منچسترسیتی با کنترل کامل ارلینگ هالند شکست ناپذیر به نظر می رسد | شهر منچستر

اچتاریخ چیزی است که زمانی اتفاق می افتد که شما درگیر برنامه ریزی در مورد چگونگی توقف ارلینگ هالند هستید. پس از 9 ماه داستان پراکنده، سرانجام فصل باشگاهی اروپا به یک نقطه محدود می شود. با وجود تمام نت های شکسته، پرش های زمانی، جت لگ در طول مسیر، اکنون می توانیم با یک بازی پایانی با وضوح کمیاب روبرو باشیم، لحظه ای که کل افق سایه ای از آبی آسمانی می شود.

منچسترسیتی ممکن است هنوز در این فصل چیزی نداشته باشد، هیچ گلدانی برای تکان دادن، بدون سکوی سکوی هجوم بیاورد. اما آنها همچنین در آخرین فشار پایدار برای فتح همه اینها هستند، برای کسب سه گانه تقریباً بی سابقه لیگ قهرمانان، جام حذفی و لیگ برتر.

این چیز اکنون نزدیک به نظر می رسد. از آنجایی که بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل بایرن مونیخ به وضعیت تمرین هوازی مفید تنزل یافت، سیتی حداکثر 14 بازی زنده باقی مانده است که 9 بازی در لیگ برتر، دو بازی در جام حذفی و 3 بازی در جام حذفی برگزار می شود. لیگ قهرمانان. این چیز نه تنها ممکن، بلکه محتمل به نظر می رسد.

البته قبلا اینجا بوده ایم. همین اواخر در بهار گذشته – و این یک ترنس سه ماهه پیوت نبود – لیورپول در عرض دو روز پس از تکمیل چهارگانه رسید و در نتیجه بهترین فصل در تاریخ فوتبال باشگاهی انگلیس را رقم زد.

تفاوت این بار در این است که سیتی بازی خود را در لحظه مناسب به یک زمین نادر ارتقا داده است، تیمی که از طریق این برخوردهای پرمخاطره با نوعی نور در اطراف خود می گذرد، درست همانطور که بقیه شروع به سوختن و گریم و تساوی می کنند. بالا جدایی بایرن مونیخ در سه شنبه شب باعث شد تا 9 برد متوالی با نتیجه مجموع 34-4 بدست آید.

همچنین به این کمک می‌کند که در حالی که در قسمت‌هایی سخت است، در عین حال کاملاً سازگار است. تمام تیم‌هایی که سیتی باید از این مرحله در رقابت‌های داخلی شکست دهد، تیم‌هایی هستند که در 10 سال گذشته شکست دادن آنها را عادت کرده‌اند. آیا اکنون از این موضوع عبور کنیم؟ از آنجا که در انزوا (و بله، هیچ یک از اینها جدا نیست؛ ما در نقطه ای هستیم که اعصاب، متغیرهای تصادفی و شانس شروع به نفوذ می کنند) اعداد واقعاً روی هم جمع می شوند.

مقاومت کلیدی دقیقاً از کجا می آید؟ برایتون 11 شکست از 12 بازی قبلی خود را مقابل سیتی شکست داده است. شفیلد یونایتد چهار شکست خورده، برنتفورد 2 تا از 3 بازی گذشته، منچستر یونایتد سه تا از 4 بازی قبلی خود را باخته است. نیوکاسل در 7 بازی از 8 بازی قبلی خود در سیتی شکست خورده است. فولام تمام 13 بازی گذشته را باخته است. وستهم در 17 بار در بازی مقابل سیتی پیروز نشده است. لیدز سه بازی قبلی خود شامل 7-0 و 4-0 را باخته است. سیتی در 12 بازی قبلی خود 10 بار اورتون را شکست داده و هیچ شکستی نداشته است.

آرسنال به وضوح قدرتمندترین حریفان را ارائه می دهد، تیمی که اگر سیتی در جستجوی بی وقفه خورشید نبود، تا به حال در دامان پیروزی خود بود. اما سیتی همچنین در 15 بازی از 16 بازی گذشته خود آرسنال را شکست داده است، از جمله نابودی 3-1 سگ آلفا در امارات در فوریه.

در اروپا تنها موانع واقعاً دلهره آور باقی مانده، رئال مادرید و ناپولی هستند. سیتی پارسال دندان کشتن مادرید را نداشت. امسال آنها بازیکنی دارند که در پنج بازی گذشته خود 12 گل به ثمر رسانده است. اعداد را اجرا کنید. فاکتور در فرم آیا واقعاً برای این ماشین بالغ و قدرتمند گواردیولا خیلی عجیب است که از اینجا مستقیماً در تمام آن بازی ها بچرخد؟

در این مرحله دو سوال خود را مطرح می کنند. اول اینکه این تیم سیتی در مقیاس بزرگتر چقدر خوب است؟ اگر آنها بتوانند در دستیابی به برخی از اینها موفق شوند، در اینجا در مورد چه نوع ادعایی در مورد غایت، در مورد وضعیت همیشه صحبت می کنیم؟ و ثانیاً، مثل همیشه در مورد موجودیتی که عملاً چیز جدیدی در فوتبال باشگاهی است – اراده خاندان حاکم ابوظبی که از طریق فوتبال با مالکیت درجه بالا بیان شده است – واقعاً این برای دیگران چه معنایی دارد؟

پاسخ به اولین سوال حداقل بسیار آسان است. سیتی چقدر خوب است؟ خیلی خیلی خوبه واقعا واضح به نظر می رسد که این بهترین تیم حال حاضر جهان است و می توان گفت بهترین تیمی است که لیگ برتر تا به حال دیده است. البته این بحث بیهوده ای است، زیرا گذشته هرگز نمی تواند در حال بازی باشد، زیرا ورزش دائما در حال تکامل است. اما لازم است همه چیز یکسان باشد.

تیم منچستر یونایتد متشکل از بکهام، اسکولز و کین، با بازیکنان بومی خود، ایرادات و لبه های ناهموارش، در روزهایی که خرید دوایت یورک به قیمت 13 میلیون پوند به عنوان یک رفتار حاکم مالی نگران کننده تلقی می شد، در نوع خود با شخصیت تر بود. اما آنها اساساً یک بازی متفاوت انجام می دادند، نسخه ای از خطوط مستقیم، بسیار فیزیکی 4-4-2. بزرگترین تیم های عصر آرسنال در آن زمان به طرز هیجان انگیزی احساس مدرن بودن می کردند. تکرارهای اولیه مورینیو چلسی، رهایی از محدودیت های عدم اجازه به مسلسل زدن جهان با پول، سخت، سخت، زشت و درخشان بود. اما بازی در چند سال اخیر به شدت تکامل یافته است. ورزش تقریباً همیشه پیشرفت می کند. این تیم سیتی استاندارد است. آنها را در ماشین زمان بچسبانید و آنها همه را کتک می زنند.

احتمالا خودشون هم این تیم فصل کنونی مدتی طول کشیده تا خود را با ریتم های تندتر، باریک تر و خطی تر هالندیسم تطبیق دهد. همیشه قرار بود زمان ببرد. اما در روند برنده فعلی اتفاقی افتاده است. تیم های گواردیولا همیشه در حال تکامل هستند. شکل پخته تیم بایرن او اوج سال های کنترل بود، فوتبال به مثابه نوعی خفه کردن، به عنوان یک نابودی زیبا. سه سال پیش سیتی به چیزی مشابه نزدیک شد. سیتی در طول فصل، با وجود هالند در ترکیب، با کنترل کامل کمتر، تکامل یافته است، خط دفاعی را محکم تر کرده، از مدل چهار مدافع میانی استفاده می کند، و در نیاز به استحکام بیشتر، قدرتی را پیدا کرده است. چه کسی می داند، شاید نه نادرست، وسواس گذرا، بارهای اضافی لذت بخش نیز مشکل ساز بودند. سطحی وجود دارد که شما فقط باید دفاع کنید و سیتی پنج هاف میانی درخشان دارد.

در یک چرخش عجیب، بازی در یک مهاجم مرکزی خالص، شکست دادن آنها را به شدت سخت کرده است، مینی ران فعلی مملو از کلین شیت هاست. فوتبال مالکیت همیشه، در انتها، در مورد کنترل، خلع سلاح حریف، و در مورد دفاع بود. این تیم که به نظر می رسد می تواند 1-0 یا 7-0 یا 4-2 برنده شود، حالا می تواند به روش های مختلف گلزنی کند و دفاع کند. فکر کردن به تکراری که بتواند آن را شکست دهد سخت است.

در چه مرحله ای باید سوال دو را در نظر گرفت. این که سیتی اینقدر خوب است، اینکه ما یک تیم ملی داریم که در آستانه تکمیل فوتبال باشگاهی است، چه معنایی برای فوتبال دارد؟ قبل از اینکه به قضاوت در مورد چیزهایی مانند خوب، بد، سالم، مفید بپردازیم، حداقل باید اذعان کنیم که این مدل چیز جدیدی است. در اتحاد سه‌شنبه شب، حس غیرمنتظره‌ای وجود داشت، تضاد آشکاری بین سهمیه‌های سرگیجه‌آور بالای این موقعیت، درخشش فوتبال در نمایش و ماهیت اساساً «سرد» تجربه، جایی که تنها سر و صدا برای مدت طولانی وجود داشت. دوره های بازی از هواداران مسافر بایرن بود که در یک مرحله با صدای هواداران منچسترسیتی که نام معاون نخست وزیر امارات متحده عربی را می خواندند شکسته بودند. مهم نیست که وفاداری شما کجاست، قطعا وضعیتی عجیب است.

اما این یک نوع ارگانیک از موفقیت ورزشی، موفقیت یا سبکی نیست که هر چیزی را از زمین بیان کند. در عوض، نسخه‌ای از بالا به پایین از نحوه پیروزی است، تحمیل شده توسط اراده یک دولت مستقل، با صلاحیت شدید اداری، رها از شکست‌های معمول انسانی، حرص و طمع، شهوت، با پیچ و مهره‌ای در فرهنگ داخلی که در جاده‌ها آزمایش شده است. در کاتالونیا، در یک استادیوم جدید شهرداری سابق، که نوعی کمال برنامه ریزی شده عمیقاً جذاب را ایجاد می کند.

با نزدیک‌تر شدن شهر به نوعی تکمیل، سه برابر شدن، تحقق کامل پروژه، فقدان کنجکاوی فکری کامل، یا احساس دوقطبی کورکورانه قبیله‌گرایی لازم است – خانم‌ها و آقایان، ما اینترنت در خانه داریم – نبینید که این حداقل ارزش اظهار نظر را دارد. یا اینکه حس عمیق تغییر را در اینجا نادیده بگیریم. فرم های جدید، پویایی جدید، خانه کامل ابوظبی در سال قطر. به آینده آبی آسمانی خوش آمدید.