دو مکتب نظرسنجی در حال همگرایی هستند: تأمل در یک دهه پرآشوب

از زمانی که برای اولین بار در کنفرانس سالانه نظرسنجی ها، معروف به AAPOR شرکت کردم، نزدیک به یک دهه می گذرد.

در آن زمان، مکان بسیار متفاوتی بود. نظرسنجی‌کنندگان سنتی بر آن تسلط داشتند که می‌دانستند تغییر اجتناب‌ناپذیر است، اما از فداکاری‌های لازم برای پذیرش افراد، روش‌ها و ایده‌های جدید ناراحت به نظر می‌رسند.

در آن زمان، آن گردهمایی من را به یاد حزب جمهوری خواه انداخت که در آن زمان با نحوه برخورد با تغییرات جمعیتی و رای دهندگان اسپانیایی تبار پس از انتخاب مجدد باراک اوباما دست و پنجه نرم می کرد. تفاوت‌های آشکاری وجود دارد، اما صحبت‌های جمعیت AAPOR در مورد دستیابی به گروه‌ها و ایده‌های جدید با احساسات مشابهی از تهدید که جمهوری‌خواهان در آن زمان با آن مواجه بودند، متحرک شد – نگرانی ناشی از روندهای بلندمدت، تهدید وضعیت از سوی تازه واردان، و این حس. ارزش‌های سنتی با انطباق با ایده‌های جدید تهدید می‌شوند.

اما اگر دونالد جی ترامپ نشان می‌دهد که جمهوری‌خواهان برای پیروزی مجبور به حمایت از اصلاحات مهاجرتی نیستند، مطمئناً به نظرسنجی‌کنندگان نشان می‌دهد که باید نوآوری کنند. یک دهه و دو چرخه ضعیف تاریخی مهم بعد، AAPOR مکان بسیار متفاوتی است. گارد قدیمی هنوز وجود دارد، اما ارائه پس از ارائه از روش هایی استفاده می کند که یک دهه پیش مورد تحقیر قرار می گرفت. جایزه نوآوران امسال به کسی تعلق گرفت که در سال 2014، سالی که من برای اولین بار در آن شرکت کردم، AAPOR را به عنوان انجمنی از “تولیدکنندگان شلاق حشره” معرفی کرد.

چرخش نوآورانه در جامعه نظرسنجی، از جمله در نظرسنجی سیاسی عمومی، بسیار واقعی است. امروزه، عملاً هیچ نظرسنجی از روش‌هایی که یک دهه پیش انجام می‌داد استفاده نمی‌کند. نظرسنجی ABC/Post شاید تنها استثنای اصلی باشد، با مصاحبه‌های زنده و نظرسنجی‌های تلفنی با شماره‌گیری تصادفی. اما تا این مرحله، نوآوری و تغییر برای حل مشکلات پیش روی صنعت کافی نبوده است. فقط برای شناور نگه داشتن آن کافی بوده است، اگر هنوز در تلاش است سرش را بالای آب نگه دارد.

با رفتن به سال 2024، نظرسنجی ها هنوز نمی دانند که آیا می توانند با موفقیت به رأی دهندگان ترامپ دسترسی پیدا کنند یا خیر. آنها هنوز با افزایش هزینه ها دست و پنجه نرم می کنند. و آن‌ها واقعاً چیزی را که یک دهه پیش داشتند از دست دادند: این باور که یک نظرسنجی خوب طراحی شده، نمونه‌ای نماینده به دست می‌دهد. امروزه، یک نظرسنجی با طراحی خوب کافی نیست: معتبرترین نظرسنجی ها بدترین نتایج سال 2020 را ارائه می دهند.

تا این مرحله، نوآوری در نظرسنجی در دو مسیر موازی رخ داده است: یکی یافتن راه‌های جدید برای نمونه‌گیری از رای‌دهندگان در عصری با نرخ پاسخ پایین. هدف دیگر بهبود نمونه‌های غیرنماینده از طریق تعدیل‌های آماری است. اگر یک نظریه اساسی در نظرسنجی Times/Siena وجود داشته باشد، آن تلاش برای به دست آوردن بهترین هر دو جهان است: نمونه برداری با کیفیت بالا با تعدیل آماری پیچیده. به‌طور شگفت‌انگیزی، نظرسنجی‌های عمومی کمی وجود دارد که می‌تواند مورد مشابهی را ایجاد کند: نمونه‌گیری بدی با مدل‌سازی آماری فانتزی وجود دارد، و نمونه‌گیری خوبی با تنظیم ساده جمعیت‌شناختی وجود دارد، اما از هر دوی آن‌ها زیاد نیست.

به دلیل همه‌گیری، چند سالی است که من شخصاً در AAPOR شرکت نکرده‌ام. اما از نظر من، این اولین باری بود که این دو مسیر موازی به نظر می رسید که به ادغام نزدیک می شوند. آنها ادغام نشده اند – گارد قدیمی تمایلی به انجام برخی از فداکاری های لازم برای بهبود روش های تعدیل خود ندارد. هزینه‌ها مانع از تطبیق نمونه‌های گران قیمت گارد قدیمی می‌شود. اما آنها در حال نزدیک‌تر شدن هستند، زیرا محققان در هر دو مسیر متوجه می‌شوند که تلاش‌های خودشان ناکافی است و کمی بیشتر به ایده‌های طرف مقابل می‌پردازند.

برای مثال، یکی از موضوعات اولیه، این بود که حتی پیچیده‌ترین طرح‌های نظرسنجی هنوز برای دستیابی به رای‌دهندگانی که کمتر درگیر هستند، تلاش می‌کنند، رای دهندگانی که تحصیلات کمتری دارند و احتمالاً از آقای ترامپ نیز حمایت می‌کنند. این مشکل ممکن است هرگز به طور کامل حل نشود، و بنابراین از بهترین روش های سنتی و غیر سنتی بهره می برد.

به نوبه خود، من قول می دهم که در آزمایش ویسکانسین خود – که نظرسنجی های تلفنی موازی و پستی با انگیزه بالا قبل از انتخابات 2022 داشت – در هفته های آینده بیشتر خواهیم داشت. در هفته گذشته یا بیشتر، ما اطلاعات نهایی لازم برای شروع این تجزیه و تحلیل را دریافت کردیم، و من در دو روز گذشته شروع به کندوکاو کردم. در ابتدای تحلیل است، اما چیزهای جالبی وجود دارد. گوش به زنگ باشید.