صفحه مسح مورد استفاده در تاجگذاری شاه چارلز فاش شد | تاجگذاری شاه چارلز

کاخ باکینگهام اعلام کرده است که پادشاه و همسر ملکه پشت پرده‌ای از گلدوزی‌های ظریف ساخته شده که توسط میله‌های تراشیده شده از بلوط ویندزور باستانی و با عقاب‌هایی که در برنز ریخته‌شده و با ورق طلا تزئین شده است، مسح خواهند شد.

پرده مسح در یک مراسم ویژه در کلیسای سلطنتی در کاخ سنت جیمز متبرک شده است و در تاریخی که از نظر تاریخی مقدس ترین لحظه تاج گذاری تلقی می شود، استفاده خواهد شد.

مسح به طور سنتی به عنوان لحظه ای بین حاکم و خدا در نظر گرفته می شود و از پرده برای تقدس بخشیدن به این لحظه استفاده می شود. به طور سنتی، لحظه عکاسی یا تلویزیونی نیست.

در مراسم تاجگذاری الیزابت دوم، یک سایبان مجلل از پارچه طلایی غنی بالای سر پادشاه قرار داشت.

وقتی اسقف اعظم کانتربری، کریسمس یا روغن مقدس را که مخصوصاً در اورشلیم برکت داده شده است، از یک آمپول طلایی به قاشق تاج گذاری قرن دوازدهم می ریزد، صفحه نمایش چارلز به حریم خصوصی بیشتری اجازه می دهد. سپس اسقف اعظم با ساختن صلیب روی دست، سینه و سر، پادشاه را مسح می کند و همین کار را بر روی کامیلا انجام می دهد.

سنت مسح به عهد عتیق برمی گردد که مسح سلیمان توسط سادوک کشیش و ناتان پیامبر را توصیف می کند و یکی از آداب مقدس قرون وسطایی بود که بر مقام معنوی حاکم تأکید می کرد.

صفحه مسح شامل چهار تیر چوبی بلوط آن 2.6 متر ارتفاع و 2.2 متر عرض دارد. چارچوب چوبی که توسط نیک گاتفروند از شرکت نجاران پرستش طراحی و ساخته شده است، از درختی با باد از املاک ویندزور که در ابتدا در سال 1765 کاشته شده بود، ساخته شده است. میله ها آهکی و موم کاری شده اند و در بالای هر کدام دو عقاب نصب شده است. ریخته گری برنز و طلاکاری شده در ورق طلا.

شکل عقاب ارتباط دیرینه ای با تاج گذاری دارد. عقاب ها روی سایبان های تاج گذاری قبلی ظاهر شده اند، از جمله آن چیزی که الیزابت دوم در سال 1953 استفاده کرد. آمپول مورد استفاده برای مسح به شکل عقاب است.

این صفحه که توسط مدرسه سلطنتی سوزن دوزی و گلدوزی دیجی‌تک گلدوزی شده و توسط شرکت سیتی لندن و شرکت‌های تولیدکننده رنگ اهدا شده است، سه وجهی است و قسمت باز آن رو به محراب بلند در کلیسای وست مینستر است.

طرح مرکزی که توسط شمایل‌نویس آیدان هارت طراحی شده است، به شکل درختی است که شامل نام‌های 56 کشور مشترک المنافع است و رمز پادشاه در پایه آن قرار دارد و از پنجره‌ی پناهگاه شیشه‌ای رنگی در کلیسای سلطنتی الهام گرفته شده است. کاخ سنت جیمز، طراحی شده برای جشن طلایی ملکه فقید.

دو طرف دارای یک صلیب ساده به رنگ طلایی مارن، آبی و قرمز هستند که با الهام از رنگ‌ها و طرح‌های سنگفرش Cosmati در کلیسای وست مینستر، جایی که مراسم مسح انجام می‌شود، وجود دارد. این پارچه از پشم استرالیا و نیوزلند ساخته شده و در کارخانه‌های بریتانیا بافته و تکمیل شده است.

هارت گفت: «الهام‌بخش پنجره‌های شیشه‌ای رنگی کلیسای سلطنتی شخصاً توسط اعلیحضرت پادشاه درخواست شد. هر یک از عناصر طرح به طور خاص برای نمادی از جنبه‌های این تاج‌گذاری تاریخی و کشورهای مشترک المنافع انتخاب شده‌اند، از پرندگانی که نماد شادی و تعامل میان اعضای یک جامعه در هماهنگی هستند، تا فرشتگان شاد و کبوتری که نشان دهنده روح القدس.»

پرسنل خدماتی از هنگ‌های بخش خانگی، به جای شوالیه‌هایی که معمولاً سایبان را نگه می‌داشتند، صفحه را نگه می‌دارند. در روزهای گذشته، انتخاب شدن برای تحمل سایبان به عنوان نشانه ای از حمایت سلطنتی تلقی می شد.

در مراسم تاجگذاری چارلز دوم در سال 1661، دعوای نامناسبی بین بارون‌های بنادر سینکو، به اتهام نگه داشتن سایبان ابریشمی بالای سر شاه، و پیاده‌روهای پادشاه درگرفت. به گفته بارون ها، یکی از امتیازات این کار این بود که آنها باید بنر را بریده و هر کدام یک قطعه را نگه داشتند. اما پیاده‌ها که سایبان را هم می‌خواستند با آن‌ها به چالش کشیده شدند و دعوا شروع شد که بارون‌ها پیروز شدند.

روز جمعه، سنگ سرنوشت، نماد باستانی سلطنت اسکاتلند، برای اولین بار از زمان بازگشت به اسکاتلند در سال 1996، قلعه ادینبورگ را ترک کرد تا سفر خود را به کلیسای وست مینستر آغاز کند.

این سنگ 125 کیلوگرمی طی یک مراسم تشریفاتی به بیرون فرستاده شد و در زیر صندلی تاجگذاری که به طور ویژه در قرن چهاردهم با سنگ زیر آن ساخته شد، قرار خواهد گرفت. بازگرداندن آن یک چالش خواهد بود.

“بسیار تنگ است. در واقع مستقیم نخواهد رفت. کالین مویر، نگهبان ارشد سنگ در Historic Environment Scotland، که وظیفه دارد به اطمینان از نصب آن کمک کند، گفت: این باید میلی متر خالی باشد.

این سنگ همچنین به عنوان سنگ اسکون شناخته می شود، برای قرن ها در تاج گذاری پادشاهان و مراسم تحلیف پادشاهان اسکاتلند استفاده می شد، اما در سال 1296 پس از حمله او به اسکاتلند در طول جنگ های استقلال، ادوارد اول، پادشاه انگلستان، این سنگ را از اسکاتلند خارج کرد. در حدود سال 1300 او یک صندلی برای نگه داشتن سنگ ساخته و آن را در کلیسای وست مینستر نصب کرد.

این سنگ به مدت 700 سال در صومعه نگهداری می شد، اگرچه در سال 1950 توسط چهار دانشجوی اسکاتلندی در یک یورش جسورانه گرفته شد، اما در نهایت در صومعه آربروث یافت شد.

رسماً در سال 1996 به اسکاتلند بازگردانده شد و معمولاً در کنار جواهرات تاج اسکاتلند در اتاق تاج قلعه ادینبورگ قرار دارد.