پوپ به خاطر سوء استفاده شیطانی در مدارس بومی کانادا عذرخواهی کرد

پاپ فرانسیس یک عذرخواهی تاریخی برای همکاری کلیسای کاتولیک با سیاست “فاجعه بار” کانادا در مورد مدارس مسکونی بومی صادر کرد و گفت که همسان سازی اجباری مردم بومی در جامعه مسیحی فرهنگ آنها را نابود کرد، خانواده ها را از بین برد و نسل های به حاشیه رانده شد.

فرانسیس روز دوشنبه با تشویق بازماندگان مدرسه و اعضای جامعه بومی که در یک مدرسه مسکونی سابق در جنوب ادمونتون، آلبرتا جمع شده بودند، گفت: «من عمیقا متاسفم.

او خط مشی مدرسه را “خطای فاجعه بار” خواند که با انجیل ناسازگار بود و گفت که تحقیقات و شفای بیشتر لازم است.

فرانسیس گفت: “من متواضعانه برای شری که بسیاری از مسیحیان علیه مردم بومی مرتکب شده اند، طلب بخشش می کنم.”

فرانسیس در اولین رویداد یک هفته‌ای «زیارت توبه‌آمیز» خود به سرزمین‌های چهار کشور کری سفر کرد تا در یک گورستان دعا کند و سپس عذرخواهی را که مدت‌هاست به دنبال آن بود، در مکان‌های تشریفاتی powwow در همان نزدیکی ارائه کرد.

چهار رئيس پاپ را با ويلچر تا محلي در نزديکي مدرسه مسکوني سابق ارمينسکين هندي همراهي کردند و پس از سخنراني او يک سري پردار به او اهدا کردند که او را به رهبر افتخاري جامعه تبديل کردند.

سخنان فرانسیس فراتر از عذرخواهی قبلی او به دلیل سوء استفاده های «نفوکننده» مرتکب شده توسط مبلغان مذهبی بود و در عوض مسئولیت نهادی همکاری کلیسا با سیاست همسان سازی «فاجعه بار» کانادا را برعهده گرفت، که کمیسیون حقیقت و آشتی این کشور گفت که آن را یک «نسل کشی فرهنگی» می دانست.

سیاستی که پاپ از آن عذرخواهی می کرد دقیقا چیست؟

عذرخواهی پاپ فرانسیس در مورد یک سیاست رسمی بود که بیش از 150000 کودک بومی در کانادا را مجبور کرد از قرن نوزدهم تا دهه 1970 در مدارس مسیحی با بودجه دولتی تحصیل کنند تا آنها را از نفوذ خانه و فرهنگ خود منزوی کند.

هدف مسیحی کردن و جذب آنها در جامعه اصلی بود که دولت های قبلی کانادا آن را برتر می دانستند.

اتاوا اعتراف کرده است که آزار جسمی و جنسی در مدارس بیداد می کرد و دانش آموزان به دلیل صحبت به زبان مادری خود مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. این میراث سوء استفاده و انزوا از خانواده توسط رهبران بومی به عنوان علت اصلی نرخ همه‌گیری اعتیاد به الکل و مواد مخدر در حال حاضر در رزرواسیون کانادا ذکر شده است.

کشف صدها محل دفن احتمالی در مدارس سابق در سال گذشته توجه بین المللی را به مدارس کانادا و همتایان آنها در ایالات متحده جلب کرد. این افشاگری ها فرانسیس را بر آن داشت تا با درخواست کمیسیون حقیقت برای عذرخواهی در خاک کانادا موافقت کند. هیئت های مذهبی کاتولیک 66 مدرسه از 139 مدرسه مسکونی کشور را اداره می کردند.

واکنش مردم بومی چه بود؟

با انعکاس احساسات متناقض آن روز، برخی از جمعیت هنگام صحبت فرانسیس گریه کردند، در حالی که برخی دیگر کف زدند یا سکوت کردند و به سخنان او که به زبان اسپانیایی مادری او با ترجمه انگلیسی ارائه شده بود گوش دادند. دیگران ترجیح دادند اصلاً شرکت نکنند.

ایولین کورکماز بازمانده گفت: “50 سال برای این عذرخواهی منتظر بودم و بالاخره امروز آن را شنیدم.” او افزود، با این حال، امیدوار است که “برنامه کاری” از پاپ در مورد آنچه که در آینده برای آشتی انجام خواهد داد، از جمله انتشار پرونده های کلیسا در مورد کودکانی که در مدارس جان خود را از دست داده اند، بشنود.

بسیاری از جمعیت لباس‌های سنتی، از جمله دامن‌های روبانی رنگارنگ و جلیقه‌هایی با نقوش بومی به تن داشتند. دیگران پیراهن های نارنجی پوشیدند که به نمادی از بازماندگان مدرسه تبدیل شده است و داستان زنی را به یاد می آورند که پیراهن نارنجی محبوبش، هدیه ای از مادربزرگش، در یک مدرسه مصادره و با یک یونیفرم جایگزین شد.

سندی هارپر، که با خواهرش و یک گروه کلیسایی از ساسکاچوان به افتخار مادر مرحومشان که در یک مدرسه مسکونی تحصیل می کرد، سفر کرد، گفت: “این چیزی است که نه تنها برای شنیدن مردم، بلکه برای پاسخگویی کلیسا لازم است.”

او می‌داند که این راه آشتی زمان می‌برد، اما او واقعاً با ما همراه است و عذرخواهی را «واقعی» خواند.

علیرغم تشریفات این مراسم، فضا گاهی شاد به نظر می‌رسید: روسای با ضرب طبل هیپنوتیزم‌کننده وارد محل برگزاری شدند، بزرگان رقصیدند و جمعیت تشویق کردند و سرودهای جنگی، سرودهای پیروزی و در نهایت آهنگی شفابخش را سر دادند. شرکت کنندگان یک بنر قرمز رنگ بلند را در محوطه به راه انداختند که نام بیش از 4000 کودکی را داشت که در مدارس مسکونی جان خود را از دست دادند یا هرگز از آنها به خانه بازنگشتند. فرانسیس بعداً آن را بوسید.

“من ناامید نشدم. فیل فونتین، یک بازمانده از مدرسه مسکونی و رئیس سابق مجمع ملل اول که با داستان آزار جنسی خود در دهه 1990 به طور عمومی منتشر شد، گفت: این یک موقعیت بسیار مهم بود.