چگونه نایجل لاوسون اجماع اقتصادی پس از جنگ را تغییر داد | نایجل لاوسون

انوک پاول معروف است که می گوید تمام مشاغل سیاسی با شکست به پایان می رسد و این قطعاً در مورد نایجل لاوسون که روز دوشنبه درگذشت او در 91 سالگی اعلام شد صادق است. دوره شش ساله او در وزارت خزانه داری با ضربه زدن به اقتصاد توسط یک چرخه کلاسیک رونق و رکود در بریتانیا به پایان رسید که باعث شد بیکاری بیش از سه میلیون نفر و تعداد بازپس گیری خانه ها بی سابقه باشد.

گفته می شود، تنها تعداد انگشت شماری از صدراعظم میراث ماندگاری دارند که از سمت خود خارج می شوند و لاوسون یکی از آنها بود. مانند گوردون براون، یکی دیگر از نژادهای کمیاب سیاستمداران که تغییر ایجاد کرد، او ایده روشنی از آنچه که فکر می‌کرد برای کارآمدتر کردن اقتصاد باید انجام شود داشت و اهداف خود را به روشی تک‌نگر دنبال می‌کرد.

لاوسون اعتقادات خود را در سخنرانی خود در سال 1984 بیان کرد. صدراعظم دوم مارگارت تاچر در سخنرانی ای که اجماع اقتصادی پس از جنگ را تغییر داد گفت که به طور سنتی سیاست های کلان اقتصادی (تصویر کلان مربوط به نرخ بهره و مالیات) برای ارائه طراحی شده است. رشد و اشتغال کامل، در حالی که از سیاست های خرد اقتصادی (چیزهای ناچیز مانند مقررات و کنترل قیمت ها) برای کنترل تورم استفاده شده بود.

وی استدلال کرد که باید برعکس باشد: وظیفه سیاست های کلان اقتصادی کنترل تورم است در حالی که سیاست های اقتصاد خرد باید برای تقویت رشد و اشتغال استفاده شود. مجموعه اقداماتی که او آماده استفاده از آن بود شامل خصوصی سازی صنایع ملی، اصلاحات انفجار بزرگ در شهر لندن و تمرکز بی امان بر کاهش مالیات بود. هدف او در هر بودجه فقط کاهش نرخ های مالیات نبود، بلکه لغو آن به طور کلی بود.

و برای مدتی همه چیز خوب پیش رفت. تورم – به کمک سقوط قیمت نفت – تا سال 1986 به کمی بیش از 2 درصد کاهش یافت و رشد قوی امکان کاهش دو درصدی مالیات بر درآمد را قبل از انتخابات عمومی 1987 فراهم کرد.

اندکی بعد، جزر و مد برگشت. لاوسون با سرپیچی از کنوانسیون سیاسی مبنی بر اینکه دولت ها پس از پیروزی های انتخاباتی تصمیمات نامطلوب اتخاذ می کنند، از بودجه بهار 1988 خود برای اعلام یک هدایای عظیم استفاده کرد و نرخ بالای مالیات بر درآمد را از 60 درصد به 40 درصد کاهش داد و نرخ پایه را از 27 درصد به 25 درصد کاهش داد. وی همچنین اعلام کرد که زوجین پس از تابستان دیگر نمی توانند درخواست معافیت مالیاتی وام مسکن مضاعف کنند. نتیجه یک ولگردی عظیم در هزینه‌ها، حباب مسکن در زمانی که زوج‌ها به دنبال غلبه بر مهلت وام مسکن بودند، رکورد کسری تجاری و افزایش تورم بود.

تصمیم لاوسون برای تحت الشعاع قرار دادن مارک آلمان به این مسائل کمکی نکرد، سیاستی که به منظور ثابت نگه داشتن پوند در برابر پول آلمان، نیازمند افزایش یا کاهش نرخ بهره بود. نرخ بهره در بهار 1988، در زمانی که اقتصاد بیش از حد گرم شده بود، به 7.5 درصد کاهش یافت. زمانی که لاوسون در اکتبر 1989، به دنبال درگیری با تاچر و مشاور اقتصادی او، آلن والترز، بر سر استراتژی نرخ ارز صدراعظم، دو برابر شده بود و به 15 درصد رسید و رکود عمیقی در آن ایجاد شد.

به یک معنا، ورود لاوسون به خزانه‌داری نماد پایان دهه‌ی طولانی 1970 بود – دوره‌ای که از اصلاحات سقط‌شده کارگر در اتحادیه‌های کارگری در سال 1969 تا اعتصاب یک‌ساله کارگران معدن که در سال 1984 آغاز شد – و شروع دهه 1980. .

در اواخر دهه 60، انگلستان کشوری بود که حول محور تولید، صنایع ملی، اشتغال کامل و اتحادیه های کارگری قوی بود. معیاری از تأثیر لاوسون فقط این نیست که تحت نظارت اقتصادی او، بریتانیا به کشوری تحت سلطه بخش مالی تبدیل شد، جایی که بخش‌های زیادی از ایالت فروخته شد، نیروی کار سازمان‌یافته تضعیف شد و شکاف بین فقیر و غنی افزایش یافت. این است که اساساً از آن زمان تاکنون چیز زیادی تغییر نکرده است.