برگزیت 40 سال شکست محافظه‌کاران را در بر می‌گیرد که استارمر از مخالفت با آن می‌ترسد | ویلیام کیگان

افابتدا ما از صندوق بین المللی پول می شنویم که اقتصاد بریتانیا در پایین ترین سطح کلاس G7 قرار دارد. سپس ارقام کاملاً فاجعه بار صادرات در ماه های اکتبر-دسامبر از سوی دفتر آمار ملی آمده است: حجم صادرات بیش از 9 درصد کمتر از میانگین قبل از همه گیری بود. این با افزایش دو رقمی صادرات ایتالیا مقایسه می شود – بله، کشوری که هنوز هم عضو بازار واحد اروپاست.

زمانی بود که کاهش ارزش پوند صادرات را احیا کرد. دیگر نه. برگزیت و آسیب‌هایی که توسط دولت‌های محافظه‌کار متوالی وارد شده است، به این امر کمک کرده است. ارزش پوند در برابر دلار و یورو از زمان همه پرسی برگزیت به طرز چشمگیری کاهش یافته است. این امر کمک چندانی به افزایش صادرات کرده است، اما تأثیر بسیار آشکاری بر قیمت واردات داشته است. بنابراین، تورم در بریتانیا بدتر از سایر کشورهای صنعتی است – به لطف، حدس بزنید، برگزیت.

ملت کم کم دارد از این فاجعه بیدار می شود. همیشه این تجربه شخصی و عملکرد نادرست شیوه های زندگی بود که ما بدیهی می دانستیم که پیام را به خانه هدایت می کرد.

نازک شدن قفسه های سوپرمارکت ها یک نشانه اولیه بود. تأخیرهای وحشتناک در پورت های کانال یکی دیگر از موارد است. تلاش وزرا برای مقصر دانستن هر چیزی جز برگزیت، آنها را حتی بزرگتر از آنچه که قبلا بودند، به خنده تبدیل کرده است. شرکت های چند ملیتی، به دلایل واضح، دیگر بریتانیا را به عنوان پایگاهی برای فعالیت های خود در بازار واحد نمی بینند، زیرا اینطور نیست.

همانطور که ریشی سوناک اشاره کرده است، در اظهاراتی که واجد شرایط عبارت «گاف زدن» است، می گویم بریتانیا توصیه شده است، که بخشی از بریتانیا در بازار واحد باقی می ماند: بخشی، ایرلند شمالی، که رئیس جمهور جو بایدن در گذشته از آن بازدید کرد. هفته و جایی که او از حزب اتحادیه دموکرات خواست تا برکات خود را بشمار و برای جریان سرمایه گذاری داخلی ایالات متحده آماده شود – بدیهی است که بازار واحد را در نظر داشته باشد.

برای سرزمین اصلی، به ویژه برای شرکت های کوچک و متوسط، وضعیت بسیار بدتر می شود. نامه ای صمیمانه در آن بود فایننشال تایمز هفته گذشته از چارلز میسون، مدیر عامل کلونی لیس، که گفت که پس از “بیش از 200 سال ساختن تجارت ما”، شرکت او “اکنون طی چند سال توسط خود ما کشته شده است”. او گفت: برای شرکت‌های انگلیسی که می‌خواهند از اتحادیه اروپا واردات داشته باشند، با شروع بررسی‌های گمرکی پس از برگزیت، آرزوی موفقیت داریم.

اما همه چیز برگزیت نیست. برگزیت آخرین نیش پس از یک سلسله سیاست‌های آسیب‌رسان، عمدتاً محافظه‌کاران، است: از قضا، این سیاست‌ها در راستای منافع تجاری، سرمایه‌گذاری و بهره‌وری توجیه می‌شوند. اما دولت های تاچر از سال 1979 به بعد آسیب های جدی به اقتصاد وارد کردند. من در کتاب هایم به این موضوع پرداخته ام تجربه اقتصادی خانم تاچر و بریتانیا بدون نفت. تاچری‌ها که به خاطر ثروت بادآورده نفت دریای شمال بودند، از استفاده از این جایزه برای سرمایه‌گذاری برای آینده خودداری کردند. همانطور که یکی از وزیران با بدبینی اظهار داشت: “ما از نفت دریای شمال برای تامین مالی بیکاری استفاده کردیم.”

در جای دیگری نوشتم رعایت کنیدهفته گذشته در مورد مرگ غم انگیز لرد لاوسون. ما دوست بودیم، اما در کتاب من قمار آقای لاوسون من توضیح دادم که چرا ما بر سر سیاست اقتصادی با هم اختلاف داشتیم: «طرف رشد» او در دومین رکود بدترین رکود بریتانیا در سال‌های پس از جنگ به پایان رسید و هیچ کاری برای سرمایه‌گذاری که بذر رشد اقتصادی آینده و در نتیجه استانداردهای زندگی بهتر را فراهم می‌کرد، انجام نداد.

پس از آنچه به نظر من توقف غیرضروری دو ساله بیشتر سرمایه گذاری های بخش دولتی بود، دولت های بلر/براون در سال های 1997-2010 موفقیت هایی در احیای سرمایه گذاری داشتند. در مخالفت، دیوید کامرون و جورج آزبورن برنامه های خود را تایید کردند. سپس، زمانی که آنها در سال 2010 به عنوان نخست وزیر و صدراعظم رسیدند، دوره ای از ریاضت را اداره کردند که بار دیگر مانع از سرمایه گذاری شد که یک نیاز اساسی برای استانداردهای زندگی بالاتر است.

بنابراین ما در اینجا هستیم – با اقتصادی که از اثرات تجمعی رشد ضعیف یا کاهش مطلق درآمد واقعی رنج می‌برد – و همراه با برگزیت است. و کیر استارمر، بازمانده سابق چه می کند؟ او هدف آشکار فاجعه دولت را نادیده می گیرد و می گوید «برکسیت را عملی کن».

اکنون، طبق یک نظرسنجی اخیر که توسط انجمن قانون اساسی انجام شده است، اگر حزب کارگر با حقایق روبرو شود و استدلال کند که برگزیت یک اشتباه بوده است، سهم آنها در رای در واقع افزایش می یابد. همانطور که پروفسور اندرو بلیک از کینگز کالج لندن می گوید: «به نظر می رسد حزب به این نتیجه رسیده است که اگر از برگزیت انتقاد کند، نمی تواند به قدرت بازگردد. اما این نظرسنجی نشان می‌دهد که اشتباه است.»

موافقم. این دولت سزاوار انتخاب مجدد نیست، اما به نظر من سوناک، با بیان اینکه بهترین های هر دو جهان به ایرلند شمالی ارائه شده است، مطمئناً این پیام را دریافت کرده است.

در واقع، استارمر با اجتناب از برگزیت و متوسل شدن به یک کمپین پوستر زشت – و احمقانه – ضد سوناک، دست به انحراف از مسائل بزرگ زده است که می تواند به طور جدی به شانس های او آسیب برساند. من می ترسم که او مرتکب یک اشتباه استراتژیک با ابعاد تاریخی شود.