افزایش قیمت و دستمزد شوراهای زمین با بحران هزینه زندگی خود | تورم

منتورم بر ذهن نازیه رحمان سنگینی می کند. نه تنها تعداد زیادی از ساکنان که توانایی پرداخت قبض انرژی خود را ندارند، به مشاور ویگان مراجعه کرده اند، بلکه برخی از مراکز اجتماعی شهر – که وظیفه کمک به همان مردم را دارند – اکنون با مشکلات مشابهی روبرو هستند.

او می‌گوید: «آنها می‌گویند به دلیل خطری که نمی‌توانند از پس هزینه‌هایشان برآیند، دیگر پایدار نیستند». آنها چشم و گوش ما هستند: مردم از آنها استفاده می کنند و جامعه ما برای آنها ارزش قائل هستند. اگر بروند فاجعه خواهد بود.»

او به‌عنوان مشاور امور مالی و منابع در شهر 320000 نفری منچستر، از نزدیک شاهد افزایش تقاضا برای خدمات بوده است، درست زمانی که قیمت ارائه خدمات به‌خاطر بحران هزینه‌های زندگی به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد.

شورای ویگان شاهد افزایش حدود 115 درصدی هزینه‌های انرژی خود بوده است که باز نگه‌داشتن ساختمان‌هایی را که افراد بی‌خانمان و سالخورده و بسیاری از خانواده‌ها به آن‌ها تکیه می‌کنند، پرهزینه می‌سازد – درست زمانی که انتظار می‌رود سطح فقر به شدت افزایش یابد.

او می‌گوید: «به‌عنوان یک سازمان، ما با خطر بزرگی روبرو هستیم. و این فقط مالی نیست. اکنون این امر انسانی است، زیرا مردم به ما وابسته هستند.»

نگرانی های رحمان طعم درد تورمی است که بودجه های مقامات محلی را می شکند. شوراها در سراسر بریتانیا با چالش های فزاینده ای روبرو هستند زیرا بحران هزینه های زندگی کشور را فرا گرفته است. بالاترین نرخ تورم حداقل در سه دهه اخیر باعث افزایش شدید هزینه مواد خام، نیروی کار و خدماتی شده است که برای ارائه خدمات عمومی باید خریداری کنند.

رحمان می‌گوید که علاوه بر آسیب به هزینه‌های انرژی، پیمانکارانی که در پروژه‌های ساختمانی آن کار می‌کنند، یک میلیون پوند اضافی در یک طرح و ۶۰۰ هزار پوند دیگر برای طرح دیگر درخواست کرده‌اند، زیرا قیمت مصالح مارپیچ می‌شود. این کمکی نمی‌کند که پس از یک دهه کاهش، بودجه شورا در حال حاضر در نقطه شکست قرار گرفته است.

او می‌گوید: «این ریاضت پنهانی است. “ما در یک بحران هستیم. اما پس از یک دهه کاهش، سپس همه‌گیری و بحران در حال گسترش در اوکراین، واکنش ما واقعاً چالش برانگیز است.»

ارقام دولتی نشان می دهد که شوراها و بخش دولتی مجموعاً بیش از 290 میلیارد پوند مواد و خدمات – از شن و ماسه جاده تا غذای مدرسه – را از شرکت های خصوصی خریداری می کنند و میلیاردها پوند بیشتر را برای دستمزد کارکنان و قبوض انرژی ساختمان های شورا هزینه می کنند.

مؤسسه دولت می‌گوید که مقامات محلی بین 800000 تا 2 میلیارد پوند از جیب خود خارج می‌شوند، زیرا تورمی بالاتر از آن چیزی است که زمانی که صدراعظم ریشی سوناک محدودیت‌های بودجه را در بررسی هزینه‌های پاییزی خود تعیین کرد، انتظار می‌رفت.

حتی قبل از در نظر گرفتن تورم، انجمن دولت محلی تخمین می زند که تخصیص وست مینستر حداقل یک میلیارد پوند کمتر از نیاز است، زیرا شوراها با فشارهای فزاینده ناشی از پیری جمعیت و اقتصادی که هنوز با کووید درگیر است، مواجه هستند.

سپس دستمزد وجود دارد. با پیش‌بینی تورم به اوج نزدیک به 9 درصد در اواخر سال جاری، که ناشی از افزایش قیمت‌های جهانی انرژی پس از حمله روسیه به اوکراین است، اختلافات در مورد حقوق و دستمزد در حال افزایش است زیرا دستمزدها نمی‌توانند سرعت خود را حفظ کنند. شوراها و بخش عمومی گسترده تر از بزرگترین کاهش های واقعی رنج می برند. پس از آنکه دولت هفته گذشته سقف ۳ درصدی حقوق را اعلام کرد، جمع‌آوران زباله در کاونتری، گلاسکو و برایتون اعتصاب کرده‌اند و اتحادیه‌ها می‌گویند که کارمندان دولت می‌توانند دست به اقدامی صنعتی بزنند.

علیرغم فشارها، سوناک پیشنهاد کرده است که باید به دنبال افزایش بهره وری برای تامین هر گونه فشار مخارج عمومی اضافی بود. او معتقد است که بودجه های هنگفتی در حال حاضر برای بخش دولتی در نظر گرفته شده است، در حالی که کاهش مالیات اکنون باید بر رشد بیشتر در هزینه های دولتی در اولویت قرار گیرد.

هفته گذشته وزرای کابینه جدید کمیته ای را در مورد کارایی و ارزش پول راه اندازی کردند و گفتند که می توان 5.5 میلیارد پوند پس انداز را هدف قرار داد و سپس این پول را به خدمات عمومی بازگرداند.

اما با توجه به اینکه تالارهای شهر در حال حاضر با یک دهه ریاضت کشانده شده اند، این می تواند قول بوریس جانسون برای “تراز کردن” کشور را تضعیف کند. این برای محافظه‌کاران خطرناک است و انتخابات محلی در ماه آینده برگزار می‌شود.

در وارینگتون، کتی میچل، معاون رهبر شورای کارگری، می‌گوید پس از یک دهه کاهش، صرفه‌جویی در بهره‌وری کمی وجود دارد. این شورا با داشتن شبکه اتوبوس‌های مخصوص به خود، پس از اینکه قیمت گازوئیل به رکورد بالایی رسید، تحت تأثیر هزینه‌های سوخت بالاتر قرار گرفت و رقابت بخش خصوصی بر سر پرداخت به این معنی است که این شورا برای حفظ رانندگان با مشکل مواجه است.

«میوه کم آویزان سال ها پیش رفت. ما در سال 2010 با ریاضت اقتصادی شروع کردیم، بنابراین 12 سال بعد کمی ارزان است که بگوییم “بیایید کارایی ها را پیدا کنیم”. ما از زمان شروع ریاضت یک پنجم کارکنان خود را از دست داده ایم. افرادی که پشت سر می‌گذارند، کارهای بیشتری را با کارهای کمتر انجام می‌دهند.»

یک سخنگوی دولت گفت که حمایت از هزینه های زندگی برای خانواده ها در سراسر کشور فراهم شده است. شوراها در انگلستان همچنین به 54.1 میلیارد پوند کمک مالی دسترسی خواهند داشت که 3.7 میلیارد پوند نسبت به سال قبل افزایش یافته است، “با توجه به نقش حیاتی آنها در ارائه خدمات ضروری و حمایت از برخی از آسیب پذیرترین افراد در جوامع ما”.

در بیرمنگام، ایان وارد، رهبر شورا، سازمان‌های خیریه محلی را برای بحث در مورد پاسخی هماهنگ به هزینه‌های سرسام‌آور زندگی تشکیل داده است. این شورا به عنوان بزرگترین مقام محلی اروپا، با بودجه بیش از 3 میلیارد پوند در سال – و هزینه ای بالغ بر 200 میلیون پوند برای میزبانی بازی های مشترک المنافع امسال در این شهر – به شدت از تورم که بر وضعیت مالی آن آسیب می زند آگاه است.

عضو شورای کارگری می‌گوید: «من نگران تأثیری که قرار است بر خانواده‌های سراسر بیرمنگام بگذارد، هستم، و موسسات خیریه در موقعیت مشابهی قرار دارند. “آنها در انتهای تیز این هستند. با افزایش تقاضا، آنها برای برآورده کردن آن با مشکل مواجه خواهند شد و به بودجه بیشتری نیاز خواهند داشت. این یک فشار در هر دو طرف است.»

شورا بودجه خود را با این فرض تنظیم کرد که تورم امسال 2 درصد و رشد دستمزد 2.5 درصد باشد. او می‌گوید: «اکنون می‌دانیم که تورم بسیار بالاتر از آن خواهد بود، و این بدون شک به مطالبات دستمزدی نیز کمک می‌کند.» وی افزود که دولت باید این موضوع را بشناسد و بودجه شوراها را افزایش دهد.

این فقط افزایش هزینه نیست. این افزایش تقاضا برای خدمات است زیرا تعداد بیشتری از مردم با مشکل مواجه می شوند.

راه هایی وجود دارد که شوراها می توانند این فشار را جبران کنند. آنها قدرت مالی بیشتری در مذاکره با تامین کنندگان دارند و می توانند به اقتصادهای مقیاسی دست یابند که برای خانوارها در دسترس نیست، و این بدان معنی است که آنها می توانند با نرخ تورم کمتری نسبت به مصرف کنندگان روبرو شوند. بسیاری، از جمله بیرمنگام، قراردادهای ثابت 12 ماهه ای را با تامین کنندگان انرژی قبل از افزایش قیمت ها به توافق رساندند.

دیگران آنقدر خوش شانس نیستند. چندین مقام محلی در حال بررسی راه هایی برای خروج از قرارداد با گازپروم، غول انرژی دولتی روسیه، پس از حمله ولادیمیر پوتین به اوکراین هستند. به گفته ارائه دهنده داده توسل، برآورد می شود که نهادهای بخش دولتی از سال 2016 حدود 106 میلیون پوند انرژی از گازپروم خریداری کرده اند.

پاره کردن قراردادها بدون هزینه بعید است. در پورتسموث، شورا انتظار دارد با اتهامات خروج زودهنگام بیش از 100,000 پوند مواجه شود، در حالی که افزایش شدید اخیر قیمت جهانی انرژی به این معنی است که جایگزینی قرارداد فعلی آن ممکن است بیش از 300,000 پوند هزینه داشته باشد.

شورای شهر اسلاو پیش بینی کرده است که هزینه های انرژی آن تا سال 2025 بیش از 3 میلیون پوند افزایش می یابد زیرا قیمت گاز افزایش می یابد، در حالی که سه شورای اسکاتلند در Tayside احتمالا شاهد افزایش 7 میلیون پوندی قبوض در سال جاری خواهند بود.

اندرو برنز از مؤسسه مجاز مالی و حسابداری عمومی، که نماینده متخصصان حسابداری دولتی است، می‌گوید که مجموعه ریسک‌هایی که شوراها با آن روبرو هستند، درست زمانی به وجود می‌آید که درخواست خدمات آنها افزایش می‌یابد.

یک پوند کمتر خرید می کند، اما تقاضا در حال افزایش است. من از استفاده از این عبارت متنفرم، اما این یک طوفان کامل از عدم اطمینان و چالش های مالی است که همه در جهت اشتباه هستند.