بقای اورتون و لمپارد ممکن است در گرو شکست گودیسون پارک | اورتون

متوسط ​​بزرگسالان انگلیسی در دهه 1890 حدود چهار اینچ کوتاه‌تر از امروز بودند و شاید در هیچ کجا به اندازه زمانی که می‌خواهید در پارک گودیسون حرکت کنید، این امر آشکار نباشد.

سقف‌ها کم هستند، درها و راهروها باریک هستند، و ظاهراً صندلی‌ها با طراحی فشرده‌تر عقبی اواخر ویکتوریایی طراحی شده‌اند.

اما صمیمیت باعث ایجاد شدت نیز می شود. هنگامی که مکان پر است و شلیک صدا ایجاد می شود و هرگز از ساختن باز نمی ایستد. هیچ چیز از دست نمی‌رود و هیچ چیز هدر نمی‌رود، و اگر شما یک بازیکن حریف هستید که در هیاهو گرفتار شده‌اید، گاهی اوقات ممکن است احساس کنید که خطوط تماس به شما نزدیک شده‌اند.

البته، و از چند جهت، اورتون چند سال پیش مسلماً از گودیسون پیشی گرفت. دو مایلی دورتر در براملی مور، یک کلیسای جامع جدید با 52000 صندلی از اسکله ها برمی خیزد، یک بنای تاریخی باشکوه برای باشگاهی که در نهایت آماده است تا گذشته خود را رها کند.

چندی پیش این یک قدم منطقی به نظر می رسید. حالا بیشتر شبیه یک ناهنجاری درخشان است. با شش بازی مانده به انجام، اورتون در رده هجدهم لیگ برتر قرار دارد و با این احتمال روبروست که تماشایی ترین ورزشگاه در چمپیونشیپ را بسازد.

شش بازی برای تصمیم گیری در این مورد و احتمالاً خیلی بیشتر از آن. از آنجایی که وضعیت اسفناک اورتون به تدریج تشدید شده است، بسیاری از هواداران، کارشناسان و رسانه ها انگیزه ای برای تقلیل این داستان به یک سریال شخصی داشته اند: یکی که تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا فرانک لمپارد را دوست دارید یا نه.

اما سقوط از لیگ برتر برای اولین بار در بیش از هفت دهه، پیامدهای بسیار گسترده تری برای اورتون، کارکنان، مردم و شهر آن خواهد داشت. جیمی کاراگر، هوادار اورتون و مدافع سابق لیورپول، زمانی که این اثر را شبیه به سوگ توصیف می کند، اندکی اغراق می کند.

بخشی از دلیل وجود چنین احساس غایی برای همه اینها این است که اگر اورتون به ورطه سقوط کند، هیچ تضمینی فراتر از آن وجود نخواهد داشت. این بیماری همه گیر برای اورتون حدود 170 میلیون پوند هزینه داشت و طی سه سال گذشته این باشگاه تقریباً 255 میلیون پوند ضرر کرده است: بسیار بیشتر از حد مجاز طبق قوانین پایداری لیگ برتر.

دستمزدها تقریباً 90 درصد گردش مالی است، در حالی که هزینه تأمین مالی و مواد برای استادیوم جدید به دلیل فشارهای تورمی و جنگ در اوکراین افزایش یافته است. حمایت مالی علیشیر عثمانوف، که بالغ بر 10 میلیون پوند در سال به عنوان حمایت مالی و حقوق نامگذاری انحصاری برای ورزشگاه جدید بود، به دلیل تحریم او توسط دولت بریتانیا دیگر وجود ندارد.

نکته اینجاست که اورتون قبل از اینکه جایگاهش در لیگ برتر در معرض خطر قرار گیرد، در پرتگاه فاجعه فرو رفته بود. هیچ کس واقعا نمی داند که عواقب سقوط چه خواهد بود. بهترین سناریو این است که یک اورتون کارآمد و متمرکز دوباره مستقیماً به لیگ برتر بازگردد و یکپارچه به استادیوم جدید خود با یک فنر و حس تولد دوباره حرکت کند.

بدترین سناریو: انتخاب خود را از مدیریت، نابودی، شاید حتی سقوط های پیاپی به سبک ساندرلند انتخاب کنید. هواداران رقیب مطمئناً متوجه کنایه باشگاهی خواهند شد که در جدایی از لیگ برتر در سال 1992 نقش اساسی داشت و مالک آن، فیلیپ کارتر، زمانی ناله می کرد که “مجبور به پرداخت یارانه به باشگاه های دسته های پایین تر” شده بود که به پرداخت چتر نجات وابسته شده بود.

در همین حال، مالک فعلی فرهاد مشیری از زمان ورودش به این باشگاه در شش سال پیش، بیش از 600 میلیون پوند خرج کرده است و با وجود تمام اشتباهات و قضاوت های اشتباهش، تنها حائل واقعی بین اورتون و فراموشی باقی مانده است. چه می شود اگر او تصمیم بگیرد که از سرمایه گذاری در یک کشتی فهرست بندی جلوگیری کند و به سمت این فیل سفید غول پیکر پول پرتاب کند؟

این باشگاه اصرار دارد که تامین مالی ورزشگاه مطمئن است، اگرچه بازپرداخت بدهی‌ها برای چندین دهه به منابع مالی باشگاه خواهد خورد. اما چیز دیگری بسیار کم است. در صورت سقوط به سختی می توان بازیکنی را تصور کرد که اورتون پیشنهاد مناسبی برای او ارائه نکند، به این امید که صورتحساب دستمزدی را که هنوز هم هفتمین رتبه برتر در کشور است، کاهش دهد.

دومینیک کالورت-لوین، آنتونی گوردون، جردن پیکفورد، ریچارلیسون، یری مینا، دله آلی، عبدالله دوکوره، آلن، فابیان دلف: طبیعتاً برخی بیشتر از دیگران خریدار پیدا می‌کنند و برخی از طرفداران اورتون بیشتر سوگوار خواهند شد. دیگران. برخی ممکن است نیاز به رفتن داشته باشند حتی اگر اورتون زنده بماند. اما به هر حال، خوب و بد، این تیم در شرف انجام یک عمل جراحی بسیار بزرگ است.

و لمپارد چطور؟ با توجه به تجربه او در دربی، باشگاهی که پس از قرارداد قرضی با میسون ماونت و فیکایو توموری، از جایگاه ششم به رتبه ششم رسید، وسوسه این است که حتی در چمپیونشیپ هم با او بمانیم. اما با وجود تمام خرابی‌های سیستماتیکی که لمپارد به ارث برد – تیمی متلاشی شده و ضعیف که پاس کردن توپ را فراموش کرده بود – اورتون هنوز در رده شانزدهم قرار داشت.

آنها از 12 بازی اخیر خود 10 امتیاز کسب کرده اند. تنها یکی از 13 حریف آخر اورتون که بیش از آنها مالکیت توپ را نداشت، بورهام وود در جام حذفی بود. فقط سرسخت‌ترین افراد خوش‌بین – و لمپارد اگر یکی از آن‌ها نباشد، هیچ چیز نیست – می‌تواند این را به عنوان هر نوع پیشرفتی در نظر بگیرد.

به عبارت دیگر، همه اینجا در سالن آخرین فرصت مشروب می نوشند: لمپارد، بازیکنان، مشیری، رئیس بیل کنرایت که مسئول … احتمالاً چیزی است. همه آنها، به طور متناقض، ممکن است وضوح خاصی از هدف را ایجاد کنند. اورتون آن 6 بازی باقی مانده است. سه نفر از آنها، بسیار مهم، در خانه خواهند بود.

وارد گودیسون شوید. برخی از هواداران قدیمی اورتون با علاقه آخرین روز فصل 94-1993 را به یاد می آورند، آخرین معاشقه واقعی باشگاه با سقوط، زمانی که غرش گودیسون کمک کرد تا کسری به ظاهر جبران ناپذیر 2-0 مقابل ویمبلدون جبران شود.

اورتون در تمام فصل خارج از خانه ناامید بوده است. در این سه بازی خانگی باقیمانده – کریستال پالاس، برنتفورد و اول چلسی در بعدازظهر یکشنبه – است که آینده آنها به پایان خواهد رسید. اگر بزرگترین نماد گذشته اورتون در نهایت آینده نزدیک خود را تضمین کند، هم به شدت طعنه آمیز و هم کاملا مناسب خواهد بود.