آندری روبلف: به خاطر خودم آنها را از دست دادم. من نمی توانستم فشار را تحمل کنم’ | تنیس

آیکی دیگر از فرصت‌های بزرگ دیگر که تابستان گذشته در یک چهارم نهایی اوپن آمریکا مقابل فرانسیس تیافو به سرعت از چنگ او خارج شد، آندری روبلوف مضطرب روی صندلی‌اش افتاد و روی حوله‌اش گریه کرد.

بازی حتی تمام نشده بود، اما روبلف کاملاً با نحوه پایان عادی این رویدادها آشنا بود. علیرغم دستاوردهای قابل توجه او، از حضور دائمی در بین 10 تیم برتر، تا 11 عنوان قهرمانی ATP در آن زمان و مدال طلای المپیک، حرفه او در ذهن او با چیزهایی که از او دور شده بود تعریف می شد. روبلوف قبل از بهار امسال در هفت مرحله یک چهارم نهایی گرند اسلم و دو فینال Masters 1000 شرکت کرده بود و هر یک را باخت.

روبلف در مصاحبه ای با آبان نیوز می گوید: «آن مسابقات واقعاً برای من ناامید کننده بود زیرا در نهایت به خاطر خودم آنها را باختم. احساس می‌کردم شانس‌هایی برای حضور در نیمه نهایی دارم اما نمی‌توانم فشار را تحمل کنم. من حتی نمی توانستم بازی کنم. من به خاطر احساساتم بازی نمی کردم. در نهایت البته خیلی ناامید شدم. مدتی طول کشید تا بهبود پیدا کنم.»

روبلف به دلیل یک بازی خط پایه هجومی مترونومیک با محوریت یافتن فورهند خود و تخلیه بی امان روی ضربه تا زمانی که توپ برنگشته، موفقیت بزرگی پیدا کرده است. ناتوانی او در جفت کردن بازی خود با تنوع در برابر بهترین ها محدود کننده بود، اما تا حد زیادی بزرگترین مانع او سرش بود.

در حالی که روبلوف در خارج از زمین مهربان و نرم زبان است، اما می تواند در گرماگرم نبرد بی ثبات باشد. شماره 6 جهان بدترین خشم خود را به خود تحمیل می کند، از سرزنش بازی خود گرفته تا طغیان های نگران کننده تر مانند مشت زدن به تارهایش تا زمانی که بند انگشتانش بچرخد و از ضربه زدن به خود با راکتش خون بگیرد.

او می‌گوید: «در نهایت، آنقدر آن را می‌خواستم که نتوانستم فشار را در طول مسابقات تحمل کنم. من واقعاً بازی نمی‌کردم، کاملاً فشرده و پر از احساسات منفی بودم که در نهایت حتی شانس بردن یک مسابقه را به من نمی‌داد.»

با این حال، امسال تغییر قابل توجهی در ذهنیت روبلف مشاهده شد. او نشان داده است که نه تنها قادر است احساسات خود را تحت فشار کنترل کند، بلکه میل او می تواند در لحظات سخت یک سرمایه باشد. در بازی پر هرج و مرج دور چهارم اوپن استرالیا در پنج ست مقابل هولگر رون، این بازیکن 25 ساله پس از دو امتیاز بازی کاهش یافت و کسری های مختلف را برای پیروزی پشت سر گذاشت. یک ماه بعد، او در تای بریک ست دوم مسابقه دوبی خود با نتیجه 1-6 از الخاندرو داویدوویچ فوکینا عقب افتاد – پنج امتیاز مسابقه متوالی. او به نوعی به عنوان پیروز ظاهر شد.

چنین کامبک هایی پله هایی برای مهم ترین عملکرد او در دوران حرفه ای اش بود. ماه گذشته، روس به سومین فینال مستر 1000 خود در مونت کارلو رسید. روبلف پس از عقب افتادن 1-4 از Rune و دو بریک پوینت در ست سوم، کاملا خونسرد باقی ماند. او با شکست 5-7، 6-2، 7-5 پیروز شد و اولین عنوان مستر 1000 خود را به دست آورد.

روبلوف پس از سال‌ها روانی از مسابقات بزرگ قبل از اینکه وارد زمین شود، گفت که واقعاً بدون اینکه انتظار برد داشته باشد وارد مونت کارلو شد و این انتظارات کم به او کمک کرد. با این حال بازتابی از کاری است که به بازی ذهنی او وارد شده است، ابتدا با شناخت مسائل او.

به جای اینکه بگویید: “بله، من کاملاً فشرده هستم و نمی توانم توپ را در بازی قرار دهم”، شروع به گفتن می کنید: “نه، باد، خورشید. این به خاطر خورشید یا داور است، یا تماشاگر چیزی را فریاد می زند یا این [opponent] زمان برد به جای 20 ثانیه، یک دقیقه منتظرش بودم و او ریتم مرا شکست. به این دلیل است که می‌ترسی بگوئید که تنگ شده‌ای.» او می‌گوید.

در همین حال، روبلف پذیرفته است که هم با تیمش و هم با خودش باز و شفاف باشد: «این است که با خود صادق باشید، با تیم خود صادق باشید، به آنها گوش دهید و باز باشید تا ترس های خود و آنچه در سر شما می گذرد را به آنها بگویید و سپس با هم تجزیه و تحلیل کنید که چه کاری را می توانید بهتر انجام دهید یا چگونه می توانید بهتر انجام دهید. سپس کمی مدیتیشن نیز انجام دهید. [And in] لحظاتی که در بیرون از دادگاه و زندگی واقعاً عصبانی هستید، سعی کنید منفی نگر باشید.»

روبلف می‌گوید که «می‌خواهد باور کند» که کار ذهنی او تأثیر مثبتی دارد و به ثمر نشستن ادامه خواهد داد. او هنوز یک کار در حال پیشرفت است. زمان های بیشتری وجود خواهد داشت که احساسات او را بهتر می کند. اما پس از برداشتن چنین گام مهمی رو به جلو، جایگاه روبلف در بازی با حمله به رم و رولان گاروس در بازی افزایش یافته است.