تنها راه باقی مانده برای دولت بی دوست سوناک این است که اکنون این اعتصابات را حل و فصل کند | پولی توینبی

دبلیواول یک برد برای پرستاران بود. دولت هنگام خروج آنها از خشم عمومی حمایت کرد، اما در عوض حمایت عمومی افزایش یافت. وقتی حتی اکسپرس صفحات اول پشتیبان پرستاران را روز به روز پخش می‌کند، باید شماره 10 را صدا کند. “برای پرستاران، برای بریتانیا، بنشینید و این موضوع را حل کنید.” این روزنامه امروز به نقل از یک نظرسنجی پرداخت که نشان می دهد 68 درصد مردم از اعتصاب آنها حمایت می کنند.

بر اساس یک نظرسنجی جدید، 50 درصد از رای دهندگان خواستار مذاکره با دولت هستند همه بخش دولتی به آنها پرداخت بیشتری بپردازد، تنها با 23 درصد پشتوانه ناسازگاری. دولت عاقلانه است که در حال سقوط است، زیرا هر هفته تشدید اعتصاب ها ناکافی بودن پاسخ ریشی سوناک را آشکار می کند و درخواست های بیشتری از نمایندگان محافظه کار برای حل و فصل می دهد.

با این حال، وزرا در استودیوهای تلویزیونی «مصمم» می مانند و تنها به «حقایق» ساختگی مسلح می شوند. اولیور داودن به بی‌بی‌سی این دروغ را تکرار کرد که پرداخت 28 میلیارد پوند یا 1000 پوند برای هر خانواده هزینه خواهد داشت. او می داند که بررسی واقعیت بی بی سی آن را رد کرده است. بن زارانکو از مؤسسه مطالعات مالی به من می گوید که با بازپرداخت مالیات، مجموع آن 13 میلیارد پوند خواهد بود – یا کمتر، زیرا فرض می شود هر کارمند دولتی 10 درصد افزایش می یابد، که کمتر مذاکره کننده اتحادیه انتظار دارد: برای مثال، پرستاران اسکاتلندی در حال تسویه حساب هستند. برای 7.5٪.

رهبر کالج سلطنتی پرستاری (RCN)، پت کالن، همیشه می‌گفت که برای صحبت‌های حقوقی «مکث» را فشار می‌دهد. RCN که پیش از این هرگز اعتصاب نکرده بود، ممکن است در درخواست تورم به اضافه 5 درصد اشتباه کرده باشد، در حالی که سایر اتحادیه‌ها به طور جدی پیشنهاد افتتاحیه ندادند. این به وزرا اجازه می دهد تا مدام در مورد ادعای پرستاران بگویند: «19 درصد غیرقابل استطاعت است». اما کالن همیشه گفته است که اگر وزیر بهداشت، استیو بارکلی، صحبت می کرد، پول روی میز بود. اما او این کار را نخواهد کرد.

جلسات توجیهی عجیب می‌گفتند که بارکلی به RCN نامه می‌نویسد، اما عجیب است که در تمام طول هفته حتی یک کلمه از دولت نشنیده است. برخی به شوخی گفتند شاید نامه در اعتصاب پست گیر کرده است. سپس به رسانه ها اطلاع رسانی شد مبنی بر اینکه ممکن است یک مبلغ یکجا ارائه شود. هنوز خبری از RCN نیست. اتحادیه‌ها از بانگ‌های ادغام‌نشده که دور پرداخت بعدی را به ابتدا بازنشانی می‌کنند، خوششان نمی‌آید، اما RCN گفت که البته در مورد آن بحث خواهد کرد: «بستگی دارد این توده چقدر توده‌ای باشد، اینطور نیست؟ به من گفته شد. اما حتی این توده ناپدید شد و توسط شماره 10 ممنوع شد. با نگاهی به خطرات هشداردهنده اعتصاب آمبولانس های چهارشنبه، بارکلی ادعا می کند، “اولویت شماره 1 من این است که بیماران را ایمن نگه دارم”، اگرچه به وضوح مقاومت در برابر افزایش دستمزد کمی بالاتر است.

صدای درام ضربات دیگر بلندتر می شود. اما همانطور که رهبر یونیسون، کریستینا مک‌آنیا، به برنامه امروز بی‌بی‌سی گفت، دولت در پرداخت دستمزد «کاملاً ناسازگار» است. زمان به نفع سوناک نیست: هر چه این مدت طولانی‌تر باشد، بی‌عدالتی در پرداخت دستمزد بریتانیا به عموم مردم نفوذ می‌کند. ساندی تایمز – معمولاً جناح راست سرسام آور – با صراحت می گوید: «کارکنان NHS باید دستمزد بیشتری دریافت کنند – به ویژه پرستارانی که بیشتر فشارهای روحی و فیزیکی کار خط مقدم را تحمل می کنند، اما شاهد کاهش حقوق واقعی آنها 20 درصد بیش از دهه گذشته.»

نهادهای بررسی حقوق دیگر به عنوان استتار عمل نمی کنند، زیرا مردم می بینند که این دولت است که تصمیم می گیرد پرداخت کند. مبالغ یکجا، افزایش دستمزد یا بازگشایی تصمیمات بازنگری حقوق: هرگونه دستمزد اضافی یا به دلیل کاهش غیرممکن دپارتمان تحت فشار قرار می گیرد، یا خزانه داری سرفه می کند، که در این مورد از انجام آن خودداری می کند.

دولت در این نبرد شکست خواهد خورد، زیرا به شدت در اشتباه است و مردم آن را می دانند. وقتی اعتراض رئیس ستاد دفاعی مبنی بر اینکه «نیروها ظرفیت مازاد ندارند» برای پر کردن اعتصاب‌کنندگان در صفحه اول تلگراف منتشر می‌شود، موضع دولت کاملاً بی‌رفاقت به نظر می‌رسد. فایده ای ندارد که سوناک روز یکشنبه در سان می نویسد و سعی می کند اعتصاب کنندگان را «پیاده سربازان» در «جنگ طبقاتی» بدانند. تهدیدهای او مبنی بر قوانین جدید ضد اعتصاب خطر همدردی عمومی اتحادیه ها را به همراه دارد. افراد عادی خشمگین بسیار بیشتری وجود خواهند داشت، مانند مادر یک کودک خردسال بیمار که روز دوشنبه بارکلی را به چالش کشید. انتظار داشته باشید که او از عکاسی های بیمارستانی بسیار دوری کند.

اتحادیه‌ها به آرامی با کارفرمایان خصوصی در بازار کار کم جمعیت، از رولز رویس و ایرباس گرفته تا اسکله‌های لیورپول و صدها نفر دیگر، به توافق رسیده‌اند. بخش خصوصی تا نوامبر امسال 7 درصد افزایش داشته است، در حالی که بخش دولتی کمتر از 3 درصد افزایش داشته است: به گفته ONS، این تفاوت تکان دهنده یکی از “بزرگترین مواردی است که دیده ایم”. اما این را به سال 2010 برگردانید و این شکاف بسیار گسترده تر می شود: زارانکو از IFS به من می گوید که بخش خصوصی در این 12 سال 5.5 درصد رشد داشته است، در حالی که بخش دولتی 5.9 درصد کاهش داشته است. اگر اتحادیه ها اقدامی نمی کردند، ممکن بود مغازه را ببندند. دفاع از این شکاف غیرممکن است – و هر مصاحبه کننده باید از هر وزیری بپرسد که چگونه می تواند آن را توجیه کند.

اعداد دیگر دفاع شکسته دولت را تضعیف می کنند. از زمان شروع کووید، 20 درصد میلیاردرهای بریتانیایی بیشتر شده اند؟ یا میلیاردها دلار از دست رفته در قراردادهای بد کووید؟ یا برگزیت 120 میلیارد پوند از تولید ناخالص داخلی خود را از دست می دهد و 50 میلیارد پوند مالیات برای خزانه داری تحمیل می کند؟ در میان سایر اقدامات، از جمله یکسان سازی نرخ مالیات بر درآمد به دست آمده و غیربه دست آمده، 37 میلیارد پوند می تواند از مالیات بر ثروت افزایش یابد. کمیسیون مالیات بر ثروت LSE می گوید 2 درصد مالیات سالانه بر ثروت بیش از 5 میلیون پوند، 18 میلیارد پوند افزایش می دهد. پول وجود دارد – پول زیادی – برای پرداخت به کارمندان دولتی که کم‌هزینه بوده‌اند و دوباره تعادل ده‌ها پولی که از درآمد گرفته شده‌اند.

هیچ زمینه محکمی وجود ندارد که دولت بتواند پرچم خود را در این مبارزه با کارمندان عمومی برافراشته باشد. فردا، سوناک اولین کباب کردن خود را از کمیته رابط تمام روسای کمیته منتخب عوام، از جمله استیو برین، رئیس محافظه‌کاران کمیته بهداشت و مراقبت اجتماعی انجام می‌دهد. او از سوناک خواسته است تا این اعتصابات را حل کند و گفت: “به نظر من نه بازی پایانی وجود دارد، نه استراتژی خروج.” کمیته می خواهد از سوناک نقشه ای بیرون بکشد، راهی فراتر از جنگ فرسایشی که او سزاوار سرزنش باشد. آیا او ایده ای برای پایان دادن به این فراخوان حماسی اعتصاباتی دارد که هرگز نباید اتفاق می افتاد، اگر عاقل تر بود؟ وقتی هر تحلیل منطقی ثابت می کند که مهاجمان موجه هستند، تلاش برای خرد کردن آنها یک تاکتیک بازنده است زمانی که او استدلال را از دست داده است. اکنون مذاکره کنید و همه چیز ممکن است تا کریسمس تمام شود، وگرنه NHS برای یک زمستان بی پایان نارنیا آماده شده است. با این حال، در آستانه دومین اعتصاب پرستاران در روز سه شنبه، RCN می گوید که بیش از یک هفته است که هیچ کس از دولت با آنها تماس نگرفته است.