گزارش | می‌گوید سابقه ضعیف بریتانیا در زمینه سلامت 43 میلیارد پوند در سال به اقتصاد هزینه می‌زند رشد اقتصادی (GDP)

یک گزارش نشان می‌دهد که سابقه ضعیف بریتانیا در زمینه سلامت سالانه 43 میلیارد پوند به اقتصاد زیان می‌رساند و درآمد سالانه افراد مبتلا به بیماری طولانی‌مدت را به طور متوسط ​​تا 2200 پوند در سال کاهش می‌دهد.

با ارقام رسمی که نشان می دهد از سال 2004 تعداد روزهای از دست رفته به دلیل بیماری بیش از هر زمان دیگری بوده است، موسسه تحقیقات سیاست عمومی گفت که بهبود سلامت کشور هم برای اقتصاد و هم برای افزایش درآمد گروه های محروم حیاتی است.

چپ اندیشکده مرکز گفت که دولت باید در صدد تبدیل بریتانیا به سالم‌ترین کشور جهان ظرف 30 سال باشد و از وزیران خواست تا تلاش‌هایی را برای مقابله با بیماری طولانی‌مدت به‌عنوان تلاش برای انتشار خالص کربن صفر انجام دهند.

IPPR در گزارشی که هفت سال قبل و در طول همه‌گیری کووید را پوشش داد، گفت که سلامت جمعیت رو به عقب است. نرخ مرگ و میر در بریتانیا افزایش یافته است – از جمله بروز بیشتر بیماری‌های بلندمدت، و از سال 1960 از نظر امید به زندگی در میان اعضای گروه کشورهای ثروتمند سازمان همکاری اقتصادی و توسعه از رتبه هفتم به 23 کاهش یافته است.

این اندیشکده گفت که بیماری عاملی بود که نیمی از افراد کار را ترک کردند و تأثیر قابل توجهی بر درآمد و آینده شغلی افراد داشت. این گزارش نشان می‌دهد که در پنج سال قبل از همه‌گیری، درآمد سالانه فردی با یک بیماری جسمی جدید به طور متوسط ​​1800 پوند کاهش یافته است. تأثیر آن بر درآمد سالانه برای افرادی که وضعیت سلامت روانی جدیدی داشتند، بیشتر بود و به طور متوسط ​​حدود 2200 پوند کاهش یافت.

از سال 2020، فردی با یک بیماری مزمن جسمی جدید به طور متوسط ​​1400 پوند کاهش درآمد سالانه را تجربه کرده است، در حالی که شروع یک وضعیت سلامت روانی این کاهش به طور متوسط ​​حدود 1700 پوند بود.

IPPR گفت که بریتانیا به یک قانون جدید سلامت و رفاه با الگوبرداری از قانون تغییر آب و هوا در سال 2008 نیاز دارد تا سلامت را در سیاست گذاری «سخت سیم» قرار دهد.

این گزارش نشان می‌دهد که از دست دادن درآمد پس از بیماری دلایل مختلفی دارد، از جمله افرادی که شغل خود را ترک می‌کنند، ساعات کمتری کار می‌کنند یا به سر کار بازنمی‌گردند، در صورتی که ممکن است در صورت سلامتی بهتر این کار را انجام داده باشند.

IPPR گفت: “برای بسیاری، این هزینه ها تغییر زندگی را ثابت می کند. در میان افرادی که از زمان همه گیری بیماری طولانی مدت تشخیص داده شده اند، از هر پنج نفر، دو نفر 10 درصد یا بیشتر از درآمد خود را از دست داده اند. تخمین زده می شود که شرایط فیزیکی مزمن باعث شده است که 700000 نفر در مدت مشابه شغل خود را ترک کنند و تمام درآمدهای خود را رها کنند.

IPPR افزود، آن گروه هایی که بیشترین آسیب را از تأثیر بیماری می بینند – افراد کم دستمزد، زنان و افرادی با پیشینه های قومی اقلیت – بیشترین سود را از بهبود سلامت خواهند برد.

دیم سالی دیویس، افسر ارشد سابق پزشکی انگلستان، که ریاست کمیسیون IPPR در مورد سلامت و رفاه را بر عهده دارد، می‌گوید: «اکنون می‌دانیم که بریتانیا نسبت به سایر کشورهای مشابه در زمینه سلامت بدتر عمل می‌کند – و این که انسان فوق‌العاده‌ای دارد. و هزینه اقتصادی ما همچنین می دانیم که چه سیاست ها و نوآوری هایی می تواند سلامت را متحول کند. بنابراین، گیج کننده است که چرا سیاستمداران بریتانیا، در همه احزاب، نتوانسته اند اقدام قاطعانه ای انجام دهند.

ما نیاز به افزایش بنیادی در جاه طلبی ملی خود داریم – معادل تلاش های ویکتوریا برای تغییر وضعیت بهداشتی و پاکسازی زاغه ها. چرا بریتانیا نباید سالم ترین کشور جهان باشد؟

ارقام دفتر آمار ملی که در روز چهارشنبه منتشر شد نشان داد که نرخ غیبت از بیماری – درصد ساعات کاری از دست رفته به دلیل بیماری یا جراحت – به 2.6 درصد در سال 2022 افزایش یافته است که افزایش 0.4 درصدی نسبت به سال 2021 و بالاترین میزان از سال 2004 است. 2.7 درصد بود.

کریس رابرتز، مدیر اجرایی IPPR و یکی از اعضای کمیسیون آن در مورد سلامت و رفاه، گفت: «ماموریت‌ها با طراحی خوب، می‌توانند برنامه‌ها را تغییر دهند. این در مورد تغییرات اقلیمی صادق است، جایی که – در حالی که هنوز کارهای زیادی باید انجام شود – جاه طلبی خالص صفر تغییرات را تسریع و هماهنگ کرده است.

“به همین دلیل است که ما خواستار این هستیم که یک ماموریت بهداشتی به قانون تبدیل شود – صفر خالص طولانی مدت خودش.”