ویلسون و پریرا پیروزی فولام را رقم زدند تا لیدز عصبی را به پایین نگاه کند | لیگ برتر

خاوی گراسیا که وظیفه باز کردن محدودیت‌های تاکتیکی سختی که توسط مارسلو بیلسا و جسی مارش به جا مانده بود، برای مدت کوتاهی شبیه مردی به نظر می‌رسید که جلوی افت لیدز را بگیرد، فقط برای تیمش که سیل آشنای گل‌ها را دریافت کرد. به ثمر رساندن 18 گل در 5 بازی در ماه آوریل برای بازگشت تنها 3 امتیاز، این بازیکن اسپانیایی را به صدر جدول بعدی بازار احتمالی برای اخراج شدن می رساند.

دو گل بسیار قابل پیشگیری از هری ویلسون و آندریاس پریرا، هر دو پس از اشتباهات دروازه بانی ایلان مسلیه، لیدز را محکوم به یک آخر هفته عصبی در تماشای رقبای سقوط خود کردند، پس از اینکه ثابت کردند قادر به جلوگیری از پوسیدگی نیستند.

این دومین برد متوالی برای مارکو سیلوا بود – مانند گراسیا، فارغ التحصیل چرخ گوشت مدیریتی واتفورد – در حالی که پس از گذراندن دو جلسه محرومیت از خط مسابقه به دلیل حادثه ای که خدمات الکساندر میتروویچ را از او سلب کرده بود، به میدان بازگشت. هفته آخر فصل در عوض، ماشین گل گیر صربستانی در آلاچیق قدیمی کلبه نزدیک مالک فولام، شهید خان، نشست.

لیدز در لباس خارج از خانه با شورت نارنجی مایل به زرد، سه تغییر را از شکست 6-1 خود مقابل لیورپول انجام داد، اما نیمکت آنها که شامل پاتریک بامفورد، لوئیس سینیسترا و ویلفرد گنونتو بود، با استعدادتر از ترکیب اصلی به نظر می رسید. اضافه کردن فایل فشرده به کریسنسیو سامرویل واگذار شد.

در نیمه ابتدایی که فولام فاقد نقطه کانونی بود و لیدز به طرز مشکوکی ضربات ایستگاهی را پشت سر گذاشت. چنین محافظه کاری برای تیمی که هر پنج دیدار خود را در این فصل از لندن شکست داده بود قابل درک بود. ممکن است یک امتیاز در نبرد آنها علیه سقوط مفید باشد، در حالی که نگه داشتن اولین کلین شیت از 25 فوریه بسیار خوشایند خواهد بود.

فولام در انتظار نوع اشتباهی بود که لیدز را اغلب مجازات می کرد. به همان اندازه که در لیگ برتر به یک تیم «در ساحل» نزدیک بود، اگرچه شاید از آیاناپا قایق‌ران‌تر بود، اما این مسئولیت بر عهده آن‌ها بود که در جستجوی بازکننده ریسک کنند. برای لیدز، جک هریسون در سمت چپ شروع به دیدن بیشتر توپ در نیمه دوم کرد، اما این ویلیان بود که اولین افتتاحیه مناسب نیمه دوم را پس از یک ضربه آزاد سریع ایجاد کرد. او به سمت داخل حرکت کرد، اما ضربه او به بیرون منحرف شد، زمانی که مسلیه به نظر می رسید در حال تقلا است.

برندن آرونسون برای مدت کوتاهی به عنوان حامل توپ برای لیدز، ویلسون برای فولهام به میدان آمد و یک تکل آخر خوب از لیام کوپر لازم بود تا مانع از اسلالوم شدن بازیکن ولزی شود. چند ثانیه بعد ویلسون به موفقیت خود دست یافت، لیدز از هم جدا شد، زمانی که مارک روکا یک پاس اشتباه متقاطع میدانی را مستقیماً به آنتونی رابینسون در حال تاخت قبل از فرستادن ویلیان به سمت چپ زد. مسلیه روی سانتر ضربه زد و فقط موفق شد آن را زیر پای ویلسون بیاندازد. فینیش فوری عالی بود

پاسخ لیدز این بود که تهاجمی خود را بالا ببرد، راسموس کریستنسن به طور خطرناکی در یک چالش پرواز کرد و ماکسیمیلیان وبر برای مسابقه بعدی رزرو کرد. همانطور که در فوتبال مدرن مرسوم است، وقت آن بود که هواداران میهمان به دنبال سر مدیر ورزشی خود بنشینند: گوش های ویکتور اورتا سوخته بود، هر چند که “تصویر را برکنار کن” همراه با خش خش سنتی یورکشایر باقی ماند. طرفداران لیدز همچنین خواهان حضور Gnonto بودند، یک قطعه نور کمیاب در فصلی سخت اما در زمان نامناسبی محو شده است.

وقتی آندریاس پریرا حرکت را برای دومین بار فولام شروع کرد و به پایان رساند، روحیه هواداران میهمان عمیق‌تر شد. مسلیه بدبخت باز هم توپ را در مسیر گلزن قرار داد.

واکنش هواداران لیدز به جای کینه توزی شورشی قبلی، سکوتی طاقت فرسا بود. با این حال، پاسخ تیم آنها به اندازه کافی قابل تحسین بود. بامفورد به میدان آمد و تلاش او توسط ژوائو پالهینیا به گل فولام تبدیل شد، پس از اینکه برند لنو مجبور شد چند سیو انجام دهد تا بدبختی مسلیه را در تضاد شدید قرار دهد. گنونتو وارد زمین شد و مسلیه با یک مهار تماشایی پنجه ای از ضربه ایستگاهی ویلیان، کمی خود را نجات داد.

با 8 دقیقه زمان اضافه شده، لیدز ابزاری برای یافتن راهی برای بازگشت داشت، اما اکنون نوبت فولهام بود که ساعت را پایین بیاورد و روی ضربات ایستگاهی وقت بگذارد. در آخرین سر و صدا مسلیه را دید که به گوشه ای رسید و به دنبال رستگاری نهایی بود. این هرگز نیامد و ممکن است به زودی زمان برای Gracia و Leeds نیز فرا برسد.