مارتینلی دو گل زد در حالی که آرسنال اورتون را شکست داد و با پنج امتیاز اختلاف در صدر قرار گرفت | لیگ برتر

به عنوان اولها در 15 دقیقه مانده به پایان بازی از طرفداران آرسنال به صدا درآمد، پیروزی در کیسه، اورتون شکسته به نظر می رسید، می توان تعجب کرد که چگونه آنها در ابتدای فوریه در گودیسون پارک مقابل همان حریف شکست خورده بودند.

اگر این یکی از واضح‌ترین نمونه‌های اخیر در مورد جهش یک سرمربی جدید بود، اورتون در پاسخ به شون دایک، میهمان‌ها به وضعیت صافی بازگشتند که مشخصه بیشتر فصل آنها بود، حتی اگر زندگی را برای آرسنال سخت کرده باشند. از نیمه اول

با این حال، پس از شکست بوکایو ساکا، تنها یک برنده وجود داشت – به ویژه با توجه به عدم برتری اورتون در مقابل دروازه. همه فریادها تمام شده بود، و از طرف تماشاگران میزبان زیاد بود، زمانی که ادریسا گوئی در وقت های تلف شده نیمه اول دچار بحران شد.

Gueye متوجه دویدن ساکا به سمت او نشد و او در یک سوم پایانی خود با دروازه خود روبرو شد و زمانی که او دزدیده شد، توپ برای گابریل مارتینلی به پایان رسید. در ابتدا به نظر می رسید که مارتینلی ممکن است در آفساید بوده باشد. او نبود. شبی نبود که اورتون از هر چیزی فرار کند.

مارتین اودگارد سوم شد، مارتینلی چهارمین را پس از ارسال ادی نکتیا، بازیکن تعویضی، و زمانی که آرون رمزدیل، بازیکن تعویضی اورتون، تام دیویس، را با ضربه آخر رد کرد، نشان دهنده نمک بر زخم های تیم میهمان بود. برای میکل آرتتا و بازیکنانش چیزهای زیادی برای جشن گرفتن وجود داشت، به ویژه زمانی که آنها به جدول لیگ نگاه کردند. اختلاف آنها نسبت به منچسترسیتی پنج امتیاز است.

به آن مرحله رسیده است که هواداران آرسنال باید ببینند تیمشان چه چیزی برای رویارویی با آنها باقی مانده است. با این حال، برای آرتتا، این باید یک بازی در یک زمان باشد، یک انجیل از یک فکر. هیچ خطری وجود نداشت که او درگیر رویاهای روزانه شود. اینجا اورتون بود و هیچ چیز دیگری، خلق و خوی او با اتفاقی که در گودیسون رخ داده بود، رنگی شد.

خطوط نبرد زودتر ترسیم شد، آرسنال در جلوی پای. اینکه تماشاگران میزبان در همان دقیقه پنجم جردن پیکفورد را برای گرفتن وقت او روی یک ضربه دروازه مهار کردند. آیا قرار بود یکی از آن شب ها باشد؟ آرتتا از کنترلی که تیمش در پیروزی 1-0 روز شنبه مقابل لستر با آن بازی کرده بود، لذت برد و به همین دلیل در همان یازده ابتدایی باقی ماند – لئاندرو تروسارد در جلو به جای نتیا، جورجینیو بر توماس پارتی در خط میانی. در بیشتر نیمه اول، واضح بود که صبر نیز باید بخشی از معادله باشد.

به راحتی می توان شک کرد که دایچه عاشق آرسنال نیست. او یک تیم فانتزی و با عنوان لندن را می بیند. به یاد می آورید که پس از شکست برنلی خود در اینجا در آگوست 2019، زمانی که او از غواصی و تقلب عصبانی بود، سخنان او را به خاطر دارید؟ او تاکید کرد که این موضوع آرسنال نبود. او به طور کلی نگران بازی بود.

دایچ، که مایکل کین را در دفاع میانی به بهای هزینه کانر کودی به یاد آورد، از انرژی های فنی منطقه برخوردار بود. تهمت زدن، مطالبه گری به یک معنا، او نیازی به زحمت نداشت. همه می دانستند که او چه می خواهد – به خصوص بازیکنانش. این خطوط فشرده در ترکیبی بود که قاطعانه 4-5-1 بدون توپ بود. پرخاشگری در چالش ها، دویدن سخت روی پوشش دفاعی.

دایچه باید مشت ضد حمله را ببیند و نشانه هایی از آن در نیمه اول دیده می شد. چیزی که دایک با نزدیک شدن به فاصله بیشتر از آن خوشحال می شد این بود که چگونه تیمش مردانی را دور توپ جمع کرده و آرسنال را خفه کرده است.

سپس همه چیز تغییر کرد، موفقیت یک پیچ در میان آبی سلطنتی، تمرکز اورتون برای یک ثانیه کاهش یافت، اما این تمام چیزی بود که ساکا به آن نیاز داشت. او در داخل ویتالی میکولنکو حرکت کرد و کین از آن طرف عبور نکرد، فضایی که برای اولکساندر زینچنکو وجود داشت تا پاس را پینگ کند.

ساکا لمس کرد و به سمت دروازه چرخید، زاویه بسته بود اما گوشه بالایی نزدیک به مسیر طلا را ارائه می کرد. ساکا آن را استخراج کرد و زمانی که گوئی لحظاتی بعد دچار انحراف شد، یافتن راه بازگشت برای اورتون دشوار بود.

آرتتا پارتی را برای جورجینیو در نیمه دوم معرفی کرد و معادله ساده بود – از بدترین حمله لشگر جلوگیری کنید و یک برد دیگر را از بین ببرید. بدبختی های اورتون مقابل دروازه فوق العاده بوده است و قابل توجه بود که فکر کنیم گلزنان برتر لیگ آنها در شروع بازی فقط سه گل زده اند. یکی دمارای گری بود که تا دقیقه 60 روی نیمکت تعویضی ها رها شد. آنتونی گوردون دیگر در ژانویه به نیوکاسل فروخته شد.

دایچه می‌توانست احساس کند که تیمش در نیمه اول بسیار خوب بازی کرد و برنامه بازی خود را اجرا کرد. و با این حال، زمانی که تهدید مقابل دروازه بسیار کم است، آنها همیشه احتمال خطای صفر دارند. اوه، برای بازیکنی مثل ساکا، خیلی سریع و دقیق. بی رحم هم هر وقت توپ را در اختیار داشت، خطر وجود داشت.

نیمه دوم ادامه داشت، اورتون مصمم شد که دیگر اشتباه نکند و با چالش های سنگین اثر خود را به جای گذاشت. دوایت مک نیل در دقیقه 62 با یک شوت کم ضربه رامسدیل به خوبی به میدان رفت.

اما آرسنال گلزن احتمالی گل بعدی بود و زمانی که تروسارد از پایین عبور کرد و اودگارد با انحراف از جیمز تارکوفسکی به پایان رسید، آن را به ثمر رساند.