رویاهای قرنطینه کووید منعکس کننده کلاستروفوبیا و عدم کنترل ما بود | ویروس کرونا

گیر افتادن در داخل خانه، گیر افتادن در داخل وسیله نقلیه ای که حرکت نمی کرد، ناتوان از انجام کارهای به ظاهر ساده: طبق تحقیقات جدید دانشگاه کالج لندن، این چیزی بود که رویاها در طول قرنطینه روی آن ساخته شد.

تجزیه و تحلیل بیش از 850 رویا و کابوس ارسال شده به صورت آنلاین به پروژه Lockdown Dreams بین مارس 2020 و مارس 2021 نشان می دهد که مردم اغلب در اوج شیوع همه گیر در رویاهای ناامیدکننده و محدودکننده در محیط های روزمره و روزمره مانند خانه بودند.

موقعیت‌های کلاستروفوبیک، مانند اینکه به دلیل شکستن دستگیره در، قفل یا نوعی مانع فیزیکی، نمی‌توانید خانه خود را ترک کنید، معمولاً در اوایل همه‌گیری گزارش می‌شد. بسیاری همچنین در مورد نیاز به ماندن در خانه برای فرار از یک سناریوی عجیب و غریب یا عجیب در خارج از خانه خود خواب دیدند.

در یکی از نمونه‌های قابل توجه، خواب‌بینی گزارش داد که خرس‌های خطرناکی را در باغچه پشتی خود دید که آنها را مجبور کرد در داخل خانه بمانند، جایی که امن بود.

به طور کلی، این مطالعه نشان داد که 71 درصد از مردم گزارش دادند که در طول اولین قرنطینه در بریتانیا رویاهای واضح‌تری نسبت به قبل از همه‌گیری داشتند.

جیک رابرتز، یکی از محققین این پروژه، گفت: «در اوایل، این موضوع بسیار با کلاستروفوبیا و احساس به دام افتادن مرتبط بود. اما با پایان یافتن این بیماری همه گیر، رویاها با بوروکراسی و مشکلات حمل و نقل بیشتر پر شد. رابرتز می‌گوید: «رویاپردازان سعی می‌کنند با رفت و آمد یا انجام کاری که هر روز انجام می‌دهند از A به B برسند – و سپس، اتفاقی کاملاً عجیب و غریب رخ می‌دهد. چیزی کار نمی کند، وسیله نقلیه به جایی که آنها می خواهند نمی رود یا باید آن را رها کرده و پیاده بروند. اینها همه اتفاقات رایج در مجموعه بود.»

برای این رویاپردازان، این حس وجود داشت که «شما دیگر کنترلی بر جایی که می‌روید ندارید، به‌عنوان استعاره‌ای واقعاً خوب برای عدم آزادی حرکت».

رابرتز گفت که کووید به ندرت مستقیماً در رویاها نشان داده می شد، اما به طور نمادین در همه جا ظاهر می شد. او خوابی را توصیف کرد که یکی از افراد گزارش کرده بود که در آن نیاز به «صید کردن» ماهی برای به دست آوردن اسنادی بود که به بیننده اجازه می داد از کشتی خود خارج شود. “این کیفیت بسیار تمثیلی داشت.”

خانواده همچنین بخش بزرگی از رویاهای مردم بود، با بسیاری از رویاپردازان احساس از دست دادن عزیزان خود را، چه واقعی و چه خیالی.

گاهی اوقات مردم خواب می بینند که دوستان و خانواده خود را بیرون از خانه خود می بینند و از نظر فیزیکی قادر به رسیدن به آنها نیستند. اما آنچه که در ادامه ما آشکار شد این بود که مردم به خاطرات دوران کودکی بودن در کنار افرادی که شاید سال ها پیش فوت کرده بودند اشاره می کردند.

رابرتز فکر می‌کند شاید رویاپردازانی که رنج ناتوانی در دیدن عزیزانشان را تجربه می‌کردند، سعی می‌کردند احساسات خود را پردازش کنند و همزمان «به دنبال آرامش در بت‌های دوران کودکی» بودند.