“روح ما در حال شکسته شدن است”: یک سال پس از پاکسازی شهر چادر بی خانمان پرث، بحران همچنان باقی است | بی خانمانی

در Boxing Day 2020، گروه کوچکی از مردم که نگران بسته شدن خدمات بی خانمانی در پرث در طول کریسمس بودند، آشپزخانه کمپ را در پارک Fremantle برپا کردند.

نیمی از آنها انتظار داشتند که هیچ کس حاضر نشود و میزهای پایه خود را تا اواسط صبح جمع و جور کنند. در عوض، کل جامعه شکوفا شد.

شهر چادری Fremantle در پارک پایونیر به یک نقطه عطف سیاسی تبدیل شد: حضور یک ماهه و اجتناب ناپذیر که عموم مردم استرالیای غربی را به یاد آسیب پذیرترین افراد در میان آنها می انداخت.

بیش از 12 ماه از پاکسازی پارک پایونیر توسط پلیس در اواخر ژانویه 2021 می گذرد. ​​مأموران همچنین کمپ دیگری را که کمتر قابل مشاهده بود در پل روگذر خیابان لرد در پرث منهدم کردند.

افراد کمپینگ سوار اتوبوس‌ها شدند و به هتل‌های شهری که به عنوان محل اقامت «اضطراری» نیاز داشتند، منتقل شدند. اما شهر چادری بحران بی خانمانی در WA را دوباره در دستور کار سیاسی این ایالت قرار داده بود.

مارک مک‌گوان، نخست‌وزیر حزب کارگر، در مواجهه با انتخابات ایالتی، در ابتدا 49 میلیون دلار برای «بسته‌های هدفمند بی‌خانمان‌ها» وعده داد. بعداً، او یک خوابگاه 100 تختخوابی جدید برای مردم بومی بی خانمان در پرث را اعلام کرد و به دنبال آن 884 میلیون دلار برای مسکن و اقدامات بی خانمان شامل 3300 خانه جدید در بودجه دولتی ماه سپتامبر اختصاص داده شد.

اما این خانه‌ها هنوز محقق نشده‌اند و یک تحقیق در این هفته نشان داد که خوابگاه کمتر از نیمه پر است. پس با گذشت بیش از یک سال، واقعا چقدر برای بی خانمان های ایالت تغییر کرده است؟

فقط از نظر اعداد، به نظر می رسد که اوضاع در حال بدتر شدن است. بر اساس پروژه صفر، در دسامبر 2021، 1001 نفر در پرث و فریمانتل بی خانمان زندگی می کردند – مشابه سال قبل. در آغاز سال 2021، 15700 خانوار در لیست انتظار مسکن اجتماعی این ایالت وجود داشت. طبق Shelter WA، اکنون 18388 نفر وجود دارد و زمان انتظار به طور متوسط ​​دو سال است.

دولت مک‌گوان کارگری زمانی که برای اولین بار در سال 2017 روی کار آمد فهرست انتظاری متشکل از 17000 نفر را به ارث برد و به نظر می‌رسد به همان جایی که شروع کرده بود بازگشته است.

مردم هنوز در حال سقوط از شکاف هستند. برخی از آنها تیتر خبرها شده اند – به ویژه، تعدادی از زنان بومی که زمستان گذشته در خیابان های پرث بی خانمان جان خود را از دست دادند. احتیاط در خانه پارلمان برای یکی از آنها، آلانا گارلت، منجر به اردوی دیگری شد که ظرف چند روز پاک شد.

دزموند بلورتن کویامارا، مردی به نام بالاردونگ نونگار، یکی از این افراد کمپینگ بود. او می‌گوید: «همه چیزی که بود، یک چسب زخم کوچک بود. فقط ما را به خوابگاه بردند. همه چیز کوتاه مدت بود.»

Blurton-Cuiamara هشت سال است که بی خانمان بوده و در حال حاضر در لیست انتظار برای مسکن است. داستان او بازتاب داستان بسیاری است: اخراج از مسکن عمومی پس از مرگ یکی از والدینی که اجاره‌نشین را در اختیار داشتند. بدهی بزرگی که به سازمان مسکن تعلق می گیرد. زمان در زندان؛ مسئولیت های مراقبتی؛ دوره‌های کاناپه‌سواری در خانه‌های شلوغ کسانی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که هنوز یک اجاره‌نشین دارند.

Blurton-Cuiamara می گوید: “ما باید شروع به مراقبت از خودمان کنیم زیرا سیستم در حال شکست است.” روحیه ما به شدت شکسته شده است زیرا ما در سرزمین خود خانه نداریم. پس چگونه رفتار کنیم؟ چگونه زندگی را شروع کنیم؟»

بسیاری از دست اندرکاران شهر چادری همچنان از نحوه برخورد با کمپ داران ناراحت هستند. مک گوان “آنارشیست ها” و “معترضان حرفه ای” را مقصر دانست و گفت که آنها از “وعده های دروغین به افراد آسیب پذیر برای ایجاد اختلال و دردسر” سوء استفاده کرده اند.

کسانی که با آشپزخانه خیابانی درگیر هستند می گویند که با جامعه بی خانمان ها برای ارائه خدمات ضروری کار می کنند – اما این کار برای افزایش آگاهی عمومی انجام شده است. آنها می خواستند بحران دیده شود، نه زیر فرش، هدفی که می گویند کاملاً مشروع است.

سپس تلقین هایی در مورد ساکنان کمپ مطرح شد. پلیس WA پس از اعلام قصد خود برای پاکسازی کمپ، آن را با یک رشته جنایات محلی مرتبط کرد. اما مدافعان می گویند که هیچ مدرکی دال بر اینکه جنایات به افرادی که در پارک می خوابند ربطی داشته باشد وجود ندارد.

جسی نوکس، سخنگوی خانه بی خانمان WA که یکی از سازمان‌دهندگان اردوگاه بود، می‌گوید: «نخست‌وزیر در مورد فریب مردم به کمپ از محل اقامتی که وجود نداشت، دروغ گفت و در مورد آنچه در آنجا اتفاق افتاد ادعاهای نادرستی داشت. او [McGowan] برای رهایی از یک بحران سیاسی که دولت ایجاد کرده بود، جامعه ای آسیب پذیر را لکه دار و تهمت زد. مسکن و محل اقامت جدید، از جمله یک خوابگاه جدید برای مردم بومی، تنها به این دلیل وجود دارد [that community] فراخوان داد و پیروز شد.»

سخنگوی دولت ایالتی گفت “شواهد روشنی از رفتار ضد اجتماعی در اردوگاه وجود دارد” و دولت “متعهد به ارائه حمایت واقعی از افرادی است که بی خانمان را تجربه می کنند – با بیش از 150 میلیون دلار سرمایه گذاری در این سال مالی برای طیف وسیعی از موارد بحرانی”. خدمات و برنامه‌ها شامل بحران و اسکان موقت برای افراد خشن، و بهره‌برداری از اولین مرکز استراحت پزشکی استرالیای غربی برای افراد بی‌خانمان».

پلیس WA از اظهار نظر خودداری کرد.

تعدادی از کمپ نشینان پس از آن مسکن دریافت کردند. از تیمی از خدمات بی خانمان‌ها به رهبری St Patrick’s غیرانتفاعی Fremantle به دستور وزارت جوامع خواسته شد تا پاسخ دهند. این وزارتخانه در این هفته گفت که تیم پاسخ 72 نفر از 111 نفری که با آنها کار می کردند را در خود جای داده است. آبان نیوز استرالیا می‌داند که آن‌ها اکثراً مردمی از شهر چادری، اردوگاه خیابان لرد و پس از آن مجلس بیداری بودند.

شارمین موریش، 49 ساله، یکی از آنها بود. او به مدت 15 سال پس از از دست دادن مسکن عمومی خود به دلیل مدتی در زندان، بی خانمان بود، و بدهی ناتوان کننده ای را در اجاره خود به وجود آورد که مانع از دریافت دیگری شد – تا اینکه توسط خدمات پاسخگویی شهر چادر تحویل داده شد.

“من بودم [at the emergency accommodation] برای چند هفته و سپس یک مکان پیدا کردم. موریش می‌گوید: من نمی‌توانستم قبل از آن جایی پیدا کنم.

او از این خانه سپاسگزار است، اما می‌گوید دیگرانی را می‌شناسد که محل اقامت نامناسبی دریافت کرده‌اند و خیلی زود به خیابان‌ها بازگشته‌اند. «فکر می‌کنم آن‌ها ما را طوری قرار دادند که شکست بخوریم. آنها باید ما را در جایی قرار دهند که در آنجا افرادی وجود داشته باشند که بتوانیم با آنها کار کنیم.”

سخنگوی بخش جوامع WA گفت که در 31 ژانویه، بیش از 600 مسکن اجتماعی “در حال ساخت یا قرارداد در سراسر استرالیای غربی” وجود داشت. سخنگو گفت که هاستل 100 تختخوابی در پرث باید ساکنان با نیازهای بسیار پیچیده را در نظر بگیرد و حداکثر ظرفیت آن بر این اساس در نوسان خواهد بود.

پس از انتخابات WA، پیتر تینلی، وزیر مسکن آن زمان، پرتفوی را از دست داد. گزارش بی خانمانی – که به طور جداگانه با خدمات اجتماعی برگزار می شد – در یک تغییر کابینه از سیمون مک گورک گرفته شد. هر دوی این مسئولیت ها اکنون بر عهده وزیر جان کری است که تاکنون مورد استقبال سازمان های بی خانمان قرار گرفته است. این هفته، اولین جلسات استماع برای تحقیق و تفحص مجلس در مورد مدیریت مالی خدمات بی خانمان ها در ایالت برگزار شد.

Noakes تمایل جامعه بی خانمان برای به اشتراک گذاشتن داستان های خود را برای تغییرات مثبت اعتبار می داند. او می‌گوید: «البته این کافی نیست و برای بیش از 100 نفری که از زمان شروع همه‌گیری در پرث بی خانمان جان خود را از دست داده‌اند، خیلی کم است، اما بهتر از هیچ است، چیزی که ما با آن شروع کردیم.»

مهمتر از همه، اگر اکثر افرادی که در این کمپ ها بودند یک سال بعد مسکن داشته باشند، این شهر چادری را به موثرترین استراتژی برای پایان دادن به بی خانمانی در تاریخ WA تبدیل می کند.