چگونه رندی وینگارتن در قلب دعواهای سیاسی آمریکا قرار گرفت

یک ضربه مکرر به AFT این است که معلمان را در مقابل دانش آموزان قرار می دهد، قاب بندی که به زیبایی با نقل قولی منسوب به رئیس سابق اتحادیه، الشانکر، محصور شده است: «وقتی دانش آموزان شروع به پرداخت حقوق اتحادیه می کنند، در آن زمان است که من به نمایندگی از منافع دانش آموزان شروع می کنم. ” زندگی نامه نویس شانکر، ریچارد کالنبرگ، هیچ سابقه ای از اظهارات شانکر پیدا نکرد و فکر نمی کند که او هرگز چنین کرده باشد، اما این مانع از استناد منتقدان اتحادیه نشده است. Weingarten یک رد دارد: شرایط کاری خوب برای معلمان شرایط یادگیری خوبی را برای دانش آموزان ایجاد می کند. اما وینگارتن در واقع نماینده معلمان است نه دانش آموزان. اغلب، مانند زمانی که صحبت از مسائلی مانند اندازه کلاس یا بودجه مدرسه می شود، علایق آن ها همسو می شود. گاهی اوقات نمی کنند.

برای دوره‌ای در طول همه‌گیری، منافع ظاهری دو گروه از هم جدا شد و مجموعه‌ای از خطوط گسل در سراسر کشور باز شد که نه تنها جمهوری‌خواهان را از دموکرات‌ها، بلکه والدین را از معلمان، دموکرات‌های میانه‌رو از مترقی‌ها و والدین سیاه‌پوست شهری را از سفیدپوستان حومه شهر جدا کرد. والدین، و حتی تقسیم خود اتحادیه معلمان. این خطوط گسل گسترده تر شد زیرا بحث های بازگشایی در دعواها بر سر نحوه برخورد مدارس با آموزش تاریخ نژادی کشور و همچنین جنسیت و هویت جنسیتی ادغام شد.

آنچه در طول چند ماه گذشته برای من به طور فزاینده ای روشن شد، زیرا با ده ها تن از سیاستمداران، مشاوران سیاسی، رهبران اتحادیه ها، فعالان والدین و دانش پژوهان آموزش و پرورش در مورد تشنج در آموزش و پرورش آمریکا صحبت کردم، این است که دیگر امکان جداسازی آموزش از سیاست وجود ندارد. و اینکه مدارس دولتی بیش از همیشه آسیب پذیر هستند. چگونه رندی وینگارتن در مرکز انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان در سال 2024 قرار گرفت؟ تنها راه برای پاسخ به این سوال، بررسی مجدد جنگ‌های آموزشی آمریکا و برنامه‌های سیاسی رقابتی است که آنها را هدایت می‌کند. “اوه، خدایا، نه! اصلا!” پمپئو وقتی از او پرسیدم شاید در اظهاراتش درباره وینگارتن هذل‌آلود است یا خیر، پاسخ داد. این فقط مربوط به خانم وینگارتن نیست، بلکه او بارزترین چهره تخریب آموزش و پرورش آمریکا بوده است.

در هرج و مرج در ماه‌های ابتدایی همه‌گیری، معلمان به عنوان کارگران ضروری مورد تجلیل قرار می‌گرفتند و قهرمانانه به خدمت به کودکان آمریکایی از خانه‌هایشان، اغلب با منابع محدود و فناوری ناکافی، ادامه می‌دادند. اما در تابستان 2020، همه چیز شروع به تغییر کرد. قبلاً تحقیقات اولیه نشان می داد که دانش آموزان از نظر تحصیلی از یادگیری از راه دور رنج می برند. مدارس در سراسر اروپا بدون هیچ گونه شیوع عمده ای بازگشایی شده بودند و بسیاری از مدارس خصوصی و محلی آمریکا در حال برنامه ریزی برای از سرگیری یادگیری حضوری در آغاز سال تحصیلی جدید بودند. بسیاری از والدین مدارس دولتی دوست داشتند فرزندانشان نیز به کلاس درس برگردند. اما به نظر می رسید که بسیاری از معلمان در برابر این ایده مقاوم هستند.

به دلیل ساختار غیرمتمرکز سیستم آموزش عمومی آمریکا که دارای حدود 14000 ناحیه مختلف مدرسه است، دولت فدرال نمی توانست دستور بازگشایی مدارس را برای آموزش حضوری بدهد، اما در ژوئیه 2020، رئیس جمهور ترامپ تهدید کرد که بودجه فدرال را از مدارسی که در آن آموزش می بینند، دریغ خواهد کرد. نکرد. بتسی دیووس، دبیر آموزش و پرورش او، احساسات او را تکرار کرد و خواست که مدارس کشور تا پاییز “کاملاً عملیاتی شوند” بدون اینکه برنامه خاصی برای این کار ارائه کند.