به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
عکس ویرانی در ناکازاکی پس از بمب اتمی را نشان می دهد: بیابان سوخته ای که زمانی شهری وجود داشت. در مرکز آن مردی تنها با دوربین ایستاده است.
9 سپتامبر 1945 بود و ستوان دانیل مک گاورن، فیلمبردار نیروی هوایی ارتش ایالات متحده، در حال مستندسازی زمین صفر بود، نقطه ای که دقیقاً زیر انفجار بمب چهار هفته قبل بود. تعداد کمی مک گاورن را می شناسند، اما چشم انداز آخرالزمان از فیلم های مستند هیروشیما و ناکازاکی در پایان جنگ جهانی دوم آشناست.
این فیلم دوباره در این هفته و هفته آینده به مناسبت هفتاد و هفتمین سالگرد بمباران اتمی که شهرهای ژاپن را محو کرد و واقعیت جنگ هسته ای را نشان داد، نمایش داده می شود: مناظر انفجاری، اسکلت های سوخته، بیماری تشعشعات.
اما اگر مک گاورن نبود، آن تصاویر دلخراش ممکن بود وجود نداشته باشند. مک گاورن به عنوان بخشی از بررسی بمباران استراتژیک ایالات متحده – که تأثیر بمباران را مورد مطالعه قرار داد – بر گروه های دوربین ژاپنی و آمریکایی در هیروشیما و ناکازاکی نظارت داشت. او که در ایالات متحده بازگشت، با ساختن کپی های مخفی، فیلم را از سرکوب نجات داد.
تنها اکنون، دهه ها بعد، داستان کامل او آشکار شده است. جو مک کیب، روزنامهنگاری از شهرستان موناگان در ایرلند، زندگی شگفتانگیز خود را در یک بیوگرافی گردآوری کرده است. شورش به قرقره، اوایل این ماه پس از 20 سال تحقیق از جمله مصاحبه با مک گاورن قبل از مرگش در سال 2005 منتشر شد.
بستگان مک گاورن هفته گذشته برای رونمایی از یک لوح به موناگان سفر کردند. “من غرق شده ام. مایکل مک گاورن، برادرزاده، گفت: دیدن عمویم دن و خانواده اش بسیار شگفت انگیز است.
این تحقیقات نشان داده است که مک گاورن نه تنها شاهد آغاز عصر اتمی، بلکه انقلاب ایرلند، کاخ سفید فرانکلین روزولت، هالیوود زمان جنگ و به اصطلاح حادثه رازول بود که به یوفوها وارد شد.
حضور او در لحظات کلیدی قرن بیستم باعث مقایسه با فارست گامپ، شخصیت خیالی که در وقایع تاریخی رخ داده است، شده است. مک کیب گفت: «دن جالبترین فردی بود که تا به حال دیدم.
مک گاورن در سال 1905 در شهر موناگان متولد شد و پسر یک پلیس بود. در طول جنگ استقلال 1919-1921 ایرلند، او هنوز یک پسر بچه بود، با بلک و تانز، یک نیروی نظامی بریتانیایی سواری کرد.
خانواده به ایالات متحده نقل مکان کردند و مک گاورن، ملقب به بیگ ماک برای قاب 6 فوتی 5 اینچی، به نیروی هوایی پیوست و به شاخه هنری آن، اولین واحد تصویر متحرک ختم شد. او قبل از راهاندازی مدرسه آموزش دوربین نیروی هوایی در هالیوود، عکاس پرزیدنت روزولت بود، جایی که با رونالد ریگان، کلارک گیبل و ستارههای دیگر روبرو شد.
مک گاورن در مأموریت های بمب گذاری بر فراز آلمان پرواز کرد – از دو سانحه جان سالم به در برد – و از فیلم های مستندی در سال 1944 استفاده کرد. The Memphis Belle: A Story of a Flying Fortress.
کار تعیین کننده او یک سال بعد در ژاپن آمد، جایی که او عکس های ثابت گرفت و با 35 میلی متر سیاه و سفید و تکنیکی کالر فیلم گرفت.
او بعداً به مک کیب گفت که مزارع اطراف ناکازاکی سفید شده بودند و شهر به نظر می رسید که گویی یک سندان عظیم آن را صاف کرده است. او در مدرسه ای ویران از اجساد کودکان در میان انبوهی از جمجمه فیلمبرداری کرد. «صدها کودک از پنجره ها بیرون کشیده شده بودند. ما همیشه در حال یافتن استخوان بودیم.»
او صحنه های دلخراشی را در بیمارستان های غرق شده فیلمبرداری کرد، از جمله درد و رنج پسری 16 ساله به نام سومیترو تانیگوچی. تمام پشت او شبیه یک کاسه گوجهفرنگی بود.»
سایر بیماران بثورات، ریزش مو و خونریزی از بینی و دهان داشتند – یک بیماری مرموز که بعداً به عنوان بیماری تشعشع شناخته شد.
مک گاورن همچنین پدیده افرادی را که اتمیزه شده بودند و در عین حال سایه های ناشی از گرمای تابشی برجای گذاشته بودند را به تصویر کشید. تخمین زده می شود که دو بمب اتمی بیش از 200000 نفر را کشته باشند.
تیم های مک گاورن 100000 فوت فیلم رنگی جمع آوری کردند و از یک سرویس فیلم خبری ژاپنی به نام Nippon Eigasha که 26000 فوت فیلم سیاه و سفید داشت که خیلی قبل از رسیدن آمریکایی ها گرفته شده بود، کمک گرفتند. مرد ایرلندی به ویرایش فیلم ژاپنی در یک مستند به نام کمک کرد اثرات بمب اتمی بر هیروشیما و ناکازاکی، و برنامه ریزی کرد که فیلم رنگی را به یکی دیگر تبدیل کند.
با این حال، مقامات واشنگتن این مطالب را در سال 1946 به عنوان محرمانه طبقه بندی کردند. مک گاورن گفت: «آنها نمی خواستند مردم آمریکا این وحشت را ببینند. او با احتیاط در پنتاگون کپی کرد. او یک مجموعه را در انبار فیلم های نیروی هوایی در دیتون، اوهایو ذخیره کرد و یک مجموعه دیگر را خودش نگه داشت.
سال ها گذشت – مک گاورن شاهد آزمایش های موشکی بود و تئوری های موجود در مورد بیگانگان را در رازول رد کرد – و سپس در سال 1967 یک کمیته کنگره ایالات متحده که شامل رابرت کندی بود، درخواست کرد فیلم بمب اتمی را ببیند. این مطالب از طبقه بندی خارج شده بود اما هیچ کس نتوانست اصل آن را پیدا کند. مک گاورن که در حال حاضر یک سرهنگ دوم بود، مقامات را به نسخه های خود هدایت کرد.
در سال 1970، عموم مردم اولین نگاه خود را به برخی از این فیلم ها دیدند. در فیلمی به نام گنجانده شده بود هیروشیما ناکازاکی – اوت 1945 که برای اولین بار در موزه هنر مدرن نیویورک به نمایش درآمد.
سالن مملو از جمعیت بود. آخرش صدایی از کسی در نیامد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.