انگلیس گرت ساوتگیت حال و هوای خوبی را در آلمان ایجاد خواهد کرد | لیگ ملت ها

افاوتبال نشانه ها و نشانه های خود را دوست دارد. همانطور که گرت ساوتگیت آماده می شود تا بازیکنان خسته از اندام خود را به پوسته آرمادیلوی غول پیکر که در آلیانز آرنا در مونیخ است بفرستد، شاید در گذشته آرامشی وجود داشته باشد.

آخرین باری که انگلیس در یک سال جام جهانی در مجارستان شکست خورد، شکست در بوداپست با یک پیروزی شاد، متحد کننده و دوران ساز در فینال جام جهانی زیر نظر سرمربی خوش اخلاق و ملایم دنبال شد.

مسلماً، غافلگیرکننده جام جهانی مورد بحث آلمان غربی در سال 1954 بود. دوران باشکوهی که پس از آن به تیم های قدرتمند فرانتس بکن باوئر و لوتار ماتئوس تعلق داشت. و سرمربی خوش اخلاق و ملایم، سپ هربرگر، معلوم شد که نازی بوده است. اما جدا از این. جدا از هم از آن. خوب دقیقا چی؟

سخت است که بدانیم از تلفات فعلی بازیکنان ملی پوش انگلیس در فصل نزدیک به مرگ چه باید گرفت، به غیر از احساس عمومی ناراحتی. شکست در مجارستان تعجب آور نبود، یک بازی ناهنجار و کبود برای گروهی از بازیکنان انگلیس که روی دود و اسید لاکتیک دویده بودند. اما این یکی از بدترین اجراهای دوران ریاست ساوت گیت نیز بود که با همه چیزهایی که دوران کنونی با آن روبرو شده است تعریف می‌شود: کهنگی، متوسط ​​بودن، فقدان ویژگی‌های خاص.

به نظر می رسد این احساس عمومی ناراحتی در حال حاضر این تیم انگلیس را تعریف می کند. در مونیخ، حمایت مسافرتی انگلیس از قبل به پیش داستان تبدیل شده است، با ترس از تکرار انواع وقایع – هو کردن، شورش، هو کردن بچه ها – به نظر می رسد ساوتگیت هر بار که خود را در مقابل تابلوی تبلیغاتی اخم می کند باید به آن توجه کند. حتی پیروزی رسیدن به فینال در تابستان گذشته با عواقب شکست به یک رویداد سمی تبدیل شد.

یک برنامه نامرتب در چند ماه پس از آن به سختی کمکی کرده است. انگلیس از زمان قهرمانی اروپا چهار بازی رقابتی را مقابل حریفان غیر پرکننده انجام داده و یکی از آنها را برد. اکنون این ترس وجود دارد که شکست در مونیخ بتواند این موضوع را کمی دورتر از آن روشن کند. بزرگترین هدیه ساوتگیت به عنوان سرمربی تیم ملی انگلیس، لحن، انرژی، وضوح و وضوح بوده است. او بیش از هر چیز یک مدیر احساسات بوده است. آیا اکنون به جایی می رسیم که این احساس شروع به بد شدن می کند؟

اگر اینطور باشد، کاملاً مستحق نیست. حتی در بهترین زمان‌ها همیشه موجی از خصومت‌های ضد گرت وجود داشته است، با این حس که این بیشتر به دلیل نارضایتی از سیاست‌های او، رهبری اخلاقی موعظه‌آمیز بی‌شرمانه و تنبیه‌کننده‌اش، و ناراحتی از اینکه بازیکنان انگلیس ژست علیه نژادپرستی می‌کنند است. قبل از هر بازی همچنین ناامیدی از شیوه غیر سوارکاری که در آن انگلستان یاد گرفته است برنده شود، وجود دارد. و با توجه به این واقعیت که ساوت گیت یک پسر یا پسر یا یک جوان نیست و به جای آن شیوه یک سرپرست استانی محبوب و درباری را دارد.

اما این واقعیت باقی می ماند که رکورد ساوت گیت به عنوان سرمربی انگلیس بی نظیر است. دو نیمه نهایی از دو بعد از دو در نیم قرن قبل. نسبت برد بهتر از هر مربی دیگر انگلیس با بیش از 50 بازی. تیم های دوست داشتنی، ضربات پنالتی پیروز. ممکن است سوالاتی در مورد پیشرفت تیم او در طول پنج سال و درک او از حواشی تاکتیکی خوب در بزرگترین مسابقات وجود داشته باشد. اما از آنجایی که این تیم پنج ماه از جام جهانی زمستانی نفس می کشد، آنچه ساوت گیت شایسته آن است کمی ایمان است.

شاید مصدومیت‌ها و غیبت‌های فعلی حتی ممکن است دست او را با نشان دادن ناچیز بودن منابع انگلیس در بخش‌های کلیدی تقویت کند. یکی از اشتباهات بزرگ در زمان هدایت ساوت‌گیت، چوبی که اغلب برای شکست دادن او به کار می‌رفت، این ایده است که انگلیس دارای استعداد بی‌سابقه‌ای است، تعداد بازیکنانی که در دنیا حسادت می‌کنند. بحث این است که ساوتگیت به سادگی یک مربی خوش شانس است، که او در واقع در حال خفه کردن قدرت اصلی و غیرقابل توقف انگلیس پسران شجاع ما است.

در این مورد دو مسئله وجود دارد. اول اینکه درست نیست بازیکنان تکنیکی و منظم زیادی در حال حاضر حضور دارند. اما عینک‌های رنگ‌آمیزی انگلیسی را حذف کنید، درخشش بین‌المللی لیگ برتر را از بین ببرید، و ایده مازاد بر استعدادهای انگلیسی در سطح جهانی، صرفاً خودپسندی است.

به اطراف اروپا نگاه کنید و تیم های دیگر به همان اندازه قوی هستند. انگلیس در ترکیب اصلی خود در برابر مجارستان که در فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا بازی کرده بود، پنج بازیکن به میدان فرستاد. پرتغال در اواسط هفته با 9 نفر شروع کرد، اسپانیا 8. آلمان با 11 شروع و در مجموع 14 مورد استفاده کرد که 9 نفر از آنها در واقع بزرگترین جام فوتبال باشگاهی را به دست آورده اند.

در همین حال انگلیس یک بازیکن به نام ترنت الکساندر-آرنولد در تیم منتخب سال فیفپرو در زمان هدایت ساوت گیت داشت. انگلیس هیچ مهاجم وسط پشتیبان واقعی ندارد. آنها مشکل دفاع چپ دارند. آنها دکلان رایس را دارند، اما هیچ بازیکن دیگری در خط هافبک مرکزی ندارند. آیا جردن پیکفورد، کانر کودی و هری مگوایر برای هر کشور بزرگ دیگری شروع می کنند؟

این به معنای تحقیر این بازیکنان بسیار موفق لیگ برتر نیست. اما زمانی که یک تیم انگلیسی با این ایده مواجه می‌شود که ممکن است با برنده نشدن در تورنمنت‌ها به نتیجه نرسیده باشد، ارزش آن را دارد که کمی دیدگاه ارائه دهیم.

در واقع، مفهوم استعداد هدر رفته برخی از مسائل جالب تر در مورد انگلستان ساوت گیت را پنهان می کند. انتقادها بر استفاده او از یک دفاع سه متمرکز شده است که یک بازیکن دفاعی اضافی را وارد تیم می کند، اما همزمان با بهترین نتایج انگلیس در برابر تیم های بهتر نیز بوده است.

این نیز شبیه یک واهی است. ساوتگیت مربی هجومی برجسته ای نیست که بتواند از طریق فوتبال هجومی خلاق، در مسابقات تورنمنت با حاشیه های خوب پیروز شود. افراد بسیار کمی در تاریخ فوتبال چنین توصیفی را دیده اند. مهارت های او در سازماندهی و کنترل است. رها کردن این ایده در حال حاضر، پنج ماه پس از یک تورنمنت، غیرمنطقی خواهد بود. اینجا انگلیس است: 2022. ما اینجا هستیم تا دفاع کنیم.

با همه اینها، یکی از نقاط ضعف واقعاً آشکار عدم پیشرفت این تیم در طول پنج سال است. با وجود تمام موفقیت های ساوت گیت در ارتباطات، در اجازه دادن به بازیکنان برای حرکت در فضای سبک تر با انگلیس، تیمی که به قطر می رود اساساً همان تیمی خواهد بود که به روسیه رفت. ستون فقرات پیکفورد، مگوایر، جان استونز، هری کین و رحیم استرلینگ، به علاوه یک هافبک دفاعی پرانرژی خواهد بود. ساختار اصلی، سه در عقب، پاس فوتبال، مالکیت در مناطق سرد، ثابت باقی می ماند. به نظر می رسد یک ایده خوب یک ایده خوب برای همیشه است.

تا حدودی این از طریق شرایط است. کووید آماده سازی برای قهرمانی اروپا را متوقف کرد. از دست دادن یک سال بین تورنمنت ها، ایده بازسازی این تیم قبل از جام جهانی را تا حد زیادی باطل کرده است. اما در حال حاضر می توان استدلال کرد که بویی از آلمان به رهبری جوگی لو در این تیم انگلستان وجود دارد، آن حس شکست در ساختن تیم دوم.

جانشین لوو، دستیار سابق او، هانسی فلیک، تغییرات بافتی قابل توجهی از زمان شکست تابستان گذشته در ومبلی ایجاد کرده است، بدون اینکه ته دل بازیکنانش را از بین ببرد. همانطور که انگلستان در مونیخ خواهد یافت، آلمان با فشار بالا، حمله با سرعت، و طرفدار یک خط برجسته جسورانه به سبک کلوپ است.

فلیک گفته است: “ما می خواهیم حریف را زودتر تحت فشار قرار دهیم، می خواهیم به آنها استرس وارد کنیم.” لروی سانه بازگشته است. جاشوا کیمیچ در وسط بازی می کند. از تابستان گذشته در 10 بازی 8 برد و بدون شکست به دست آمده است. طراوت در اینجا وجود دارد که ساوتگیت نتوانسته است در پایان یک سال طاقت فرسا از یک تیم ضعیف خارج شود. سرمربی تیم ملی انگلیس قول داده است که سه شنبه شب به آزمایشات خود ادامه دهد. پیروزی ممکن است مفیدتر باشد.