اختلاف بر سر راه آهن بریتانیا چیست و آیا اعتصابات ممکن است بزرگترین در تاریخ مدرن باشد؟ | صنعت ریلی

به عنوان بزرگترین اتحادیه راه آهن، اتحادیه ملی کارگران راه آهن، دریانوردی و حمل و نقل (RMT)، اعضای خود را در مورد اعتصابی که می تواند راه آهن را به بن بست برساند، رای می دهد، ما توضیح می دهیم که این اختلاف در مورد چیست – و آیا دولت می تواند متوقف شود. آی تی.

آیا قطعا در راه آهن اعتصاب می شود؟

RMT حدود 40000 عضو در سراسر شبکه راه آهن و 16 شرکت راه آهن را برای اقدام صنعتی در مورد حقوق و کاهش حقوق رای داده است. رای گیری عصر سه شنبه پایان می یابد (بار در اسکاتلند) و نتایج باید صبح چهارشنبه اعلام شود.

RMT باید اطلاع رسانی کند، بنابراین هرگونه اعتصاب در اواخر ژوئن آغاز خواهد شد. همه شرکت‌های مختلف قطار، واحدهای چانه‌زنی جداگانه‌ای هستند که شبکه ریل نیز به عملیات و نگهداری تقسیم می‌شود. اگر عملیات ها – عمدتاً سیگنال دهندگان – به اعتصاب رأی دهند، راه آهن ممکن است بسته شود. اگر اسلف در نهایت راننده ها را خارج کند، به همین ترتیب. در غیر این صورت، تأثیر فوری ممکن است محدود شود.

پس چرا RMT در حال بررسی اعتصاب است؟

از سال 2020 پرداخت ها در بسیاری از خطوط ریلی متوقف شده است و تورم افزایش یافته است. دولت به راه آهن گفته است که هزینه ها را حدود 10 درصد کاهش دهد. Network Rail، شرکت دولتی که زیرساخت ها را اداره می کند، معتقد است که می تواند بیش از 100 میلیون پوند در سال از طریق اصلاح محل کار صرفه جویی کند. این شامل تغییر رژیم نگهداری آن به ارزیابی «مبتنی بر ریسک» و استفاده از فناوری بیشتر، به جای داشتن تعداد زیادی چکمه روی زمین است.

در حالی که هیچ پیشنهاد رسمی ارائه نشده است، اتحادیه‌ها معتقدند که شرکت‌های بهره‌بردار قطار دفاتر بلیط را می‌بندند و پیشنهادات پرداختی بسیار کمتر از نرخ تورم خواهد بود. آنها می گویند کارکنانی که در طول همه گیری از آنها به عنوان کارگران ضروری خط مقدم ستایش می شدند، اکنون نباید شغل خود را از دست بدهند یا دستمزدشان را کاهش دهند.

چرا برش لازم است؟

منابع مالی راه آهن به دلیل همه گیری همه گیر شده است و دولت اکنون در حال پیگیری ضرر و زیان است. پیش از سال 2020، این صنعت حدود 4 میلیارد پوند یارانه سالانه مالیات دهندگان دریافت می کرد. از زمان شیوع کووید، خزانه داری در مجموع حدود 15 میلیارد پوند افزایش یافته است. تعداد مسافران تا 80 درصد از سطوح قبل از کووید بازگشته است، اما در بخش‌های کلیدی – شبکه‌های رفت و آمد پرسود به لندن، که قبلاً درآمد تضمینی بلیط فصل را به ارمغان می‌آورد – به میزان قابل توجهی کمتر است.

آیا این جدید طبیعی است؟

چه کسی می داند؟ مسلماً کاهش خدمات کاهش را تسریع خواهد کرد. اما پرداخت یارانه به قطارها با چنین هزینه ای غیرقابل دفاع به نظر می رسد. حتی قبل از همه‌گیری، کاهش فروش بلیت‌های فصلی نشان می‌دهد که رفت و آمد سال گذشته ممکن است کاهش یابد. کار گسترده از راه دور و پاره وقت چالش بزرگی را به وجود آورده است: با توجه به کرایه های پیک بالا، سفرهای ریلی گاه به گاه می تواند بیش از هزینه پخش بلیط های فصلی سالانه گران به نظر برسد.

دولت چه برنامه ای دارد؟

علیرغم کاهش خزانه داری، داونینگ استریت عموما از دعوا اجتناب کرده است. اما، وزیر حمل و نقل، گرانت شاپس، پیشنهاد کرد که می توان قوانینی را برای اطمینان از «حداقل سطح خدمات»، همانطور که در مانیفست محافظه کار مطرح شد، وضع کرد. بعید به نظر می‌رسد که چنین اقدام آتش‌زا – عملاً حق اعتصاب را نفی می‌کند، و در کوتاه‌مدت، مخالفت اتحادیه‌های بزرگ‌تری را برانگیخته است.

آیا سایر اتحادیه های راه آهن اعتصاب می کنند؟

Aslef، که در حال حاضر با ScotRail اختلاف دارد، اما نه در سایر نقاط بریتانیا، هشدار داده است که توقف بیشتر دستمزد رانندگان قطار را که نمایندگی می کند، تحمل نخواهد کرد. TSSA گفته است که در حال بررسی رای گیری است. اما تنها RMT هنوز پیش رفته است، در اقدامی که صنعت ریلی آن را زودرس خوانده است.

آیا کارکنان راه آهن حقوق خوبی دارند؟

بله، بسیاری از آنها طبق استانداردهای ملی دستمزد خوبی دریافت می کنند – اما اکثر کارکنان ایستگاه یا تعمیر و نگهداری چیزی مانند رانندگان قطار که حقوق آنها اغلب در مطبوعات ذکر می شود، دریافت نمی کنند. رانندگان (که معمولاً توسط اسلف نمایندگی می شود) می توانند حدود 63000 پوند در لوله و بیشتر در راه آهن ملی درآمد کسب کنند، جایی که آنها از زمان خصوصی سازی رونق داشته اند – عمدتاً به دلیل بازار پراکنده ای که برای نیروی کار آنها ایجاد می کند.

سود واقعی در دستمزدهای چشمگیر پرداختی به کارکنان ارشد در پروژه های ریلی مانند HS2 است، در حالی که مدیران شرکت قطار می توانند بسیار بیشتر از نخست وزیر درآمد داشته باشند – و حتی مدیر خدمات مسافری ریلی وزارت حمل و نقل نیز تا این حد حقوق دریافت می کند. از اکثر کارمندان دولتی بالاتر از او پیشی می گیرد.

پس آیا واقعاً اعتصابات ریلی بزرگترین در تاریخ معاصر خواهد بود؟

از نظر فنی، شاید – حداقل اگر مدرن را پس از تاچر تعریف کنید. در سال 1994، یک اعتصاب سیگنال‌دهنده‌های ملی قطارها را به‌طور متناوب در سراسر کشور متوقف کرد، و دیگر توقف‌های ملی در ریل بریتانیا اتفاق افتاد – اما از زمان خصوصی‌سازی و قوانین سخت‌گیرانه‌تر کار، اختلافات عمدتاً منطقه‌ای بوده است. اعداد محض و گستردگی جغرافیایی، با شرکت های بسیار زیاد و شبکه ریل درگیر، به معنای بزرگ بودن آن است.

اعتصابات موازی در مورد کاهش دستمزد و مشاغل در متروی لندن را عاملی کنید و ممکن است امسال در برخی مواقع در سراسر بریتانیا اختلالات قابل توجهی ایجاد شود. اما با تعداد افراد بیشتری که می‌توانند انعطاف‌پذیر یا از خانه کار کنند، ممکن است به همان شیوه‌ای که مثلاً اعتصابات راه‌آهن جنوب در سال‌های 2016-2017 ضربه زد، مسافران را تحت تأثیر قرار ندهد.

آیا قفسه ها را خالی می کند؟

مشکوک است – اگرچه ممکن است پوششی سیاسی برای اختلال زنجیره تامین باشد که قبلاً از زمان کووید و برگزیت دیده شده است. فقط یک توقف طولانی مدت باعث توقف بار می شود. طرح‌های اضطراری، با پیش‌نویس ناظران و مدیران، به برخی از قطارها اجازه می‌دهد در ساعاتی از روز حرکت کنند.