مبارزه با محدودیت بدهی واقعی هنوز در راه است

واشنگتن – جمهوریخواهان مجلس نمایندگان روز چهارشنبه کاری را انجام دادند که بسیاری از آنها قول داده بودند هرگز انجام ندهند: آنها به افزایش سقف بدهی فدرال رای دادند. برخی علاقه خاصی به آن نداشتند.

لورن بوبرت، نماینده جمهوری‌خواه راست‌گرا از کلرادو، گفت: «این بد است.» “اما شما باید کاری را که باید انجام دهید انجام دهید.”

محافظه‌کاران راست‌گرا به‌عنوان پاداشی برای حمایت خجالت‌آمیزشان از درخواست کوین مک‌کارتی، رئیس‌جمهور برای تصویب قانون، به گفته او قدرت چانه‌زنی او را در برابر رئیس‌جمهور بایدن تقویت می‌کند، این فرصت را به دست آوردند که تابستان امسال رای دیگری برای محدودیت بدهی داشته باشند. اما مورد بعدی می‌تواند مربوط به قوانینی باشد که فاقد کاهش بودجه و عقب‌نشینی‌های سیاستی است که بسیاری از جمهوری‌خواهان خواستار آن بودند که به سختی این طرح محکوم به شکست را از سر راه بردارند.

تلاش شدیدی که آقای مک کارتی و متحدانش برای جلب موافقت پیشنهادی که همه موافق بودند به جایی نمی‌برد، مورد نیاز بود، دشواری‌ها و خطرات پیش رو را نشان داد، زیرا کشور به سمت یک شکست احتمالی فدرال برای اولین بار پیش می‌رود. همچنین مشخص کرد که ترکیبی از آرای دموکرات و جمهوری خواه در نهایت برای افزایش سقف بدهی برای جلوگیری از یک فاجعه مالی لازم است.

لایحه ای که روز چهارشنبه تصویب شد، به احتمال زیاد برای جمهوری خواهان مجلس نمایندگان، بسیار محافظه کارانه تر از هر توافقی است که می توانند انتظار خروج از بن بست خود با آقای بایدن و دموکرات های سنا را داشته باشند، زیرا آنها برای مذاکره بر سر افزایش سقف بدهی تلاش می کنند. برخی به سرعت اعلام کردند که کمتر از کاهش هزینه ها و تغییر سیاست های موجود در آن را نمی پذیرند.

رالف نورمن، نماینده جمهوری خواه کارولینای جنوبی، به خبرنگاران گفت: “من علاقه ای به بازگشت چیزی ندارم – چیزی جز آنچه ما به آن رای دادیم.”

روز چهارشنبه در صحن مجلس نمایندگان، دریک ون اوردن، نماینده دوره اول از ویسکانسین که مخالفتش – همراه با مخالفت سایر جمهوریخواهان غرب میانه – آقای مک کارتی را مجبور به تغییر لایحه در آخرین لحظه کرد، همچنین پیشنهاد کرد که او به عنوان مخالفت خود را ترک کرده است. تا آنجا که او مایل بود.

آقای ون اوردن گفت: “هیچ مذاکره دیگری از دفتر من انجام نخواهد شد.”

اما دموکرات ها هرگز لایحه مجلس نمایندگان را نمی پذیرند. در عوض، آنها بر تعیین محدودیت بدهی بدون قید و شرط اصرار دارند. جمهوری خواهان – مسلماً نه محافظه کاران بزرگ مانند آقای نورمن و خانم بوبرت که در هنگام رای دادن در روز چهارشنبه دماغ خود را نگه داشتند – هرگز از آن یا چیزی کمتر از آنچه اخیراً تأیید کردند حمایت نخواهند کرد.

چیزی باید بدهد، وگرنه اقتصاد عواقب آن را متحمل خواهد شد.

جمهوری خواهان ارشد اکنون امیدوارند که تصویب طرح حزب جمهوری خواه مجلس نمایندگان آمریکا منجر به گفتگوی بین آقای بایدن و آقای مک کارتی شود که منجر به توافقی شود که هر دو طرف می توانند حتی اگر کاملاً مورد پسندشان نباشد، بپذیرند. برگ انجیر ممکن است برای محافظت از آقای مک کارتی در برابر انتقادهایی باشد که او زمینه زیادی برای هزینه کرد و به کاخ سفید اجازه دهد بگوید که از مذاکره بر سر محدودیت بدهی خودداری نکرده است.

برخی از جمهوری خواهان معتقدند که تهدید شدیدی که برای اقتصاد در صورت قفل ماندن هر دو طرف در مواضع خود ایجاد می کند، در را به روی معامله باز می کند، اگرچه آنها اذعان دارند که به احتمال زیاد به قیمت آرای محافظه کاران تمام خواهد شد.

تام کول، نماینده جمهوری خواه ایالت اوکلاهاما و رئیس کمیته قوانین گفت: «اگر یک توافق به عنوان یک توافق با مذاکره بازگردد، برخی افراد به ناچار ناامید خواهند شد. اما من فکر می‌کنم که ما چیزی به دست خواهیم آورد و من راحت هستم که سخنران چیزی را به ما بازگرداند که اکثریت ما می‌توانند و به آن رای می‌دهند.»

دموکرات ها اصرار دارند که مایلند در مورد هزینه ها صحبت کنند، نه در ازای مستقیم افزایش سقف بدهی.

جیم مک گاورن، نماینده دموکرات ماساچوست، گفت: “ما از گفتگو در مورد اولویت های هزینه های خود خوشحالیم – ما کاملا از این گفتگو استقبال می کنیم.” اما این یک گفتگو نیست. آنها یک برگه باج به ما دادند.»

جمهوریخواهان درجه یک هم در مجلس نمایندگان و هم در سنا از رای دادن به افزایش سقف بدهی متنفرند و آن را خیانت به ارزش های محافظه کارانه مالی می دانند، حتی اگر هر دو حزب هزینه های تحت پوشش این افزایش را تایید کرده باشند.

همچنین، این نوعی رأی است که می تواند برای چکش زدن آنها از سمت راست در انتخابات مقدماتی استفاده شود. در عوض، آن‌ها عمدتاً این کار را به دموکرات‌ها، رهبران جمهوری‌خواه و همکاران میانه‌روتر واگذار کرده‌اند که مایل به شریک شدن در پیش‌فرض برای انجام کار در طول سال‌ها نیستند. این واقعیت که آقای مک کارتی تنها چهار نفر از 221 جمهوری خواه را با افزایش سقف بدهی از دست داد، با توجه به تاریخ اخیر حزب قابل توجه بود.

اما دموکرات ها می گویند که رای مجلس نمایندگان در واقع یک گام به عقب بود زیرا موضع جمهوری خواهان را سخت تر کرده است.

سناتور چاک شومر، دموکرات نیویورک و رهبر اکثریت، روز پنجشنبه گفت: «اگر هر چیزی، اقدامات مجلس، احتمال نکول را بیشتر کرده است». «این مجلس را در موقعیتی غیرقابل قبول قفل می کند و ما را از هم دورتر می کند. این نشان می‌دهد که راه‌حل واقعی یک برنامه دو حزبی تمیز برای جلوگیری از پیش‌فرض است.»

دموکرات‌ها بر این باورند که هنوز هم می‌توانند دست جمهوری‌خواهان را مجبور کنند. با گذشت زمان و رسیدن وزارت خزانه داری به مرز توانایی خود برای پرداخت صورتحساب های کشور در چند ماه آینده، آنها محاسبه می کنند که برخی از جمهوری خواهان در صورت شکست دولت از پیامدهای اقتصادی و سیاسی بالقوه وحشت خواهند کرد و اجازه به اصطلاح پاکسازی را می دهند. ، یا بدون قید و شرط، افزایش می یابد. تهدید پیش‌فرض همیشه در گذشته، هر چند گاهی در ساعت پایانی، منجر به حل‌وفصل شده است.

اگر رهبران جمهوری خواه هیچ پیشنهادی نداشته باشند، دموکرات ها می گویند که همیشه می توانند با جمع کردن امضاهایی از طرف خود و امضاهایی از طرف جمهوری خواهان که مایلند در صورت لزوم رهبران خود را دور بزنند، از یک دادخواست معافیت استفاده کنند تا لایحه محدودیت بدهی توافقی را به صحن تحمیل کنند. این رویکرد هنوز به عنوان آخرین فرصتی در نظر گرفته می شود که فقط در مواقع اضطراری قابل آزمایش است.

برخی دیگر بر این باورند که هیچ یک از طرفین تا زمانی که بازارهای مالی شروع به واکنش نکنند، تسلیم نخواهند شد و سرمایه‌گذاری و پس‌اندازهای بازنشستگی میلیون‌ها آمریکایی را تهدید می‌کند.

کنگره قبلاً در این دوراهی بوده است و قبلاً موفق شده بود بدون عواقب ویرانگر از بن بست خارج شود. اما یک تفاوت این بار در ترکیب اکثریت جمهوری خواه مجلس نمایندگان است. این کشور نسبت به گذشته به سمت راست تر است و به نظر می رسد بیشتر مایل به سرگرم کردن احتمال یک بحران اقتصادی برای رسیدن به مسیر خود است.

متقاعد کردن جمهوری خواهان مجلس برای رای دادن به افزایش سقف بدهی یک بار به اندازه کافی سخت بود. درخواست از آنها برای انجام این کار برای بار دوم بدون برآورده شدن خواسته هایشان ممکن است غیرممکن باشد.