“در پاراگوئه لیگ برتر بهترین است”: انسیسو، آلمیرون و درگیری مجذوب کننده یک کشور | لیگ برتر

جیاولیو انسیسو اعتراف می کند که برای نزدیک شدن به میگل آلمیرون خیلی عصبی بوده است. ژوئن 2021 بود، انسیسو اولین دعوت خود را به تیم پاراگوئه دریافت کرده بود و می خواست با آلمیرون، بازیکن تیم، پیراهن خود را تعویض کند. آس.

انسیسو می‌گوید: «در واقع از مدیر آن زمان، ادواردو بریزو، پرسیدم که آیا می‌تواند پیراهن را از میگل بخواهد. من 17 ساله بودم و همانطور که می‌دانید، کمی عصبی بودم. این یک لحظه بسیار ویژه برای من بود – بازی برای تیم ملی و ملاقات با میگوئل.

بریزو این کار را انجام داد و به همین ترتیب، انسیسو – اعجوبه لیبرتاد، که تابستان گذشته به برایتون نقل مکان کرد – و آلمیرون، بازیکن مورد علاقه نیوکاسل، پیراهن‌های خود را تحویل دادند و برای عکس گرفتن لبخند زدند. انسیسو پیراهن لیبرتاد ’19’ خود را عوض کرد. آلمیرون «24» نیوکاسل خود.

آلمیرون پس از کمی تذکر گفت: «آه، بله، یادم می‌آید… خولیو از مدیر و بقیه پرسید. بدیهی است که برای او چندان مهم نبود. چیزی که ما از ابتدا می دانستیم این بود که خولیو یک استعداد است، او تمام امکان را برای رفتن به راه طولانی داشت. ما دیدیم که پیراهن تیم ملی او را سنگین نمی کند و او اکنون در جایی است که باید باشد – در یکی از بهترین لیگ های جهان.

هم تیمی های بین المللی پنجشنبه شب در سنت جیمز پارک به مصاف هم خواهند رفت. دیدار لیگ برتر بین باشگاه‌هایشان از نظر راهیابی به اروپا بسیار مهم است. نیوکاسل مصمم است تا جایگاه خود را در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا تضمین کند، آخرین بار در فصل 03-2002 در آنجا بازی کرده است، در حالی که برایتون برای اولین بار به دنبال فوتبال اروپا است. اگر پایان لیگ قهرمانان احتمالاً فراتر از آنها باشد، لیگ اروپا کاملاً در اختیار آنهاست.

با این حال، علیرغم این همه رشد در انگلستان، در پاراگوئه، کشور آمریکای جنوبی با جمعیت 6.7 میلیون نفر، که اکثریت آنها متعصب فوتبال هستند، به همان اندازه غرور و هیجان وجود دارد. لیگ برتر مدتهاست که پربیننده ترین رقابت خارجی در آنجا بوده است و اکنون که انسیسو به آلمیرون در آن پیوسته است، علاقه بیشتری وجود دارد، پیراهن های برایتون در خیابان ها قابل مشاهده هستند، پیراهن های نیوکاسل که از قبل تثبیت شده است.

این بازی در مطبوعات پاراگوئه به عنوان بازی Almirón’s Newcastle – Enciso’s Brighton منتشر شده است، (البته) به صورت زنده از تلویزیون پخش می شود و برای این دو بازیکن یادآوری خواهد کرد که آنها چگونه در رویا زندگی می کنند، از سفرهای خود و همچنین زمینی که قصد دارند پوشش دهند، از جمله با تیم ملی. آخرین حضور پاراگوئه در جام جهانی در سال 2010 بود و مسئولیت بزرگی بر عهده آلمیرون 29 ساله و انسیسو 19 ساله برای فینال های 2026 در ایالات متحده، مکزیک و کانادا است. مسابقات مقدماتی آمریکای جنوبی از سپتامبر آغاز می شود.

انسیسو می‌گوید: «هر بچه‌ای می‌خواهد فوتبال بازی کند و می‌خواهد در بهترین لیگ و برای پاراگوئه‌ای‌ها، لیگ برتر بازی کند». ما همیشه، خانواده و دوستان، برای تماشای بازی‌های بزرگ می‌نشینیم – معمولاً منچستریونایتد، چلسی، آرسنال. من یک پیراهن یونایتد رونالدو 7 داشتم که پدرم به من داد.

آلمیرون می‌گوید: «من همچنین بازی‌های لیگ برتر را از تلویزیون تماشا کردم – چلسی، منچستریونایتد، لیورپول. یادم می آید که از رونالدو، کارلوس توز، وین رونی لذت بردم. برای مردم پاراگوئه داشتن دو بازیکن در اینجا بسیار مهم است. این در را برای دیگر فوتبالیست های پاراگوئه ای باز می کند.

9 بازیکن از پاراگوئه در لیگ برتر به میدان رفته اند. آیا آلمیرون می تواند هفت نفر دیگر را نام ببرد؟ او قبل از مکث پاسخ می دهد: «پائولو داسیلوا، کریستین ریوروس، دیگو گاویلان… روکه سانتا کروز، آنتولین آلکاراز». “فابیان بالبوئنا و جان ایتوربه.” درست.

سانتا کروز بزرگ‌ترین نام است – مهاجم سابق بلکبرن و منچسترسیتی در پاراگوئه در کنار خوزه لوئیس چیلاورت جایگاهی افسانه‌ای دارد – اما آلمیرون خیلی عقب نیست. انسیسو می گوید: «او یک الهام بخش است. ما او را به عنوان سفیر خود داریم.»

انسیسو می‌گوید که لذت بازی مهمترین ویژگی یک فوتبالیست پاراگوئه‌ای است، اما میل به جنگیدن و استفاده از شکست‌ها به عنوان سوخت نیز وجود دارد. وقتی آلمیرون 15 ساله بود، تلاش کرد تا در آکادمی سرو پورتنیو، یکی از باشگاه‌های بزرگ در آسونسیون، تأثیر بگذارد، مربی به او گفت که او خیلی لاغر است. آلمیرون به یاد می آورد که چگونه با این ناامیدی کنار آمد – پس از یک گپ مشخص با مادرش که در یک سوپرمارکت کار می کرد.

آلمیرون می‌گوید: «او به من گفت: «اگر قرار نیست برگردی و سخت تمرین کنی، پس می‌خواهی بیایی و با من در سوپرمارکت کار کنی – این جایگزین است». این انگیزه ای برای من بود که کیفم را بردارم و دوباره مستقیم بیرون بروم تا به تمرینات بازگردم. من هرگز در سوپرمارکت کار نکردم. فقط همین مکالمه ای بود که با مادرم داشتم.»

پیشینه آلمیرون متواضع است – او در باریوی سان پابلو در آسونسیون بزرگ شد – و همیشه برای کمک به خانواده اش رانده شد. همین امر در مورد انسیسو نیز صادق است، که در Caaguazú بزرگ شد، جایی که با والدین و پدربزرگ و مادربزرگ والدین خود زندگی می کرد. پدرش یک فروشنده خیابانی بود، مادرش پرستار بچه و پرستار بچه بود و به قول انسیسو، «داستان سخت بود».

او می‌گوید: «من تقریباً همیشه با پدربزرگم بودم، زیرا پدر و مادرم همیشه بیرون کار بودند. چیزی که مادرم واقعاً می‌خواست این بود که جایی برای خودش داشته باشد و بخشی از رویای من برای فوتبالیست شدن این بود که این اتفاق بیفتد. به لطف خدا انجام دادم. در دسامبر 2021 برای آنها خانه خریدم.

در آن زمان، انسیسو یکی از اعضای ثابت لیبرتاد بود. این مهاجم اولین بازی خود را برای آنها به عنوان یک نوجوان 15 ساله در سال 2019 انجام داده بود و در 16 سالگی، با اولین لمس اولین بازی خود در کوپا لیبرتادورس در برابر کلاب ویلسترمان در بازی اول یک شانزدهم نهایی گلزنی کرد. دلیلی وجود داشت که به او لقب داده بودند جواهر (جواهر).

در ابتدا برای انسیسو در برایتون، پس از انتقال 9.5 میلیون پوندی او سخت بود. گراهام پاتر، مدیری که او را به خدمت گرفت، سپتامبر گذشته راهی چلسی شد – انسیسو می‌گوید: «در آن لحظه چیزهای زیادی از ذهنم گذشت – و او تنها دو بازی تعویضی در لیگ قبل از تعطیلات جام جهانی انجام داد.

از آن زمان، او در 14 بازی از 20 بازی برایتون در لیگ، به علاوه 3 بازی در جام حذفی، بازی کرده است و شکست نیمه نهایی در ضربات پنالتی مقابل منچستریونایتد را آغاز کرد. او اعتماد سرمربی، روبرتو دزربی را به دست آورده و سه بار گلزنی کرد که آخرین آنها در پیروزی 3-0 یکشنبه مقابل آرسنال بود.

بهترین برنده در ماه آوریل در چلسی بود، یک فریاد در گوشه بالا از خارج از منطقه که در بسیاری از سطوح خاص بود. پدربزرگش فوت کرده و بازی در روز تولد او افتاد. انسیسو می‌گوید: «خیلی احساسی. من بارها گل را تماشا کرده ام و این بهترین گلی است که تا به حال به ثمر رسانده ام. بازی مقابل چلسی… منچستریونایتد نیز. من قبلاً آنها را از تلویزیون تماشا می کردم، بنابراین روبرو شدن با آنها باورنکردنی است.

Almirón یکی از داستان های حس خوب این فصل بوده است. او که در نیوکاسل به دلیل مثبت بودن و عذاب وجدانش بسیار محبوب است، گل هایی با چنان انتقامی اضافه کرده است که همه می خواهند راز آن را بدانند. آلمیرون در سه و نیم بازی خود در باشگاه قبل از این، 9 گل لیگ به ثمر رساند. او در این فصل 11 بازی دارد.

“این برای من هزینه زیادی داشت [initially] در نیوکاسل – به عبارت دیگر، من زمان بردم تا با لیگ برتر سازگار شوم. در فوتبال هیچ رازی وجود ندارد. این به کار سخت، تمرین، مسئولیت پذیری، جاه طلبی و تلاش برای بهبود هر روز بستگی دارد.”

در زیر لبخند پسرانه، آلمیرون فردی جدی است و تحسین او برای ادی هاو آشکار است. مدیری که به طور مشابه در زندگی حرفه ای خود غوطه ور است، بر گرفتن عکس تیم و کادر کامل پس از هر پیروزی نظارت داشته است، اما آلمیرون می گوید این تنها یکی از ترفندهای روانی اوست.

عکس‌هایی که وقتی ما برنده می‌شویم واقعاً چیز خوبی برای گروه است. ما احساس اتحاد زیادی می کنیم.» “اما او [Howe] همچنین عبارات انگیزشی را روی دیوار می‌گذارد – مانند: “ما یک خانواده هستیم.” و: “ما همه در این با هم هستیم.”

“از زمان ورود او خیلی چیزها تغییر کرده است. او یک محرک واقعی است که به دنبال کمال است. چیز دیگری که در مورد او می‌گویم این است که وقتی به زمین تمرین می‌رسی به فوتبال فکر می‌کنی و وقتی می‌روی همچنان به فوتبال فکر می‌کنی.»

آلمیرون می‌گوید که «انتظارات در این فصل بسیار تغییر کرده است، قطعاً» – پس از تصاحب عربستان، آمدن هاو، پولی که برای خریدها خرج شد. و بله، این فشار را افزایش می دهد. خیلی چیزها، مخصوصاً با نزدیک شدن به هدف لیگ قهرمانان.

آلمیرون اذعان می کند: «ما آن را احساس می کنیم. اما ما سعی می کنیم این فشار را به انگیزه تبدیل کنیم. برای هر بازیکن و همچنین هرکسی که با باشگاه مرتبط است… هواداران… ما شایسته واجد شرایط بودن هستیم. ما تمام تلاش خود را می کنیم و انشاالله به هدف خود خواهیم رسید.»