دانشگاهیان در لهستان به دلیل انتقاد از روایت رسمی در مورد کمک یهودیان در جنگ جهانی دوم با کاهش بودجه مواجه هستند

آزادی آکادمیک لهستان در معرض خطر است زیرا محققان در صورتی که کار آنها با اعتقادات دولت، به ویژه تفسیر آنها از نقاط عطف تاریخی کلیدی مانند جنگ جهانی دوم مطابقت نداشته باشد، در معرض خطر قطع بودجه و شرمساری عمومی قرار می گیرند.

اگرچه قبلاً دانشگاهیان مستقل اندیش هدف قرار گرفته بودند، حمله کنونی با بیانیه ای توسط باربارا انگلکینگ محقق هولوکاست در هشتادمین سالگرد قیام گتوی ورشو آغاز شد و کمک های ارائه شده به یهودیان در جریان هولوکاست را زیر سوال برد.

کارشناسان می ترسند که این امر به فرهنگ خودسانسوری منجر شود، جایی که دانشمندان لهستانی از ترس تلافی مالی می توانند از صحبت کردن برحذر باشند.

Mateusz Morawiecki تحقیقات او را رسوا و ضد لهستانی خواند و Przemysław Czarnek از آن به عنوان “وقاحت” یاد کرد.

چارنک در اواخر آوریل به ایستگاه رادیویی RMF گفت: “من پیشنهاد افزایش حقوق دانشمندانی که لهستانی ها را توهین می کنند، نخواهم کرد.”

با نزدیک شدن به انتخابات پارلمانی خود در اواخر امسال، این موضوع می تواند به نقطه گفتگوی مهمی در کشوری تبدیل شود که به شدت بر روایت قربانی بودن خود متکی است.

انگلکینگ در واقع چه گفت؟

انگلکینگ – محقق مشهور هولوکاست و مدیر مرکز تحقیقات هولوکاست لهستان، بخشی از آکادمی علوم لهستان – در مصاحبه‌ای برای کانال مستقل TVN گفت که تاریخ قیام گتوی ورشو اغلب به عنوان بخشی از این مشترک رمانتیک می‌شود. مبارزه علیه اشغال لهستان توسط نازی ها در سال 1939 آغاز شد.

شکی نیست که قیام گتو یکی از غم انگیزترین اپیزودهای اشغال پایتخت لهستان است. با سازماندهی بین خود و قاچاق اسلحه به محله یهودی نشین، یهودیان لهستانی – که مجبور به ترک خانه های خود و به گتو شدند، تصمیم گرفتند در برابر تصمیم اس اس آلمان برای فرستادن آنها به اردوگاه های کشتار مایدانک و تربلینکا در آوریل 1943 مقاومت کنند.

به عنوان مجازات برای امتناع آنها از تسلیم، نازی ها محله یهودی نشین را به بلوک سوزاندند و بیش از 13000 یهودی را کشتند.

در طول مصاحبه، انگلکینگ در مورد اینکه چگونه تحقیقاتش نشان می‌دهد که جمعیت لهستان نقش محدودی در کمک به مقاومت یهودی داشته‌اند، صحبت کرد.

اینطور نبود که لهستانی‌هایی که می‌خواستند به آنها کمک کنند در اطرافشان شلوغ می‌کردند. انگلکینگ توضیح داد: «آنها واقعاً روزانه با بزرگ ترین خطر از جانب لهستانی ها و همسایگانشان مواجه بودند… گروه های زیادی وجود داشتند که خروج مردم را تماشا می کردند. [the ghetto]نزدیک شد و با آنها برخورد کرد.»

«یهودیان در طول جنگ به طرز باورنکردنی از لهستانی‌ها ناامید شدند. یهودیان می دانستند که از آلمانی ها چه انتظاری دارند. آلمان دشمن بود. رابطه خیلی واضح بود. رابطه با لهستانی‌ها بسیار پیچیده‌تر بود.»

کانالی که مصاحبه در آن پخش شد، یکی از شرکت‌های تابعه برادران وارنر دیسکاوری و بزرگترین شبکه تلویزیونی خصوصی لهستان است که اغلب به عنوان منتقد حزب راست‌گرای حاکم قانون و عدالت یا PiS شناخته می‌شود.

حقایقی که بر سر راه اساطیر قرار می گیرند

تام جونز، مورخ متمرکز بر اروپای مرکزی و شرقی، گفت که واکنش‌ها به انگلکینگ ناشی از بی‌میلی برخی از مورخان برای تحریف حقایق به منظور تقویت غرور ملی است.

او توضیح داد: «نظرات انگلکینگ به عنوان یک محقق هولوکاست مطرح شده است و تحقیقات او مشهور است. موسسه ای که در آن مشغول به کار است.

” [education] وزیر [Czarnek] اکنون به دانشگاه‌های سراسر کشور مأموریت می‌دهد تا برای مقابله با این ادعاها، کمون به کمون، در مورد تعداد لهستانی‌هایی که یهودیان را در طول جنگ جهانی دوم نجات دادند، تحقیق کنند. به عبارت دیگر، او تحقیقات را صرفاً برای مطابقت با نتایج مورد نظر خود سفارش می دهد. جونز گفت: اما تاریخ یا علوم اجتماعی اینگونه نیست.

تقابل بین حساب دردناک و روایت های قربانی

جونز توضیح داد که دولت به جای درگیر شدن در بحث های درون نگر و بررسی اشتباهات گذشته خود، موقعیت راحت تری را برای ملت لهستان انتخاب می کند که منحصراً قربانی دیده شود.

اساساً این در مورد شهادت شناسی و روایت قربانی است. لهستانی‌ها می‌خواهند تنها به‌عنوان قربانی دیده شوند – قربانیان اشغال نازی‌ها و شوروی، و نه عاملان.»

لهستان در طول جنگ جهانی دوم، با شروع رسمی جنگ پس از تهاجم آلمان به این کشور در سپتامبر 1939، آسیب زیادی دید.

موقعیت مرکزی این کشور در این قاره و وسعت قابل توجه به این معنی بود که این کشور موضوع یک پیمان عدم تجاوز مخفی بین دولت نازی و شوروی – همراه با کل اروپای شرقی – به نام پیمان مولوتوف-ریبنتروپ بود.

ضربه مضاعف حمله شوروی و آلمان زیرساخت ها و صنعت کشور را ویران کرد و حدود 6 میلیون نفر – که حدود نیمی از آنها یهودی بودند – کشته شدند و مرکز شلوغ اقتصادی، فرهنگی و فکری قبل از جنگ را فلج کرد.

امروز، دولت دوست دارد تنها نقش مثبتی را که لهستانی ها در تاریخ یهودیان اروپا ایفا کرده اند برجسته کند، نخست وزیر موراویسکی اشاره می کند که چگونه لهستان “در بدترین دوران قتل عام های قرون وسطایی و مدرن از یهودیان اروپایی استقبال کرد.”

لهستان به عنوان پناهگاهی برای یهودیان تحت آزار و اذیت و اخراج از کشورهای مختلف در طول تاریخ اروپا، بزرگترین جامعه یهودی جهان را در یک نقطه داشت – سه چهارم یهودیان جهان تا اواسط قرن شانزدهم در آنجا زندگی می کردند.

شهروندان لهستان بالاترین تعداد افرادی را دارند که توسط Yad Vashem – موسسه رسمی یادبود قربانیان هولوکاست اسرائیل – به عنوان افراد صالح در میان ملل به رسمیت شناخته شده اند، با 7177 مرد و زن لهستانی که این افتخار را شامل می شود. یک چهارم کل دریافت کنندگان یاد وشم.

با این حال، این با واقعیت تاریخی مطابقت ندارد و مناقشه از اینجاست. تعداد افرادی که یهودیان را محکوم می کنند [during WWII] جونز توضیح داد که لهستان در اروپای اشغالی مستثنی نیست. مردم یهودیان را نجات دادند و یهودیان را در کشورهای دیگر نیز محکوم کردند.

او همچنین تاکید کرد که یهودی ستیزی بین جنگ ها در لهستان، که قبل از حمله نازی ها به وقوع پیوست، اغلب نادیده گرفته می شود و سفید می شود. این ادعا که لهستانی ها یهودی ستیز نبودند و فقط به یهودیان کمک می کردند، جعل آشکار تاریخ است.

یهودستیزی دوران کمونیست شکل جدیدی به خود می گیرد

پس از شکست کامل آلمان نازی، لهستان به کشور اقماری اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شد. در سال 1967، اعتراضات دانشجویی در این کشور علیه حزب حاکم متحد کارگران لهستان آغاز شد.

جرقه اعتراضات توسط روشنفکران و دیگران مخالف کنترل حزب کمونیست بر دانشگاه ها، ادبیات و اندیشه آزاد بود. رهبری کمونیست تصمیم گرفت به جامعه یهودی حمله کند و سرکوب تظاهرات را به عنوان یک “کارزار ضد صهیونیستی” معرفی کند – با استناد به پیشینه قومی ادعایی برخی از رهبران معترضان به عنوان دلیلی که آنها در راستای منافع لهستان عمل نمی کنند.

یک رسانه مستقل برجسته در لهستان، اوکو پرس، شباهت های مستقیمی بین صحبت های دولت فعلی و سرکوب های “ضد صهیونیستی” ترسیم کرده است.

دولت فعلی با صحبت در مورد “دشمنان از درون” که به اعتبار بین المللی لهستان لطمه می زند، از همان ترفندهای یهودستیزی استفاده می کند که در اواخر دهه 1960 برای ایجاد فاصله و تفاوت بین لهستانی های قومی و یهودیان به کار گرفته شد.

«در اواخر دهه 60، در دوران کمونیستی لهستان، رژیم یک روایت تبلیغاتی از وجود ستون پنجم از لهستانی‌های یهودی الاصل که خائن بودند، پخش کرد. آنچه اکنون می بینیم در سطح بلاغی بسیار شبیه است. جونز توضیح می‌دهد که برخی از مردم به عنوان خائن شناخته می‌شوند و باید آنها را پاکسازی کرد یا از آنها برداشت.

این اولین باری نیست که حزب حاکم PiS از زمان به قدرت رسیدن در سال 2015 از این نکات صحبت می کند و بر نقطه صحبت “خائنان در میان ما” برای بسیج پایگاه انتخاباتی سرسخت خود تأکید می کند.

جمعیت یهودی این کشور در حال حاضر به هزاران نفر می رسد. جونز مدعی شد که استعاره های یهودستیزی همچنان قدرتمند هستند، زیرا مردم پیشداوری های خود را بر روی “یک موجودیت انتزاعی” فرافکنی می کنند، که موثر است زیرا “مانند یک افسانه” عمل می کند.

اگر یک شخصیت برجسته در لهستان پیشینه یهودی داشته باشد یا تصور شود که دارای پیشینه یهودی است، “آنها به راحتی می توانند به عنوان خائن شناخته شوند. اگر این افراد در نهایت لیبرال یا مترقی هم باشند، پس دشمنان بزرگتری هستند، زیرا با ملی گرایان مخالف هستند. جونز نتیجه گرفت.