گری اونیل از بورنموث باید مدعی بهترین مربی فصل باشد | بورنموث

تیاو نقطه ضعف فصل بورنموث خیلی زود به دست آمد. آنها قبلاً 4-0 به منچسترسیتی و 3-0 به آرسنال باخته بودند که در ماه آگوست در آنفیلد توسط لیورپول 9-0 شکست خوردند. پس از آن دزدی، سرمربی اسکات پارکر ابراز نگرانی کرد که تیم برای لیگ برتر “تجهیز نشده است”. پارکر گفت: برای هواداران و بازیکنان متاسفم. سه روز بعد او بیکار شد.

گری اونیل به عنوان سرپرست منصوب شد و به نظر می رسید که این بازیکن 39 ساله تا زمانی که جایگزینی طولانی مدت پیدا شود، صندلی داغ را گرم نگه می دارد. با توجه به شانس، به نظر می رسد اونیل راه حل بلندمدتی است که باشگاه به آن نیاز دارد. پس از بهبود در فرم – بورنموث در 6 بازی اول اونیل در سرمربیگری شکست نخورده بود – او به صورت دائمی این کار را به عهده گرفت و درست قبل از جام جهانی قراردادی 18 ماهه امضا کرد.

هدایت موقت اونیل خطری نبود – او از فوریه 2021 در بورنموث بود و زیر نظر جاناتان وودگیت و سپس پارکر کار می کرد – اما واگذاری دائمی این کار به او گام بزرگی بود. اونیل هرگز در دوران حرفه‌ای خود مربی تیم بزرگسالی نبود، اما بورنموث آماده بود تا روی هافبک سابق قمار کند. همه چیز دریانوردی ساده نبوده است. بورنموث پس از جام جهانی هفت بازی را بدون پیروزی پشت سر گذاشت و نگرانی‌ها را در مورد بازگشت فوری به چمپیونشیپ افزایش داد، اما باشگاه بی‌درنگ از او حمایت کرد.

و اکنون، در حالی که چهار بازی باقی مانده تا پایان، بورنموث 9 امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارد. آنها از نظر ریاضی ایمن نیستند، اما یک امتیاز دیگر آنها را از خط پایان عبور می دهد. هجوم بازیکنان جدید در ژانویه کمک کرد، ایلیا زابارنی، دانگو اواتارا و آنتوان سمنیو همگی با هزینه های قابل توجهی به این تیم ملحق شدند، و ماتیاس وینا و حامد ترائوره ​​به صورت قرضی به زمین آمدند، اما اونیل مستحق اعتبار بزرگی است و این خریدها باید در یک فیلم دیده شوند. زمینه گسترده تر این باشگاه در تابستان گذشته تنها 22 میلیون پوند در پنجره نقل و انتقالات خرج کرد، در مقایسه با مبالغ هنگفتی که ناتینگهام فارست (126 میلیون پوند) و فولام (61 میلیون پوند) خرج کردند.

احیای بورنموث در دو ماه اخیر خیره کننده بوده است. آنها در اوایل ماه مارس در انتهای جدول قرار داشتند و یک ماه پیش هنوز در منطقه سقوط بودند. روحیه و نگرش هرگز نگو که بمیرند حیاتی بوده است. آنها امتیازات مهمی را در مقابل تیم های اطراف خود در جدول کسب کرده اند. آنها تنها در ماه آوریل لیدز، ساوتهمپتون و لستر را شکست دادند.

آنها همچنین با تیم های بالاتر از جدول رقابت کرده اند و پیروزی های قابل توجهی بر لیورپول و تاتنهام که در حال تعقیب لیگ قهرمانان اروپا بودند حیاتی بوده است. آنها توسط بسیاری – از جمله سرمربی خودشان – کنار گذاشته شده بودند، اما اکنون در امتیازات با چلسی پرخرج، که این آخر هفته در Vitality با آنها روبرو می شوند، برابری می کنند. جای تعجب نیست اگر بورنموث بالاتر از چلسی با توجه به مسیر دو تیم به پایان برسد: بورنموث شش بازی از 9 بازی اخیر خود را برده است. چلسی در هفت بازی بدون برد است.

هنوز جای پیشرفت وجود دارد. بورنموث در این فصل در خط دفاعی با مشکل مواجه بوده و 64 گل در لیگ برتر به ثمر رسانده است. آنها در هر بازی بیش از هر تیم دیگری در لیگ شوت دریافت می کنند (16.6) و تنها لیدز است که تعداد گل های بیشتری دریافت کرده است (67). اما بورنموث بازیکنانی دارد که می توانند توپ را در پشت دروازه قرار دهند. دومینیک سولانکه و فیلیپ بیلینگ، بهترین گلزنان مشترک آنها، چشمگیر بوده اند. سولانکه با هفت گلش هفت پاس گل دارد و بیلینگ با یک چهارم شوت هایش گلزنی کرده است.

تعداد گل های بورنموث با 36 گل در 34 بازی ممکن است زیاد به نظر نرسد – و این تنها یک گل بیشتر از ارلینگ هالند در 31 بازی است – اما مهمتر از همه، آنها بیش از سه تیم در رده های سقوط به ثمر رسانده اند. وولوز، چلسی و کریستال پالاس. هشت گل آنها در 15 دقیقه پس از نیمه تمام به ثمر رسیده است – آماری که تنها هفت تیم در این بخش می توانند شکست دهند – که نشان می دهد اونیل در سازماندهی و ایجاد انگیزه در تیمش خوب است.

اونیل باید در گفتگو برای جایزه سرمربی فصل باشد. او پر زرق و برق ترین نام بازی نیست و پپ گواردیولا، میکل آرتتا و ادی هاو شانس بیشتری برای بردن این جایزه دارند، اما اونیل در اولین کار خود به عنوان سرمربی در بورنموث شگفتی هایی انجام داده است. گرفتن تیمی که اساساً یک گواهی مرده برای سقوط به ایمنی بود، یک موفقیت بزرگ برای هر مربی است، چه رسد به یکی از آنها در دوران ابتدایی دوران حرفه ای او. با توجه به انتظاراتی که از او در هنگام تصدی این سمت وجود داشت، شاهکار اونیل به خوبی هر کسی است.