گلاسکو به خاطر نقشش در تجارت برده عذرخواهی کرد و گفت که “شاخک های” آن در هر گوشه شهر وجود دارد | گلاسکو

مقامات گلاسکو به خاطر نقش این شهر در تجارت برده در اقیانوس اطلس عذرخواهی کرده اند و گفته اند که “شاخک های” پول حاصل از این عمل به هر گوشه از بزرگترین کلان شهر اسکاتلند رسیده است.

این عذرخواهی در حالی صورت می‌گیرد که بریتانیا به‌طور فزاینده‌ای میراث گذشته استعماری خود را در پی تظاهرات جهانی ضد نژادپرستی «جان سیاه‌پوستان مهم است» در نظر می‌گیرد.

این به دنبال انتشار یک مطالعه آکادمیک شورای شهر گلاسکو در مورد ارتباط این شهر با تجارت انسان است.

سوزان آیتکن، رهبر شورا در جلسه ای در روز پنجشنبه به همکارانش گفت: «دنبال پول برده داری اقیانوس اطلس و شاخک های آن به هر گوشه گلاسکو می رسد.

واضح است که آنچه این گزارش می گوید این است که خون افراد قاچاق شده و برده شده آفریقایی، فرزندان و فرزندان فرزندانشان در استخوان های این شهر جا افتاده است.

یکی از یافته‌های اصلی این گزارش این بود که 40 نفر از 79 شهردار یا شهردار گلاسکو بین سال‌های 1636 تا 1834 به تجارت برده در اقیانوس اطلس مرتبط بودند.

برخی در حالی که صاحب افراد برده بودند، در منصب نشستند.

حداقل 11 ساختمان در گلاسکو به افرادی مرتبط هستند که با این تجارت درگیر بوده اند، در حالی که هشت فرد دخیل در این شهر بناهای یادبود یا یادبودهای دیگری برای خود دارند.

در مجموع 62 خیابان گلاسکو به نام برده دارانی که ثروت خود را در مزارع تنباکو ساخته اند نامگذاری شده اند.

اینها عبارتند از خیابان بوکانان و خیابان گلسفورد که به نام «ارباب تنباکو» اندرو بوکانان و جان گلسفورد نامگذاری شده است.

در این گزارش آمده است که جیمز وات، که پیشرفت‌های او در موتور بخار باعث انقلاب صنعتی شد، شخصاً در قاچاق یک کودک سیاه‌پوست برای فروش به خانواده‌ای در شمال شرقی اسکاتلند دست داشت.

آیتکن گفت: «دیگر نمی‌توان آن را نادیده گرفت و اصلاحیه‌ای که امروز ارائه می‌دهم از ما می‌خواهد سه کار را انجام دهیم: تصدیق، عذرخواهی و اقدام».

آنماری اودانل، مدیر اجرایی شورای گلاسکو، گفت که شهر اذعان می‌کند که شهروندان سیاه‌پوست، آسیایی و اقلیت‌های قومی مایلند شورا «میراث تاریخی برده‌داری کلبه‌ای مبتنی بر استثمار آفریقایی‌های برده شده را به رسمیت بشناسد».

او افزود که این گزارش توسط استفان مولن، آکادمیک دانشگاه گلاسکو، که به طور گسترده در مورد پیوندهای شهر با برده داری نوشته است، “گامی برای التیام خشم و ناامیدی” بود که این شهروندان احساس می کردند.