چگونه بحران‌های محدودیت بدهی گذشته موضع عدم مذاکره بایدن را شکل داد

در حالی که بحران محدودیت بدهی در سال 2011 آغاز شد، جوزف آر. بایدن جونیور، معاون رئیس جمهور، مذاکرات اولیه با جمهوری خواهان را مدنی توصیف کرد و در یک نقطه نشان داد که این روند در مورد یافتن این موضوع است که چه کسی مایل است دوچرخه طرف خود را با چوب گلف طرف مقابل عوض کند. .

جو ملایم آن تابستان متوقف شد، زمانی که جان آ. بونر، رئیس مجلس، از توافق کنار رفت، زیرا قادر به درگیری با جمهوری خواهان در گروه خود نبود. ماه ها بعد، رهبران کنگره موافقت کردند که سقف بدهی را افزایش دهند و تریلیون ها در هزینه های فدرال را کاهش دهند تا از نکول جلوگیری کنند.

به گفته چند نفر از مشاوران فعلی و سابق، این مصالحه تلخ، آقای بایدن را به دو چیز متقاعد کرد: با رئیس مجلسی که نمی‌تواند به توافق دست یابد، مذاکره نکنید – گروه آقای بونر احتمالاً نسبت به بلوک فعلی جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان رادیکال‌تر بود. و روند اجتناب از نکول دولت را به بحث در مورد بودجه تبدیل نکنید.

جاکوب جی لو، وزیر خزانه داری در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما، حماسه سال 2011 را به یاد می آورد: «این یک انتقال وحشتناک بود، زیرا ناگهان شما در حال مذاکره در مورد اینکه آیا نکول می کنید یا نه.

آقای لو اضافه کرد: «این حس واقعی را برای شما به وجود آورد که به همین راحتی می‌توانست شکست بخورد، و این وحشتناک بود.»

دوازده سال بعد، دولت دوباره برای اولین بار در معرض خطر عدم پرداخت بدهی خود قرار گرفت و جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان مجدداً خواستار کاهش هزینه ها در ازای موافقت با افزایش سقف بدهی شدند. مواجهه با بزرگترین مانع اقتصادی مشاوران می گویند که آقای بایدن در دوران ریاست جمهوری خود و با خاطره داغ جنگ های دوران اوباما، قاطعانه بر این باور است که بحث در مورد افزایش سقف بدهی 31.4 تریلیون دلاری باید جدا از مذاکرات مربوط به هزینه انجام شود.

همیشه اینطور نبوده است. جمهوری خواهان در هفته های اخیر اشاره کرده اند که آقای بایدن به عنوان یک سناتور، از کسری بودجه در دوران ریاست جمهوری ریگان انتقاد کرد. در سال 1984، او پیشنهادی برای متوقف کردن هزینه های فدرال برای یک سال ارائه کرد. او گفت که طرح او “شیطان زنده را از همه در سنای ایالات متحده شوکه خواهد کرد”، اما به جایی نرسید.

و به عنوان معاون رئیس جمهور، آقای بایدن محدودیت بدهی و مسائل مربوط به بودجه را در سال 2011، زمانی که برای دولت اوباما مذاکره می کرد، گره زد. آقای بایدن در اظهارات روز سه‌شنبه به خبرنگاران پیشنهاد کرد که این کار را فقط به این دلیل انجام دهد که به او دستور داده شده است که یک معامله را انجام دهد.

او گفت: «آن روز صبح ساعت 6 با من تماس گرفت و گفت که رهبر جمهوری‌خواه فقط با من صحبت می‌کند و دیگر زمانی باقی نمانده است. و بنابراین من نشستم و دستوراتی از کاخ سفید برای حل و فصل آن گرفتم. و این کار من بود. اما من هیچ اطلاعی نداشتم.»

در بهار 2011، آقای بایدن و یک گروه دو حزبی از رهبران کنگره به طور مکرر برای حل اختلافات خود ملاقات می کردند. در جلسات اولیه، این گروه در خانه بلر، جایی که مقامات خارجی هنگام بازدید از واشنگتن در آنجا اقامت دارند، گرد هم آمدند. در آن تابستان، آقای بونر مذاکرات را تا حد زیادی به این دلیل قطع کرد که جمهوریخواهان درجه یک موافق افزایش مالیات بر ثروتمندان نبودند. هفته‌ها بعد توافق پیچیده‌ای حاصل شد و آقای اوباما را مجبور کرد تا به رای دهندگان دموکرات توضیح دهد که چرا قادر به افزایش مالیات نبود و با حداقل 2.4 تریلیون دلار کاهش هزینه‌ها موافقت کرده بود.

به گفته دستیاران آقای بایدن، بافت اسکار باقی مانده است.

دومین نبرد سقف بدهی در دوره ریاست جمهوری اوباما در سال 2013، آزمون دیگری برای یک دولت دوپاره بود: آقای اوباما قاطعانه از مذاکره امتناع کرد و جمهوری خواهان که از کاهش تعداد نظرسنجی ها و تلفات سیاسی ناشی از کاهش رتبه اعتباری کشور رنج می بردند. در نهایت عقب نشینی کرد.

آقای بایدن از آن زمان استدلال کرده است که نباید هیچ محدودیتی برای افزایش سقف بدهی فدرال وجود داشته باشد، یعنی سقف مقدار پولی که ایالات متحده مجاز است برای تامین مالی دولت و انجام تعهدات مالی خود، از جمله پرداخت، وام بگیرد. برنامه های شبکه تامین اجتماعی و تامین مالی حقوق نیروهای مسلح.

دستیاران بایدن به این نکته واضح اشاره می کنند: روابط بین جمهوری خواهان و دموکرات ها در دهه گذشته بسیار پرتنش شده است. آخرین باری که یک دولت تقسیم شده تهدید کرد که مذاکرات محدودیت بدهی را به لبه پرتگاه خواهد برد، توییتر هنوز نوپا بود و ایده رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ چیزی بیش از یک نمایش فرعی بود.

اکنون، در دوره‌ای که گروه بزرگی از جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان به آقای ترامپ وفادار مانده‌اند و می‌خواهند به عنوان یک اصل سیاسی، آقای بایدن را به دردسر بیندازند، نمی‌توان مصالحه چندانی در مورد مسائل ماهوی پیدا کرد، از جمله بودجه.

وقتی تقاضای شما این است که از سقوط اقتصاد جلوگیری کنید، و تقاضای آنها همه چیز دیگر است، چگونه می‌توانید به این وسط برسید؟ دن فایفر، مشاور ارشد سابق آقای اوباما در مصاحبه ای گفت. خاطره من این است که همه بر این باور بودند که دیگر هرگز به آن مسیر نخواهیم رفت.»

جمهوری‌خواهان استدلال می‌کنند که به جای گروگان گرفتن تعهدات بدهی کشور، به دموکرات‌هایی پاسخ می‌دهند که مدت‌هاست نسبت به هزینه‌های بالونی بهره که همراه با این بدهی است، چشم بسته بودند.

در دیدار با کوین مک کارتی، رئیس‌جمهور در روز سه‌شنبه، چندین مشاور گفتند، رئیس‌جمهور تلاش کرد بر عواقب نکول تاکید کند و رهبران را متقاعد کند که باید به هر قیمتی از آن اجتناب کرد. اما مقامات دولت بایدن اذعان دارند که حتی اگر همه موافق باشند که باید از نکول اجتناب شود، بازگشت از آنجا بخش دردناکی خواهد بود.

جانت ال. یلن، وزیر خزانه داری که هشدار داده است ایالات متحده ممکن است به محض 1 ژوئن، نکول کند، روز دوشنبه گفت: «شکاف بسیار بزرگی بین جایی که رئیس جمهور و جمهوری خواهان هستند وجود دارد».

آقای بایدن گفت که او از گروه خواسته است که در روز جمعه مجدداً ملاقات کنند و کارکنان در طول هفته با یکدیگر ملاقات خواهند کرد. دو مشاور گفتند که انتظار دارند جلسات مشابهی به طور منظم برگزار شود. با این حال، مقامات هر دو طرف نسبت به دستیابی به توافقی بی دردسر در کوتاه مدت خیلی خوشبین نیستند.

روز سه‌شنبه، آقای مک کارتی گفت که در این جلسه «پیشرفتی پیدا نکرد» و از پیشنهاد رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه ممکن است به استناد به بندی در اصلاحیه چهاردهم توجه کند که دولت فدرال را مجبور می‌کند به صدور بدهی‌های جدید ادامه دهد، انتقاد کرد. پول نقد تمام شود

آقای مک کارتی گفت: «من فکر می‌کنم که شما در کار کردن با مردم در سراسر راهرو یا کار کردن با حزب خود برای انجام کاری شکست خورده‌اید.

دستیاران می گویند که آقای بایدن و سناتور میچ مک کانل از کنتاکی، رهبر اقلیت، به طور منظم در تماس هستند، اما مشاوران رئیس جمهور تمایلی به یافتن راهی برای خروج از سقف بدهی آقای مک کانل ندارند.

رئیس جمهور همچنین یک متحد دموکرات آزمایش نشده در نماینده حکیم جفریس از نیویورک، رهبر اقلیت مجلس نمایندگان دارد، که باید آرای لازم را برای دستیابی به هرگونه مصالحه به دست آورد. (آقای فایفر اشاره کرد که در طول مناظره های گذشته، آقای مک کانل در آخرین لحظه وارد عمل شده است، “زمانی که او بیشترین اهرم را دارد، به توافقی می رسد که اساسا برای او کافی است، می گذرد، سپس شهر را ترک می کند.” )

نقاط مشترک کمی در مورد بودجه وجود خواهد داشت. آقای بایدن می‌خواهد هزینه‌های فدرال را افزایش دهد و بدهی‌های آینده را با مالیات بر شرکت‌ها و افراد پردرآمد کاهش دهد، برنامه‌ای که دولت او استدلال می‌کند می‌تواند رشد کسری بودجه را تا حدود 3 تریلیون دلار در دهه آینده کاهش دهد. جمهوری خواهان خواهان تمدید کاهش مالیات مصوب آقای ترامپ هستند که در پایان سال 2025 منقضی می شود.

در اواخر ماه گذشته، آقای مک کارتی لایحه ای را به تصویب رساند که به برنامه داخلی رئیس جمهور آسیب وارد می کرد و مخارج اختیاری را کاهش می داد، اگرچه جمهوری خواهان توضیحی نداده اند که چه چیزی ممکن است کاهش یابد و چرا. از آن زمان، کاخ سفید بایدن از پرکردن این خلأ خوشحال بود و جمهوری‌خواهان را متهم کرد که می‌خواهند همه چیز را از هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی کهنه‌سربازان تا تامین اجتماعی کاهش دهند. (آقای مک کارتی این را “دروغ” نامیده است.)

پیش از جلسه بعدی، مشاوران رئیس جمهور گفتند که انتظار ندارند پیام آقای بایدن تغییر کند، اما پیشنهاد کردند که هر دو طرف باید امتیازاتی بدهند. اظهارات آقای بایدن در روز سه‌شنبه مبنی بر اینکه او ممکن است مایل به حمایت از لغو بودجه‌های کمک‌رسانی مصرف‌نشده به ویروس کرونا – و برآورده کردن خواسته‌های جمهوری‌خواهان باشد – می‌تواند نوعی سازش باشد که از تثبیت مذاکرات جلوگیری می‌کند.

اما دستیاران آقای بایدن همچنین انتظار دارند که وی بر خطرات سیاسی جمهوری خواهان در چند هفته آینده در صورت امتناع از تجاوز به محدودیت بدهی تاکید کند. او این کار را نه فقط از کاخ سفید، بلکه از مناطق کنگره انجام خواهد داد.

روز چهارشنبه، رئیس‌جمهور در منطقه دره هادسون نیویورک بود، جایی که مارک مولینارو، نماینده جمهوری‌خواه که بخش‌هایی از این منطقه را در بر می‌گیرد، او را به انجام «مرغ بازی» متهم کرد.