آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبارسیاسی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دموکراسی مورد حمله قرار گرفت. ایالات متحده تهدیدی را برای یک متحد و همچنین کل نظم جهانی می دید، اما می ترسید که اعزام نیرو بتواند جرقه یک جنگ هسته ای را ایجاد کند. بنابراین، در عوض، سلاح‌هایی را تامین کرد. و تعداد کمی از مربیان عملیات ویژه آمریکایی بی سر و صدا با ارتش محلی شروع به کار کردند.
این وضعیت در ویتنام جنوبی در سال 1961 بود، چند سال قبل از دخالت نظامی تمام عیار ایالات متحده، زمانی که حضور آمریکا به یک “گروه مستشاری” نظامی محدود شد.
وضعیت امروز اوکراین نیز همین است. با شروع یک درگیری خونین، تیم های کوچکی از کهنه سربازان عملیات ویژه آمریکایی در حال آموزش سربازان اوکراینی در نزدیکی خط مقدم هستند و در برخی موارد به برنامه ریزی ماموریت های جنگی کمک می کنند.
اگرچه تفاوت قابل توجهی وجود دارد. در ویتنام، مربیان، نیروهای فعال تحت کنترل پنتاگون بودند. در اوکراین، جایی که ایالات متحده از اعزام نیروی نظامی خودداری کرده است، مربیان داوطلبان غیرنظامی هستند که با کمک های مالی آنلاین پشتیبانی می شوند و به طور کامل به تنهایی فعالیت می کنند.
پری بلکبرن جونیور، سرهنگ بازنشسته نیروهای ویژه ارتش که 34 سال را در عراق، افغانستان، اتیوپی، مصر، سومالی و اردن با لباس یونیفرم گذراند، گفت: “به همین دلیل من یک کلاه سبز شدم.” او اکنون به عنوان یک غیرنظامی در اوکراین است و همان کاری را انجام می دهد که زمانی در ارتش انجام می داد: آموزش نیروهای محلی برای مبارزه با دشمن مشترک.
آقای بلکبرن، 60 ساله، که یکی از معدود سربازان نیروهای ویژه بود که در آغاز تهاجم ایالات متحده در سال 2001، سوار بر اسب به افغانستان وارد شدند، گفت: «استفاده نکردن از استعدادهایم در زمان نیاز واقعی، هدر خواهد بود. و اکنون از طریق هزاران کمک مالی کوچک آنلاین از سوی مردم، تلاش های مشابهی را تامین می کند.
او گفت: “در سنم، به اندازه کافی مرگ دیده ام و می خواهم تلاش کنم تا خونریزی را متوقف کنم.” ما باید به مردم ابزاری برای دفاع از خود بدهیم.»
این که آیا این نوع جدید از حمایت نظامی جمعی عاقلانه است یا خیر، جای بحث دارد. برخی از کارشناسان هشدار می دهند که حضور داوطلبان آمریکایی می تواند منجر به نوعی اتفاق ناگوار شود که ایالات متحده را درگیر تشدید تنش به سبک ویتنام می کند. روسیه می گوید که با جنگجویان داوطلب به عنوان مزدوران رفتار خواهد کرد و در صورت دستگیری ممکن است آنها را اعدام کنند. ایالات متحده آمریکایی ها را از مشارکت در درگیری منصرف می کند. این کشور 150 مربی نظامی خود را قبل از شروع جنگ بیرون کشید و اکنون به چند ده کماندو از دیگر کشورهای ناتو برای هماهنگ کردن جریان تسلیحات در داخل اوکراین متکی است.
اما داوطلبان این ایده را رد می کنند که ممکن است جنگ بزرگتری را دامن بزنند. در عوض، آنها می گویند که با آموزش جنگنده های اوکراینی برای مقاومت بهتر در برابر روس ها و جلوگیری از تجاوز بیشتر، تلاش می کنند تا از این اتفاق جلوگیری کنند.
در هر صورت، آمریکایی ها در اوکراین هستند. تعداد نامعلومی در خط مقدم می جنگند. برخی دیگر داوطلب می شوند تا در تیم های تخلیه مصدومان، متخصصان خنثی سازی بمب، کارشناسان تدارکات و مربیان عضو شوند. به گفته یک گروه داوطلب که آنها را تخلیه می کند، حداقل 21 آمریکایی از زمان شروع جنگ در نبرد زخمی شده اند. دو نفر کشته، دو نفر اسیر و یک نفر در عملیات مفقود شده است.
آقای بلکبرن و گروه کوچکی از داوطلبان مستقیماً با ارتش اوکراین کار می‌کنند، تیراندازی، مانور، کمک‌های اولیه رزمی و سایر مهارت‌های اساسی را آموزش می‌دهند، در حالی که دائماً مکان‌های اردوگاه‌های آموزشی را تغییر می‌دهند تا از حملات موشکی روسیه جلوگیری کنند.
آنها می گویند که همه این کارها را بدون هیچ گونه نظر پنتاگون انجام می دهند.
او در مصاحبه ای از خانه خود در تامپا، فلوریدا، جایی که اخیراً قبل از بازگشت به منطقه جنگی برای تدارکات مجدد بازگشته است، گفت: «ما هیچ ارتباطی با ارتش ایالات متحده نداریم. “این خطی است که آنها نمی خواهند از آن عبور کنند. آنها هیچ مسئولیتی در قبال رفاه یا اقدامات ما ندارند.»
جنگ روسیه و اوکراین را بهتر درک کنید
سپس خندید و افزود: “در واقع، آنها احتمالاً دقیقاً برعکس عمل می کنند.”
همه داوطلبانی که به دنبال همکاری با ارتش اوکراین هستند، دهه ها تجربه ندارند. آقای بلکبرن و چندین کهنه سرباز دیگر در اوکراین گفتند که با مربیان بالقوه ای مواجه شده اند که رزومه هایشان بسیار زیاد است و در برخی موارد اصلاً تجربه نظامی نداشته اند.
وزارت دفاع در بیانیه‌ای اعلام کرد که «به هیچ یک از این گروه‌ها وابسته نیست» و توصیه میکند «شهروندان آمریکایی به اوکراین سفر نکنند یا در صورت ایمن بودن، فوراً آن را ترک نکنند».
قبل از جنگ، ارتش ایالات متحده به طور منظم مربیان یونیفرم پوش را به اوکراین اعزام می کرد. به محض حمله روسیه، دولت بایدن تمام نیروها را خارج کرد. بایدن گفت: «ما در جنگ جهانی سوم در اوکراین شرکت نخواهیم کرد.
رئیس جمهور قول داد که ایالات متحده به حمایت از اوکراین با تسلیحات ادامه خواهد داد و 6.8 میلیارد دلار به عنوان کمک امنیتی متعهد شده است. نیروهای آمریکایی در حال آموزش نیروهای اوکراینی در لهستان و آلمان هستند. اما آقای بایدن در ماه مه خط مشی روشنی کشید و گفت که ارتش آمریکا مستقیماً با روس ها نبرد نخواهد کرد.
با این حال، تلاش برای جلوگیری از درگیری مستقیم، درست زمانی که تقاضای ارتش اوکراین برای آموزش افزایش یافت، خلأ ایجاد کرد. و داوطلبان آزاد در حال پر کردن آن هستند.
اندرو میلبرن، سرهنگ بازنشسته عملیات ویژه تفنگداران دریایی که رهبری گروهی از کهنه سربازان داوطلب را بر عهده دارد که به ارائه آموزش و مشاوره می پردازند، گفت: «ما سیاست خارجی ایالات متحده را به گونه ای اجرا می کنیم که ارتش نمی تواند.
آقای میلبرن در صحبت تلفنی از روستایی در حدود 15 مایلی خط مقدم در شرق اوکراین، گفت که تلاش‌های او از اهداف ایالات متحده حمایت میکند و در عین حال ایالات متحده را از دخالت محافظت میکند. او گفت: “من انکار قابل قبولی هستم.” ما می‌توانیم کار را انجام دهیم و ایالات متحده می‌تواند بگوید که با ما کاری ندارند و این کاملاً درست است.»
بلافاصله پس از شروع جنگ، رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، از داوطلبان بین المللی خواست تا به مبارزه با روسیه بپیوندند. چندین داوطلب در مصاحبه‌ها گفتند که اولین آمریکایی‌هایی که اغلب به تماس او پاسخ می‌دهند، ماجراجویان آماتور و نیروهای نظامی نامناسب بودند که به دنبال اقدام بودند.
گروهی که بر آموزش متمرکز شده‌اند، مسن‌تر و با تجربه‌تر هستند. بسیاری از واحدهای عملیات ویژه نخبه صعود کردند و کارهای مشابهی را در سرتاسر جهان انجام دادند.
در طول 31 سال در سپاه تفنگداران دریایی، آقای میلبرن در فرماندهی عملیات ویژه مشترک ارتش ایالات متحده مناصب رهبری، از جمله به عنوان فرمانده هنگ مهاجمان دریایی، داشت. او ابتدا به عنوان یک روزنامه‌نگار آزاد به اوکراین رفت، اما گفت که بعد از دیدن تفنگ‌های تهاجمی ارتش اوکراین به دانش‌آموزان، مغازه‌داران و سایر شهروندان بی‌تجربه تغییر مسیر داد و سپس آنها را به جنگ فرستاد.
این کشور هیچ کمبودی در ماشه کش ندارد. آنها به یکی دیگر نیاز نداشتند. اما می‌دانستم که اگر بتوانم ماشه‌کش‌ها را آموزش دهم، می‌توانم اثری نمایی داشته باشم.»
آقای میلبرن با حدود دوجین دیگر کهنه سرباز عملیات ویژه در اوکراین ارتباط داشت و به زودی آنها خود را گروه موتزارت نامیدند – نامی که به عنوان پاسخی به یک ارتش خصوصی روسیه انتخاب شد. شرکت، گروه واگنر از طریق تماس هایی که آقای میلبرن و دیگران سال ها قبل با نیروهای عملیات ویژه اوکراین برقرار کرده بودند، گروه موتزارت به زودی اردوگاه های آموزشی را در نزدیکی جنگ راه اندازی کرد. آقای میلبرن گفت که حدود 2500 سرباز اوکراینی را آموزش داده است.
این گروه برای سربازانی که به جبهه می روند و کلاس های گاه به گاه در مورد نحوه استفاده از سلاح های آمریکایی مانند موشک ضد تانک جاولین که از شانه شلیک می شود، آموزش نظامی ارائه می دهد.
همچنین برخی از دستورالعمل ها و مشاوره های تخصصی را برای کماندوهای اوکراینی ارائه می دهد.
او گفت که موتزارت یک مجرای طبیعی برای حمایت نظامی ایالات متحده خواهد بود، اما زمانی که او سعی می کند با مقامات نظامی آمریکا در اروپای غربی، هم از طریق ارتباط رسمی و هم از طریق کانال های پشتی، تماس بگیرد، هیچ پاسخی دریافت نمی کند.
او گفت: «هر بار که دست به دست می‌کنیم، رد می‌شویم. او می‌گوید: «آنها از این می‌ترسند که اتفاق بدی بیفتد و به نظر برسد که این امر در حیطه اختیارات دولت بوده است. ما شخص غیر ارادی هستیم.»
جورج بیبی، رئیس سابق تحلیل روسیه سیا و مدیر موسسه کوئینسی، یک موسسه تحقیقاتی سیاست خارجی غیرحزبی، گفت، اما ایالات متحده عاقلانه است که محتاط باشد.
او گفت: «همانطور که در ویتنام، خطر این است که ما ناخواسته عمیق‌تر و عمیق‌تر شویم، هر بار یک قدم کوچک». “تفاوت این است که ریسک ها در اوکراین بیشتر است. برای ایالات متحده و روسیه بسیار آسان تر خواهد بود که وارد یک درگیری مستقیم شوند که می تواند به سرعت بسیار جدی شود.
او خاطرنشان کرد که تعداد کمی از آنها فکر می کردند که ویتنام می تواند به یک جنگ بزرگ تبدیل شود. دخالت ایالات متحده با گروهی متشکل از 300 سرباز در سال 1955 آغاز شد که سربازان ویتنام جنوبی را آموزش دادند تا به آنچه برخی از مقامات آمریکایی در آن زمان آن را «یک جنگ داخلی جزئی» می‌خواندند، پاسخ دهند. به گفته آقای بیبی، به تدریج، ایالات متحده مردان بیشتری را متعهد کرد و قدرت آتش بیشتری داشت – تصمیماتی که در آن زمان نه تنها معقول بلکه ضروری به نظر می رسید.
آمریکایی ها شروع به همراهی جوخه های ویتنام جنوبی در ماموریت ها کردند و سپس با هواپیما از آنها پشتیبانی کردند. با افزایش تلاش، حضور نیروهای آمریکایی نیز افزایش یافت. سرانجام، یک حادثه در سال 1964 در خلیج تونکین، ایالات متحده را مستقیماً وارد جنگ کرد و در نهایت 58000 آمریکایی بدون دستیابی به اهداف استراتژیک کشته شدند.
آقای بیبی گفت: «من نمی گویم تشدید تنش در اوکراین خودکار است. اما خطر این است که ما شروع به عبور از خطوط قرمز می کنیم قبل از اینکه بدانیم کجا هستند.
البته تفاوت های آشکاری بین آسیای جنوب شرقی در سال 1961 و اروپای شرقی امروزی وجود دارد.
دولت در ویتنام جنوبی در آن زمان نامحبوب بود، در اثر فساد شکست خورده بود و با یک قیام کمونیستی در روستاها روبرو بود. رئیس جمهور اوکراین در کشوری که علیه مهاجمان روسی متحد شده است از محبوبیت بالایی برخوردار است.
اما همانطور که در ویتنام، آقای بیبی گفت، ایالات متحده اکنون مجبور است بین گزینه‌های بد یکی را انتخاب کند و تلاش میکند از یک متحد حمایت کند، بدون اینکه دشمن قدرتمندی را به چالش بکشد.
آمریکایی ها در خط مقدم می گویند که روسیه در حال دامن زدن به درگیری گسترده تری است و ایالات متحده چاره ای جز پاسخ دادن ندارد.
هم آقای میلبرن و هم آقای بلکبرن گفتند که ایالات متحده باید تهاجمی‌تر واکنش نشان دهد و باید تسلیحات پیشرفته‌تر و میان‌برد ارسال کند.
آقای بلکبرن گفت که او احتیاط ایالات متحده را درک می کند، اما احساس می کند که این احتیاط نابجاست، زیرا احتیاط فقط تجاوز روسیه را تشویق می کند.
«آنها کل شهرها را ویران می کنند، غیرنظامیان را بی رویه می کشند. اگر این تشدید نیست، چیست؟» او گفت. من این را چندان شبیه سال های قبل از ویتنام نمی بینم. برای من بیشتر شبیه سال های قبل از جنگ جهانی دوم است. مردم با نگاه کردن به گذشته تعجب خواهند کرد که چرا ما زودتر کار بیشتری انجام ندادیم.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
