگتن گفت: «فرایند در حال حاضر هیچ فرآیندی وجود ندارد. “این واقعاً وحشی است زیرا تصادفی است که آنها از آنها می شنوند، و عموماً سازمان یافته و اغلب افراد مشابه هستند.”

برای اصلاح این نقص، برنامه مشاوره عمومی با همکاری سایر گروه‌های مدنی غیرحزبی و سازمان‌های خبری که تلاش‌ها را به اطلاع عموم می‌رسانند و فضای ملاقات را فراهم می‌کنند، رویکرد ساختارمندتری را تجربه کرده است.

در شبیه‌سازی‌هایی که با اعضای مجلس از هر دو حزب انجام می‌شود، نمونه‌های نماینده‌ای از شهروندان درخواست می‌شوند و اطلاعات گسترده‌ای در مورد موضوعی مانند مهاجرت یا امور مالی کمپین به آنها داده می‌شود و سپس با قانون‌گذاران برای بحث در مورد راه‌حل‌ها ملاقات می‌کنند. این تلاش همچنین شامل یک نظرسنجی گسترده تر برای ارزیابی احساسات در ناحیه خاص عضو است.

شرکت‌کنندگان گفتند، به‌ویژه در دوران قطبی‌سازی شدید کنگره و اطلاعات نادرست افسارگسیخته، قابل توجه است که چقدر می‌توانستند در مورد موضوعاتی که سال‌ها کنگره را آزار می‌دادند، به توافق برسند.

نماینده تام مالینوفسکی گفت: “آنچه در مورد این پروژه جالب است این است که تأیید می کند اگر همه ما وقت بگذاریم تا با یکدیگر صحبت کنیم و دیدگاه های خود را بر اساس بررسی دقیق واقعیت ها به جای پیام های حزبی قبیله ای قرار دهیم، تا چه حد در مورد مسائل عمومی اتفاق نظر وجود دارد.” ، دموکرات نیوجرسی که در ماه مارس در شبیه سازی انرژی و محیط زیست شرکت کرد.

این تمرین نشان داد که اکثریت قابل توجهی از دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در ناحیه او از مشوق‌های مالیاتی برای انرژی پاک و الزامات شرکت‌های برق برای استفاده از سوخت‌های تجدیدپذیر حمایت می‌کنند – نوعی از سیاست‌های تغییرات آب و هوایی که کنگره را به شدت از هم جدا می‌کند و جمهوری‌خواهان به شدت مخالف آن بودند.

جیمی راسکین، نماینده دموکرات ایالت مریلند که چند سال پیش در این رزمایش شرکت کرد، گفت که “همگرایی” عمومی غافلگیرکننده‌ای در میان شرکت‌کنندگان در مورد مسائل مبارزاتی و انتخاباتی، از جمله حمایت از روش جدیدی برای انتخاب اعضای کنگره با رتبه‌بندی افراد مورد علاقه پیدا کرده است. ، به جای رای دادن به یک نامزد در یک رقابت رودررو.

آقای راسکین گفت: «این به من جسارت داد تا حامی اصلی لایحه رأی گیری با انتخاب رتبه بندی شوم».

تحقیقات این مرکز حاکی از حمایت گسترده عمومی برای دسترسی گسترده تر به رای دهندگان است. سه نفر از هر چهار نفر از شرکت کنندگان در این نظرسنجی نیز گفتند که اعضای کنگره باید به جای تمرکز بر کسانی که به آنها رای داده اند، بیشتر به نظرات رای دهندگان خود در کل پاسخ دهند.

در یک گسست دیگر از حزب‌گرایی، اکثریت قابل توجهی گفتند که تمایل دارند از نامزدی حمایت کنند که متعهد باشد نظرات رای دهندگان را بر دیکته‌های رهبران حزبشان بگذارد، حتی اگر مجبور باشند برای انجام این کار از خطوط حزبی عبور کنند و در رویکردهای قانونی متفاوت باشند.

این گزارش می‌گوید: «حتی در میان کسانی که با نیمی از مواضع ارائه شده مخالف بودند، اکثریت گفتند که به احتمال زیاد به نامزدی رای خواهند داد که متعهد به مشورت عمومی باشد.»

یافته‌ها بر اساس موقعیت‌های نظری بود و دیدگاه‌های رأی‌دهندگان البته می‌توانست در شرایط دنیای واقعی تغییر کند. اما نویسندگان این مطالعه گفتند که بدیهی است که سیاستمداران می توانند با استقبال بیشتر از مشورت بیشتر و طرفداری کمتر، پاداش های سیاسی به دست آورند.

آقای کول گفت: «در میان مردم، واقعاً کاملاً واضح است. آنها می خواهند که نمایندگانشان با آنها مشورت کنند.»

بر اساس چشم انداز این مرکز، قانونگذاران علاقه مند تعهد رسمی و تعهد به ارتباطات عمومی خواهند داشت. تعهد مورد استفاده در شبیه سازی می گوید که قانونگذار تشخیص داده است که “این کشور بر این ایده بنا شده است که مقامات منتخب باید از نزدیک به حرف مردم گوش دهند” و آنها متعهد شده اند “با رای دهندگان خود در مورد موضوعات اصلی قبل از کنگره مشورت کنند و نظرات آنها را در نظر بگیرند.” هنگام تصمیم گیری در مورد نحوه رای دادن حساب کنید.”

از طریق نظرسنجی و سایر تحقیقات، یک “کابینه شهروندان” ویژه متشکل از چند صد نفر از نمایندگان تشکیل خواهد شد. با استفاده از ابزارهای آنلاین، پانل ها در مورد سؤالات اصلی خط مشی توضیح داده می شوند، استدلال های موافق و مخالف ارائه می شود و از آنها خواسته می شود تا توصیه هایی ارائه کنند. قانونگذاران موظف به رأی دادن مطابق با توصیه‌های اکثریت نیستند، اما انتظار می‌رود که در غیر این صورت دلیل خود را توضیح دهند.

این که آیا چنین رویکردی در گرداب کنونی سیاست و حاکمیت ناشی از بحران، زمانی که قانونگذاران زمان بیشتری را صرف صحبت با اهداکنندگان می‌کنند تا رای‌دهندگان، بسیار دشوار است یا اصلاً قابل اجرا است، باید دید. «چرخ جیرجیر» که بر تالارهای شهر تسلط دارد نیز ممکن است در انتخابات مقدماتی حزب رای دهد، و قانونگذاران می دانند که اگر نتوانند از این موکلین درخواست کنند، بعید به نظر می رسد در کنگره آنقدر زنده بمانند که بتوانند هر گونه قانونگذاری را انجام دهند. مطلع یا غیر آن

اما حامیان می گویند که تحقیقات آنها نشان داده است که این رویکرد می تواند کارساز باشد و آنها امیدوارند که آن را فراتر از مرحله نمونه اولیه بردارند.

آقای راسکین گفت که اگرچه پانل های شهروندی ممکن است نوشدارویی نباشند، “در این مرحله، من هر کاری را امتحان خواهم کرد. من این ایده را دوست دارم که به طور تصادفی از یک منطقه ترسیم شده باشد که مانند یک هیئت منصفه قانونگذار شهروندی عمل کند.

اکنون هدف این است که کنگره را درگیر کنیم، شاید با مؤسسه‌ای که چنین پانل‌های شهروندی را تقویت کند، یا حداقل ظرفیتی برای اعضایی ایجاد کند که می‌خواهند با رأی دهندگان خود در سطح عمیق‌تری درگیر شوند تا بتوانند این کار را انجام دهند. اگر خود کنگره در پاسخگویی کند باشد، حامیان این ایده قصد دارند به جلو بروند و قانونگذاران بیشتری را برای ارتقای مفهوم مشارکت دهند.

خانم هافمن گفت: “ما به ایالت ها و مناطق کنگره ای بیشتر و بیشتر می رویم و این کارها را انجام می دهیم و با رسانه های محلی همکاری می کنیم.” “اگر دولت آماده عمل نیست، ما می‌توانیم از خارج وارد عمل شویم. ما در حال حرکت به سمت جلو هستیم تا مردم را وارد این روند کنیم.”