آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیاین واقعیت که جهان در سال 2022 یک بحران مالی سیستماتیک را تجربه نکرده است، با توجه به افزایش تورم و نرخ بهره، یک معجزه جزئی است، بدون اینکه به افزایش شدید ریسک ژئوپلیتیکی اشاره کنیم. اما با افزایش بدهی‌های دولتی و خصوصی به سطوح بی‌سابقه در دوران کنونی نرخ‌های بهره بسیار پایین و ریسک‌های رکود بالا، سیستم مالی جهانی با یک آزمون استرس بزرگ مواجه است. مهار بحران در یک اقتصاد پیشرفته – برای مثال ژاپن یا ایتالیا – دشوار است.
درست است، مقررات سختگیرانه‌تر، ریسک‌ها را برای بخش‌های اصلی بانکی کاهش داده است، اما این تنها منجر به انتقال ریسک‌ها به جای دیگر در سیستم مالی شده است. برای مثال، افزایش نرخ بهره فشار زیادی را بر شرکت‌های سهام خصوصی که برای خرید ملک وام‌های سنگین می‌گرفتند، وارد کرده است. اکنون، با توجه به اینکه مسکن و املاک تجاری در آستانه افت شدید و پایدار قرار دارند، برخی از این شرکت ها به احتمال زیاد دچار رکود خواهند شد.
در آن صورت، بانک‌های اصلی که بخش عمده‌ای از منابع مالی را برای خرید املاک و مستغلات با سهام خصوصی تأمین می‌کنند، می‌توانند در قلاب باشند. این هنوز اتفاق نیفتاده است، تا حدی به این دلیل که شرکت‌هایی که دارای مقررات ضعیف هستند تحت فشار کمتری برای علامت‌گذاری کتاب‌های خود به بازار هستند. اما فرض کنید که نرخ‌های بهره حتی در دوران رکود به طور سرسختانه بالا باقی می‌مانند (احتمالی متمایز با خروج از دوره نرخ‌های بسیار پایین). در آن صورت، معوقات پرداختی گسترده می تواند حفظ ظاهر را دشوار کند.
بدبختی‌های مالی اخیر بریتانیا، ناشناخته‌هایی را نشان می‌دهد که ممکن است با افزایش نرخ‌های بهره جهانی ظاهر شوند. اگرچه لیز تراس، نخست وزیر سابق، تمام تقصیرها را برای فروپاشی نزدیک بازارهای اوراق قرضه و سیستم بازنشستگی کشورش بر عهده گرفت، اما مشخص شد که مقصر اصلی مدیران صندوق های بازنشستگی هستند که اساسا شرط بندی کرده اند که نرخ های بهره بلندمدت خیلی سریع افزایش نخواهند داد.
ژاپن که بانک مرکزی آن برای چندین دهه نرخ بهره را صفر یا منفی نگه داشته است، ممکن است به شدت آسیب پذیرترین کشور جهان باشد. بانک ژاپن علاوه بر نرخ های بسیار پایین، کنترل منحنی بازدهی را نیز در دستور کار قرار داده است و اوراق قرضه پنج ساله و 10 ساله را در حدود صفر محدود کرده است. با توجه به افزایش نرخ بهره واقعی در سراسر جهان، کاهش شدید ارزش ین و فشارهای تورمی بالا، ژاپن ممکن است در نهایت از دوران نزدیک به صفر خود خارج شود.
نرخ های بهره بالاتر بلافاصله بر دولت ژاپن فشار می آورد، زیرا بدهی این کشور به 260 درصد تولید ناخالص داخلی می رسد. اگر بخواهیم ترازنامه BOJ را ادغام کنیم، تقریباً نیمی از بدهی دولتی خریداری شده توسط بخش خصوصی عملاً در اوراق با سررسید کوتاه است. افزایش 2 درصدی نرخ بهره در محیطی با رشد بالا قابل مدیریت است، اما با ادامه افزایش نرخ بهره واقعی بلندمدت، چشم انداز رشد ژاپن به احتمال زیاد کاهش خواهد یافت.
بدهی عظیم دولت ژاپن تقریباً به طور قطع گزینه های سیاست گذاران را برای مدیریت رشد بلندمدت محدود می کند. با این حال، با توجه به اختیارات مالیاتی دولت و امکان افزایش بدهی، مشکل باید قابل مدیریت باشد. سوال واقعی این است که آیا در صورت ادامه افزایش تورم و افزایش نرخ های بهره واقعی ژاپن به سطح ایالات متحده، آسیب پذیری های پنهانی در بخش مالی وجود دارد که می تواند کشف شود. این امر در اکثر سه دهه گذشته معمول بوده است، اگرچه انتظارات تورمی ژاپن در حال حاضر بسیار کمتر از ایالات متحده است.
خبر خوب این است که پس از تقریباً سه دهه نرخ بهره فوق‌العاده پایین، انتظارات ژاپنی‌ها برای تورم نزدیک به صفر به خوبی تثبیت شده است، البته اگر فشارهای تورمی امروزی طولانی مدت ثابت شود، احتمالاً تغییر خواهد کرد. خبر بد این است که تداوم این شرایط می‌تواند به راحتی برخی از سرمایه‌گذاران را به این باور برساند که نرخ‌ها هرگز افزایش نمی‌یابند، یا حداقل نه چندان زیاد. این بدان معناست که شرط‌بندی بر روی نرخ‌های بهره نسبتاً پایین ممکن است در ژاپن شایع شود، همانطور که قبلاً در بریتانیا انجام می‌شد. در این سناریو، انقباض بیشتر پولی می‌تواند اوضاع را منفجر کند، بی‌ثباتی ایجاد کند و بر مشکلات بودجه‌ای دولت بیفزاید.
ایتالیا نمونه دیگری از ریسک پنهان است. از بسیاری جهات، نرخ های بهره بسیار پایین چسبی است که منطقه یورو را در کنار هم نگه داشته است. ضمانت‌های بی‌پایان برای بدهی ایتالیا، مطابق با وعده ماریو دراگی، رئیس سابق بانک مرکزی اروپا در سال 2012 برای انجام «هر کاری که لازم باشد»، زمانی که آلمان می‌توانست با نرخ‌های صفر یا منفی وام بگیرد، ارزان بود. اما افزایش سریع نرخ بهره در سال جاری این محاسبات را تغییر داده است. امروز، اقتصاد آلمان بیشتر شبیه به اوایل دهه 2000 است، زمانی که برخی آن را «مرد بیمار اروپا» نامیدند. و در حالی که اروپا نسبتاً تازه وارد نرخ‌های بسیار پایین است، باید نگران باشید که موج مستمر انقباض پولی می‌تواند، مانند ژاپن، آسیب‌پذیری‌های عظیمی را آشکار کند.
اگر یک رکود جهانی بدون بحران مالی وجود داشته باشد، این احتمال وجود دارد که رکود اقتصادی آتی ملایم‌تر از حد انتظار باشد. در محیطی با رشد منفی، تورم بالا و افزایش نرخ های بهره واقعی، این یک نتیجه بسیار خوشبختی خواهد بود.
کنت روگاف استاد اقتصاد و سیاست عمومی در دانشگاه هاروارد است. او از سال 2001 تا 2003 اقتصاددان ارشد صندوق بین المللی پول بود.
© سندیکای پروژه
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
