چرا یک دبیرکل سابق ناتو برای عضوی از ائتلاف نظامی روسیه لابی می کند؟ | چشم انداز

در این دوران جنگ در اوکراین به راحتی می توان فراموش کرد که ناتو سازمانی است که قرار است صلح را فراهم کند.

بنابراین، چرا وقتی یک دبیرکل سابق ناتو به کشوری می رود که در ائتلاف ناتو نیست، برای ایجاد صلح بین آن و رقیب و همسایه درازمدتش، کسی سوالی را مطرح کند؟

این اتفاق در اواسط ماه مارس زمانی رخ داد که آندرس فوگ راسموسن، دبیرکل سابق ارمنستان – یک کشور شوروی سابق در قفقاز – در تلاش برای مذاکره با همسایه خود آذربایجان پس از درگیری دو سال پیش، از ارمنستان بازدید کرد.

اما زمانی که ارمنستان نه تنها یکی از اعضای ائتلاف نظامی روسیه CSTO است، بلکه رئیس سازمان – و رئیس سابق ناتو برای این سفر از سوی دولت ارمنستان دستمزد دریافت می کرد – نیاز به پاسخ هایی دارد.

راسموسن در هیچ یک از مصاحبه‌ها، توییت‌ها و مقاله‌های رسانه‌ای که تولید کرده به این موضوع اشاره نکرده است، کاری که او باید انجام می‌داد حتی زمانی که روابط تجاری‌اش با متحد نظامی روسیه در فهرست فهرست شده است. ثبت لابیست اتحادیه اروپا.

با پیشرو نبودن، او ناصادق بوده است، که برای مردی با موقعیت او مناسب نیست.

راسموسن هنوز هم بسیاری را شگفت زده کرد – و یک ارتش ربات را راه اندازی کرد

اما شگفتی واقعی چیزی است که او در حالی که ارمنی ها پرداخت می کردند، گفت. وی در مهمترین مصاحبه رسانه ای سفر خود، چشم انداز صلح را مطرح کرد و از مزایای اقتصادی غیرقابل انکار برای مردم ارمنستان در صورت امضای معاهده صلح با همسایه آنها تمجید کرد.

او همچنین این واقعیت را مطرح کرد که برای دستیابی به این صلح، وضعیت قره‌باغ کوهستانی – یک کشور جدایی‌طلب با اکثریت ارمنی به رسمیت شناخته نشده در داخل مرزهای آذربایجان – باید حل و فصل شود.

در این مورد، او یک نکته دارد: اینکه ارمنستان با روسیه دوست است یا نه – و عضویت در اتحادیه اقتصادی اوراسیا و اتحاد نظامی مسکو را می توان به عنوان اشاره ای به نزدیک بودن آنها تلقی کرد – این واقعیت را تغییر نمی دهد که صلح با روسیه همسایگان به نفع هر کشوری هستند.

با این وجود، دیدگاه او مبنی بر اینکه صلح خوب است و پیشرفت اقتصادی حتی بهتر است، جنگجویان رسانه های اجتماعی را عصبانی کرد.

همانطور که جیمز جی کارافانو از بنیاد هریتیج زمانی توصیف کرد، راسموسن به زودی توسط «ترول‌هایی که در ارباب حلقه‌ها ظاهر شدند» مورد حمله قرار گرفت.

حتی یکی او را متهم کرد که اساساً روابط عمومی آذربایجان را برای آنها انجام می دهد. اگر می دانستند.

آیا دولت ارمنستان و دیاسپورا به سمت انشعاب پیش می روند؟

با این حال شاید دولت ارمنستان لابی گر مناسبی را انتخاب کرده است.

او به دور از گفتن آنچه می خواهند به ارمنیان قدرتمند دیاسپورا در ایالات متحده و فرانسه – که مدت هاست بر جهت گیری سیاست خارجی دولت ارمنستان تأثیر گذاشته اند – بگوید، آن را همانطور که هست گفت.

صلح و همکاری اقتصادی با همسایه آذربایجان، در نهایت، تنها راه مناسب برای زندگی بهتر برای شهروندان فقیر و غیرقابل انکار رنج کشیده ارمنستان است، در حالی که جایگزین همچنان ادامه انزوای وابسته به روسیه است.

برای ناظران شوروی سابق مانند من، مدتی است که به نظر می رسد که مسیرهای دولت ارمنی و دیاسپورای ارمنی از هم جدا شده است.

مانند لیتوانی خودم، چند سال اول استقلال ارمنستان شاهد بودیم که رهبران آن از دیاسپورا بیرون آمده بودند.

سپس، پس از پیروزی ارمنستان در جنگ علیه آذربایجان در اوایل دهه 1990، آنها از قره باغ کوهستانی، سرزمین آذربایجانی که با پیروزی اشغال کرده بودند، آمدند.

با نادیده گرفتن چهار قطعنامه سازمان ملل – که توسط تک تک کشورهای ناتو در رای گیری های متوالی مورد حمایت قرار گرفت – که از وضعیت حقوقی منطقه به عنوان یک سرزمین مستقل آذربایجان حمایت می شود، دیاسپورا مدت ها برای به رسمیت شناختن قره باغ کوهستانی تحت اشغال ارامنه، که آرتساخ نیز نامیده می شود، لابی کرده است. یک کشور مستقل

در این میان ارمنستان و آذربایجان منصفانه و سنجیده هستند

اما در دو سال گذشته همه چیز تغییر کرده است. آذربایجان اکثریت قره باغ کوهستانی را در یک درگیری در سال 2020 پس گرفت. امروز تنها یک گودی در کنترل ارمنستان باقی مانده است.

امروزه تعداد کمی از کارشناسان جدی بین المللی مخالف این دیدگاه هستند که حل و فصل این موضوع فقط موضوع زمان است – و به نفع حقوق بین الملل.

خواندن بین سطرها سخت نیست و نتیجه گیری می شود که راسموسن صرفاً نتیجه گیری مشتری دولت ارمنستان خود را در مورد مسیر سفر بیان می کند، شاید بیان کننده آنچه که به دلایل سیاسی، خود آنها به سختی می توانند به طور علنی بیان کنند.

در واقع، ارتش رسانه های اجتماعی که بر راسموسن فرود آمد، شاید ناامیدی خود را از اینکه نسخه آنها از آینده قره باغ کوهستانی ممکن است از بین برود، آشکار می کرد.

آیا راسموسن حق داشت برود؟ مطمئناً او باید بیشتر جلوگیر می شد که این یک سفر کاری با حقوق بود.

اما به نظر می‌رسد که دیدار او دری را برای ایروان باز کرد تا با شفافیت بیشتری نسبت به برنامه خود صحبت کند: درست پس از خروج او، نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان. از سازمان پیمان امنیت جمعی انتقاد کرد و اعتقاد خود را مبنی بر انعقاد معاهده صلح با آذربایجان در توئیتر منتشر کرد.

او سپس گفت: «جامعه بین‌المللی باید قویاً از این روایت حمایت کند». آذربایجان از طریق آیخان حاجی زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه خود پاسخ داد و گفت «تمامیت ارضی و حاکمیت باید در منطقه ما حاکم شود».

آنها برخی از منصفانه ترین و سنجیده ترین کلماتی بودند که سال ها توسط دو کشور در پاسخ به یکدیگر در ملاء عام بیان می شد.

راسموسن خواستار تسلیح ارمنستان شد

از زمانی که راسموسن ترک کرده، آهنگ خود را کمی تغییر داده است. شاید آن ترول های ارباب حلقه ها تأثیر خود را داشته باشند.

او در مقاله‌ای برای Project Syndicate، ارمنستان مسلح اتحادیه اروپا را پیشنهاد کرد جلوگیری از درگیری دیگر با آذربایجان

البته اتحادیه اروپا نمی تواند تسلیحات کافی برای اوکراین یا حتی خودش فراهم کند، اما شاید این پیام حداقل حملات توییتری را کاهش دهد.

با این حال، راسموسن مطمئناً این واقعیت شگفت‌انگیز را روشن کرده است که متحد بلندمدت واقعی ارمنستان، چه بخواهیم چه نخواهیم، ​​باید همسایه و دشمن قسم خورده‌اش، آذربایجان باشد.

_سائول آنوزیس مشاور سابق لیتوانیایی-آمریکایی جنبش استقلال لیتوانی Sąjūdis و عضو سابق کمیته ملی جمهوری خواهان در ایالات متحده است. _

در یورونیوز، ما معتقدیم که همه دیدگاه ها مهم هستند. با ما در view@euronews.com تماس بگیرید تا پیشنهادات یا موارد ارسالی را ارسال کنید و بخشی از گفتگو باشید.

نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و به هیچ وجه بیانگر موضع تحریریه یورونیوز نیست.