انتقاد نمایندگان سازمان ملل از آلمان به دلیل غرامت برای جنایات استعماری در نامیبیا | توسعه جهانی

گزارشگران ویژه سازمان ملل از دولت های آلمان و نامیبیا به دلیل نقض حقوق اقلیت های قومی Herero و Nama با کنار گذاشتن آنها از مذاکرات درباره غرامت برای جنایات استعماری علیه اجدادشان انتقاد کرده اند.

هفت نماینده سازمان ملل متحد با انتشار ارتباطات خود با هر دو دولت، از آلمان خواستند که مسئولیت تمام جنایات استعماری خود در نامیبیا – از جمله کشتار جمعی – را بپذیرد و گفتند این اشتباه است که Herero و Nama به طور غیرمستقیم در مذاکرات از طریق یک کمیته مشورتی درگیر شده باشند. آنها از آلمان خواستند که غرامت را مستقیماً به Herero و Nama بپردازد و نه به دولت نامیبیا.

گزارشگران ویژه تمرکز خود را بر سرپوش گذاشتن بر نقض مشکوک قوانین بین المللی گذاشته اند. این نقش ها توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به عنوان کارشناسان مستقل تعیین شده است، اما توسط نهاد بین المللی حقوق دریافت نمی کنند. نمی توان دولت ها را مجبور کرد که به گزارش های خود عمل کنند. با این حال، دیده می شود که آنها نفوذ قوی دارند.

در مرکز ماجرا، قتل وحشیانه ده‌ها هزار نفر از هررو و ناما بین سال‌های 1904 و 1908 است، زمانی که آلمان قدرت استعماری در آفریقای جنوب غربی آلمان بود.

در ماه ژانویه، وکلایی در نامیبیا که به نمایندگی از هررو و نامیبیا فعالیت می کنند، ادعایی را به دادگاه نامیبیا ارائه کردند و از آن خواستند که «اعلامیه مشترک» بین آلمان و نامیبیا را باطل اعلام کند، زیرا با مواد مختلف در قانون اساسی نامیبیا مغایرت دارد. اگر این ادعا موفقیت آمیز باشد، توافق باید دوباره مورد مذاکره قرار گیرد.

دولت های برلین و ویندهوک در سال 2021 پس از سال ها بحث و گفتگو با این بیانیه موافقت کردند. با این حال، به دلیل رد آن توسط چندین انجمن Herero و Nama، که خواستار مشارکت مستقیم در مذاکرات و همچنین غرامت بودند، هرگز امضا نشد. توافق بر سر پرداخت حدود 1.1 میلیارد یورو (1 میلیارد پوند) آلمان برای تامین مالی پروژه های توسعه ای در یک دوره سه دهه انجام شده بود.

در ماه فوریه، گزارشگران نامه خود را مبنی بر ابراز “نگرانی شدید” در مورد نقض قوانین بین‌المللی به دولت‌های آلمان و نامیبیا ارسال کردند و به آنها 60 روز مهلت دادند تا پاسخ دهند و در این بازه زمانی نامه محرمانه باقی بماند. دولت آلمان اهمیت کار گزارشگران را تصدیق کرد و خواستار تمدید آن شد. دولت نامیبیا تاکنون پاسخی نداده است.

گزارشگران در نامه خود گفتند که برلین باید مسئولیت خود را «در قبال جنایات انجام شده در دوران حکومت استعماری» بپذیرد، و افزودند که این توافق شامل هیچ گونه اقدام غرامت موثر یا ابزار لازم برای آشتی نشده است.

برنامه‌های برلین برای برنامه‌های بازسازی و توسعه برای جبران خسارت قربانیان و فرزندان آن‌ها برای “میزان آسیبی که به آنها وارد شد” کافی نبود. این شامل صدمات متحمل شده در نتیجه کشتارهای دسته جمعی، از جمله “گرسنگی، شکنجه، خشونت جنسیتی، کار اجباری و از دست دادن دارایی” بود که اثرات آن امروزه احساس می شود. آنها گفتند که کمک های توسعه ای به عنوان نوعی جبران خسارت “به جای اصلاح پویایی های استعماری” در خطر است. آنها همچنین از نحوه مخفی ماندن مذاکرات انتقاد کردند.

کارینا تیوئر، کارشناس حقوق بین الملل و مشاور حقوقدانان در نامیبیا، گفت که آغاز یک روند جدید مذاکره ضروری است. او به روزنامه آلمانی Frankfurter Allgemeine Zeitung گفت: “این باید شفاف و مطابق با حداقل استانداردهای قانونی باشد.”

در ماه فوریه، گائوب یوهانس ایزاک، رئیس انجمن رهبران سنتی نما، به آبان نیوز گفت: «غرامت ها عزت، عزت نفس را باز می گرداند و نقش معناداری در توسعه و آموزش ما برای مردم ناما ایفا می کند تا بتوانیم به طور مساوی تقسیم کنیم. در منابع نامیبیا.”