دیدگاه گاردین درباره مشاوران مدیریت: استفاده بیش از حد، عملکرد ضعیف | سرمقاله

اساندکی پس از به قدرت رسیدن مارگارت تاچر، وزیر محیط زیست او، مایکل هسلتین، نوشت: «روش مدیریت باید در زندگی ملی ما – شرکت های خصوصی و دولتی، خدمات مدنی، صنایع ملی شده، دولت محلی، خدمات بهداشت ملی- اجرا شود. از سال 1980، وزرا به قول او وفادار مانده اند. بریتانیا پایتخت برون سپاری اروپا است. هیچ کشور دیگری در این قاره به شدت به صنعت مشاوره برای انجام کارهای دولتی متکی نیست. در اوایل سال جاری، وزرا به آرامی محدودیت‌های مربوط به کنترل هزینه‌ها را کنار گذاشتند و به بخش‌های وایت هال اجازه دادند حتی بیشتر برای مشاوران خارجی هزینه کنند.

این کنترل‌ها محصول تعهد دیوید کامرون در سال 2008 برای پایان دادن به آنچه که او آن را «سیاست‌گذاری توسط پاورپوینت» می‌نامید، بود. آقای کامرون به درستی استدلال کرد که استفاده از مشاوران در زمان نیروی کار جدید منفجر شده است، که ایمان آنها به باور مدیریت عمومی جدید، دستور کار که به دنبال ایجاد عملکرد بخش دولتی بیشتر شبیه یک تجارت بود، فرصت‌های سودآوری را برای مشاوران ایجاد کرد. با این حال، داستان در دوران محافظه‌کاران به سختی متفاوت بود. در حالی که هزینه های مشاوران ابتدا در دولت آقای کامرون کاهش یافت، ماریانا مازوکاتو و رزی کالینگتون، اقتصاددانان خاطرنشان کردند که شرکت های مشاوره در تلاش برای به دست آوردن جای پایی در دولت، برای قراردادها با نرخ های پایین قیمت پیشنهاد می کنند. وقتی زمان هزینه های کلان دولت فرا رسید، مشاوران آماده بودند.

آن زمان در سال 2020 فرا رسید. همانطور که خبرنگاران والت بوگدانیچ و مایکل فورسایت در کتاب خود وقتی مک‌کینزی به شهر می‌آید اشاره می‌کنند، برنامه آزمایش و ردیابی کووید-19، به رهبری مشاور سابق مک‌کینزی، دیدو هاردینگ، یک شکست گران قیمت بود. مک کینزی 563400 پوند برای ترسیم “چشم انداز، هدف و روایت” برنامه دریافت کرد، در حالی که Deloitte قراردادهایی به ارزش 298 میلیون پوند به دست آورد. حدود 2500 مشاور در پیش نویس استخدام شدند، اما این برنامه نتوانست به اساسی ترین اهداف دست یابد و کمتر از نیمی از نتایج آزمایش را ظرف 24 ساعت برگرداند. دفاع از این صنعت این است که کارایی ایجاد می کند و تخصص وارد می کند که در غیر این صورت فاقد آن است. رسوایی برنامه آزمایش و ردیابی حفره های این بحث را آشکار کرد.

حضور همه جانبه مشاوران در سراسر دولت تنها نشانه سودجویی نیست. این همچنین نشانه ای از کاهش ایمان در بخش عمومی است. از آنجایی که ریاضت اقتصادی بدنه‌های بخش دولتی را از بین برده است، مشاوران برای پر کردن شکاف‌ها وارد عمل شده‌اند. بین سال‌های 2016 و 2019، هزینه‌های مربوط به مشاوره‌های مدیریتی در NHS سه برابر شد. به دلیل این فرسایش ظرفیت دولت، برخی استدلال می‌کنند که دولت باید با کسب و کار شریک شود تا همه چیز از خدمات NHS گرفته تا زیرساخت‌های آب و هوایی را ارائه دهد. این ایمان ساده لوحانه به برتری بخش خصوصی، پیشگویی خودشکوفایی را حفظ می کند: اگر وظایف آن برون سپاری شود، بخش دولتی ظرفیت انجام کارها را به خوبی از دست می دهد.

در سال 2021، راشل ریوز از حزب کارگر از هزینه‌های محافظه‌کاران برای مشاوران خصوصی در طول همه‌گیری انتقاد کرد و گفت که حزب او در دولت یک برنامه رادیکال «بیمه‌دهی» را برای بازگرداندن خدمات عمومی تحت کنترل دموکراتیک پیش خواهد برد. دو سال در سیاست زمان زیادی است. امروز، به عنوان صدراعظم در سایه، خانم ریوز می‌خواهد سیاست‌های خود را از طریق مشارکت‌های دولتی خصوصی ارائه کند. در همین حال، وزیر بهداشت در سایه، وس استریتینگ، به طور آشکار از نقشی که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خصوصی می توانند در کاهش لیست انتظار NHS ایفا کنند، نوشته است. در بریتانیا، به نظر می رسد که صرف نظر از رنگ حزب، سیاستمداران همچنان کورکورانه بر این باورند که کارکردهای بخش دولتی را می توان از قفسه خرید.