مانه به برتری برتر لیورپول در بازی رفت مقابل ویارئال کمک کرد | لیگ قهرمانان

این یک چیز است که در لیست علاقه مندی ها قرار بگیرد. دیگری تا حساب شود.

لیورپول در شبی که از چشم پوشی از برنامه خود امتناع کرد به سمت دهمین فینال جام اروپا گام مهمی برداشت، چیزی که آنها را به حدی رساند که احتمال یک چهارگانه بی سابقه وجود دارد.

ویارئال ناامید شد. این رویکردی است که در دورهای قبل کارساز بود و به آنها کمک کرد تا دزدی های خیره کننده ای انجام دهند که باعث شد یوونتوس و بایرن مونیخ را پشت سر بگذارند. با خالی بودن خط امتیاز در این فاصله، اونای امری باید احساس می کرد که بخشی از راه برای غارت بیشتر است.

لیورپول خونسرد ماند. آنها به فشار دادن به پای جلویی، برای دستکاری توپ، فقط با سرعت بیشتر و احساس بیشتر ادامه دادند. و آنها با دو انفجار متوالی درها را منفجر کردند، اولین بار زمانی که یک ضربدر جردن هندرسون از پرویس استوپینان بدبخت منحرف شد و به گوشه ای دور شناور شد.

ویارئال در حال چرخیدن بود و زمانی که سادیو مانه برای شکست دادن جرونیمو رولی به توپ محمد صلاح دوید، زمین خوردند. میهمان در هیچ نقطه ای تهدید نکرد و به سختی می توان دید که چگونه می توانند در بازی برگشت سه شنبه آینده اوضاع را تغییر دهند.

بنرها قبل از شروع بازی در کاپ به اهتزاز در آمدند و به همه یادآوری می کردند که چرا لیورپول خانواده سلطنتی اروپایی است و نشان می داد که چگونه این یکی از داستان های بزرگ دیوید در مقابل جالوت در این مرحله از رقابت ها بود.

ویارئال تا سال 1998-1999 فوتبال درجه یک در اسپانیا بازی نکرد و آنها تنها یک جام مهم را کسب کردند – لیگ اروپا در فصل گذشته. جمعیت شهر آنها 50000 نفر است. به عبارتی کمتر از ظرفیت آنفیلد.

این تیم لیورپول دارای عامل ترس است و کارت تلفن قبل از بازی آنها یک آمار ویرانگر را نشان می دهد. از 2 ژانویه، آنها تنها یک نتیجه مهم را از دست داده بودند – در تساوی 2-2 لیگ برتر مقابل منچسترسیتی.

ویارئال در سیستم 4-4-2 خود فشرده بود. قرار بود همیشه باشند. این بازی زندگی آنها بود و تعهد کامل حداقل نیاز اونای امری بود که قبلا فقط خاطرات بدی از این ورزشگاه داشت. در طول دوران حضورش در آرسنال، او سه بار اینجا بود و هر سه بار را از دست داد.

لیورپول می خواست تهاجمی همیشگی خود را با توپ و بدون توپ به ارمغان بیاورد، و زمانی که رولی روی اولین ضربه تساوی وقت گذاشت، برای آنها کمی نگران کننده بود. با دو دقیقه روی ساعت. کوپ زوزه کشید. رولی هر زمان که می‌توانست همین روال را طی می‌کرد در حالی که هم تیمی‌هایش خیلی سریع پایین می‌رفتند و آهسته بلند می‌شدند. همه چیز برای شکستن ریتم لیورپول بود.

شاگردان یورگن کلوپ پس از به ثمر نرسیدن گل اولیه باید صبر و حوصله نشان می دادند. ممکن است انجام شود. مانه نتوانسته بود پس از ضربه سر ابراهیما کوناته از کرنر – توپ به سرعت به جلو رفت – کنترل کند، اما فرصت بزرگ کوارتر اول زمانی بود که صلاح یک پاس مانه را از سمت راست جمع کرد و به بالا نگاه کرد. مانه حرکت خود را انجام داد، ارسال صلاح عالی بود اما ضربه سر اشتباه بود.

ویارئال روی توپ در نیمه اول خونسردی نشان داد. آنها هوشمندانه بازی کردند، که در مواجهه با مطبوعات لیورپول کار آسانی نیست. آنها در بعضی مواقع گرفتار می شدند، اما وقتی دقایق پایانی را به پایان می رساندند، هرگز احساس وحشت وجود نداشت.

تیم امری به سختی از نیمه راه قبل از استراحت عبور کرد اما در مورد بلوک ها و تکل ها بود و شکل خود را حفظ کرد. لیورپول سوسوهای دیگری هم داشت. صلاح از هدف دور شد، مانه چرخید و دید که یک شوت به بیرون منحرف شد در حالی که صلاح یک ضربه والی بلند زد. او توسط کات بک مجلل ترنت الکساندر-آرنولد به دنبال مورب اندی رابرتسون انتخاب شده بود. تیاگو آلکانتارا نیز از فاصله 30 یاردی به حالت ایستاده تکان داد.

ویارئال از نظر معنوی به لیورپول به عنوان یک شهر وابسته است. نام مستعار زیردریایی زرد آنها از رنگ پیراهن آنها و آهنگ مشهورترین گروه لیورپول گرفته شده است. بیتلز آن را در سال 1966 منتشر کرد و در فصل 1967-1968، گروهی از طرفداران ویارئال شروع به پخش آن در بازی‌های باشگاه خود روی یک دستگاه ضبط با باتری کردند.

تماشاگران آنفیلد ارتباط زیادی احساس نمی کردند، اما فوتبال یک بازی سبک است و لیورپول باید بر این یکی غلبه می کرد. آنها در نیمه دوم راهی پیدا کردند.

فابینیو یک گل را پس از یک کرنر مردود دیده بود، ویرجیل فن دایک از موقعیت آفساید به او ضربه زد، و شانس خوبی برای گل شکست وجود داشت. لیورپول استدلال خواهد کرد که پس از یک حرکت چپ به راست که هندرسون پاس های خود را با الکساندر-آرنولد تعویض کرد و اولین همپوشانی واقعی شب را انجام داد، استدلال خواهد کرد که آنها خودشان آن را رانندگی کردند. صلیب او از استوپینان پرتاب شد و بر فراز رولی حرکت کرد.

پایان مانه کشنده بود، پس از اینکه ویارئال به صلاح اجازه داد تا صلاح را برگرداند – اولین اشتباه واقعی آنها – و در آن نقطه، لیورپول احساس خون و گل سوم قاتل را احساس کرد، به سرعت تخلیه شد.

علیرغم تلاش اندی رابرتسون، ون دایک و لوئیس دیاز، این اتفاق نیفتاد. دو نفر به اندازه کافی احساس می کردند.