“یک روز غذا می خورم، یک روز نمی خورم”: بولتون با بحران هزینه زندگی دست و پنجه نرم می کند | بحران هزینه های زندگی

آn نوزاد دختر هشت ماهه در کالسکه اش چرت می زند در حالی که مادرش در آن لحظات گرانبهای سکوت، هزینه غذا دادن به چهار فرزند خردسالش را حساب می کند. افزایش 16 درصدی قیمت طبل مرغ آنها را از دسترس او خارج کرده است.

“آنچه فرزندان من می خورند – خیلی گران است. هزینه زندگی تغییر کرده است.» او در اتاق مصاحبه چهار دفتر مشاوره شهروندان بولتون گفت. چوب های طبل مرغ، قبلاً آنها را به قیمت 1.49 پوند می فروختند – اکنون 1.65 پوند است. و اتوبوس هم همینطور. از خانه من قبلاً 2 پوند بود. اکنون 3 پوند است … 1 پوند [increase] – آن خیلی زیاد است.”

در پایین راهرو، زن دیگری وقتی متوجه شد که قبوض گاز، برق و آب در این ماه به شدت افزایش خواهد یافت، آشفته به نظر می رسد. “بیشتر؟! بالا می روند؟!» او گریه می کند.

این خط مقدم بحران هزینه زندگی بریتانیا است. مشاورانی که به خانواده‌های کم‌درآمد کمک می‌کنند می‌گویند اکنون پاسخی برای آنها وجود ندارد. “از لحاظ تاریخی، کارکنان ما ترفندها و ابزارهای زیادی دارند اما اکنون ما در حال اتمام هستیم. ریچارد ویلکینسون، مدیر اجرایی شعبه مشاوره شهروندان بولتون و بوری، گفت: برای برخی از مردم به معنای واقعی کلمه هیچ کاری نمی توانیم انجام دهیم.

در سه ماه گذشته، تیم او 706 نفر را به حمایت از بحران مانند بسته‌های غذای اضطراری و کوپن‌های سوخت هدایت کرده است که 31 درصد افزایش نسبت به سه ماهه قبل نشان می‌دهد. در سطح ملی، Citizens Advice در ماه مارس 24752 نفر را به بانک های مواد غذایی یا سایر حمایت های خیریه ارجاع داد که نسبت به زمان مشابه در سال گذشته 44 درصد افزایش داشته است.

آخرین تحقیق، که قبل از افزایش ماه آوریل انجام شد، نشان داد که از هر پنج نفر در بولتون، یک نفر قادر به پرداخت قبض انرژی خود نیست، حتی اگر سایر موارد ضروری را کاهش دهد. با افزایش سرسام آور صورتحساب در این ماه، این رقم به یک نفر از هر سه نفر افزایش می یابد.

رابرت وست، مشاور بدهی گفت: «از هر سه یا چهار نفری که اکنون می‌بینیم، یک نفر اظهار می‌کند که برای غذا یا سوخت به کمک نیاز دارد. “به نظر می رسد که این یک استثنا است، اما این یک هنجار است. اینها در حال حاضر اتفاقات روزمره هستند.»

دفتر بولتون دو بار در هفته یک بار در روز مراجعه می کند که در آن افراد در مورد بدهی، مسکن، مهاجرت یا سایر مشکلات مالی مشاوره دریافت می کنند. ظرف یک ساعت پس از باز شدن درها در ساعت 10 صبح روز پنجشنبه، اتاق انتظار فقط به اتاق ایستاده پر می شود.

این دفتر که در یک کشتارگاه قدیمی قدیمی در مرکز شهر بولتون واقع شده است، تقریباً به اندازه خیابان های بیرون سرد است. جریان گفتگوها ساکت و مستاصل است. تیم کوچک مشاوران متخصص برای کمک به افرادی که قصد خودکشی دارند آموزش دیده اند. آنها اغلب افراد را در پایین ترین سطح خود می بینند.

جما والش، مدیر مسکن، می گوید برخی پس از بی خانمان شدن، اغلب بدون تقصیر خودشان، در محاصره تمام وسایلشان وارد می شوند. “من مجبور شدم این را به مردم بگویم [the council] قرار نیست شما را در خود جای دهد – بروید یک چادر پیدا کنید. ما می گوییم اینجا را متوقف کنید تا زمانی که ببندیم چون هوا گرم است اما بعد خاموش می شوند. این احتمالاً بدترین سناریو است.»

در اتاق یک مصاحبه، سلما* دسته‌ای از قبض انرژی را به هم می‌بندد و توضیح می‌دهد که چگونه زندگی راحت قبلی‌اش وقتی چهار سال پیش شوهرش، سرآشپز، سکته کرد، بهم ریخت. اکنون آنها به اعتبار جهانی و مزایای ناتوانی متکی هستند.

بریتیش گاز او را به دلیل پرداخت نشدن صورت حساب 395 پوندی تهدید می کند که او را به یک آژانس جمع آوری بدهی معرفی می کند و یک متر پیش پرداخت نصب می کند. شوهرش دیابتی است و اگر نتوانند انسولین او را در یخچال نگهداری کنند، ممکن است به شدت بیمار شود. پسر 12 ساله آنها متوجه شده است که آنها در حال مبارزه هستند. «فرزندم وقتی بدهی من را می بیند ناراحت می شود. او هم مثل دوستانش می خواهد… همه در حال مبارزه هستند.»

در اتاقی دیگر، یک زن هندی به آبان نیوز گفت که شروع به حذف وعده های غذایی کرده تا بتواند به پسر 14 ساله اش غذا بدهد. او گفت: «یک روز غذا می خورم، یک روز نمی خورم. پسرم می گوید: مامان، غذا هست؟

مشکلات او پس از ارائه مدارک مهاجرت با 16 روز تأخیر بالا گرفت، به این معنی که اعتبار جهانی او متوقف شد و او مجبور شد کار به عنوان یک نظافتچی را ترک کند. او گفت: «دوستان من می‌گویند اگر گرسنه باشی، به تو غذا می‌دهیم، اما نمی‌توانیم قبض‌ها را پرداخت کنیم».

بولتون برخی از محروم‌ترین خیابان‌های انگلستان را دارد، اما این منطقه در کل یکی از فقیرترین خیابان‌ها نیست. طبق داده‌های دولتی، از هر هفت خانوار این کشور، یک نفر در سال 2019 با فقر سوخت مواجه بود، مشابه میانگین بریتانیا، اما این رقم با افزایش قبوض افزایش خواهد یافت.

این تأثیر در میان 285000 ساکن بولتون مانند سراسر کشور به طور نابرابر احساس خواهد شد: در جنوب شرقی ناحیه 41 درصد از کودکان در فقر به سر می برند – دو برابر نرخی که تنها چند مایل دورتر است. در ماه فوریه، 524 نفر از مرکز بولتون برای بدهی سوخت درخواست کمک کردند که 33 درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته است.

وست به عنوان مشاور بدهی در طول سقوط مالی سال 2008 شروع به کار کرد. او متوجه تغییر کیفیت زندگی مردم در سال‌های اخیر شده است زیرا مردم غذا و اشتراک اینترنت را قربانی می‌کنند، اما هنوز نمی‌توانند زندگی خود را تامین کنند. مردم قبلاً حقوق خود را به طور کامل به نقاطی اختصاص داده اند که ما هرگز توصیه نمی کنیم.

راه نجات بسیاری در بولتون، یک موسسه خیریه مسیحی به نام «اوربان اوریچ» است. ارتش آن متشکل از 350 داوطلب که از یک انبار 17500 فوت مربعی کار می کند، 248000 بسته غذایی را از زمان شروع همه گیری تحویل داده است. در طول تعطیلات عید پاک، حدود 1000 ناهار در روز برای کودکانی که از وعده های غذایی رایگان مدرسه برخوردار هستند، فراهم می کند.

این موسسه خیریه از طرف شورا کارت های انرژی پرداختی را برای افراد دارای کنتور پیش پرداخت شارژ می کند. در زمستان 2019-2020، 27000 پوند گاز و برق روی این کارت ها قرار داد. زمستان امسال، به دلیل افزایش افرادی که به کمک شورا نیاز داشتند، این مبلغ تقریباً هفت برابر شد و به 181000 پوند رسید. دیو بگلی، مدیر اجرایی، گفت: “این به شما ایده ای از جنبش در این زمستان می دهد، قبل از اینکه شاهد ظهور فاجعه آمیز در آوریل باشیم.” “خوبی می داند که اکنون چه اتفاقی خواهد افتاد.”

در دفتر، ویلکینسون از سال پیش رو می ترسد. تیم رو به کاهش مشاوران او در حال مدیریت «سونامی تقاضا» با منابع کمتر هستند. کارکنان در سراسر کشور به دلیل حقوق ضعیف و روحیه پایین ترک می کنند. با میانگین حقوق 23000 پوند، افرادی که به کسانی که در شرایط سخت هستند کمک می کنند نیز رنج می برند. او گفت: «واقعاً نمی‌تواند خیلی بدتر شود و به نظر می‌رسد که خواهد شد».