آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
ریویچی ساکاموتو، موسیقیدان ژاپنی که حرفه‌ای بسیار التقاطی او با موسیقی پاپ، تجربه‌گرایی و برنده‌ی اسکار ساخته شده بود، در سن ۷۱ سالگی درگذشت.
ساکاموتو شرکت مدیریت گفت که او روز سه شنبه درگذشت. او تحت معالجه سرطان بود.
ساکاموتو به عنوان عضوی از ارکستر جادوی زرد در کنار هارومی هوسونو و یوکیهیرو تاکاهاشی، پاپ الکترونیکی شاد و پیشرونده ای را در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 در کنار انتشارات انفرادی خلق کرد. او در سال 1983 در فیلم کریسمس مبارک، آقای لارنس، در کنار دیوید بویی بازی کرد و موضوع مشهور آن را ساخت، که اولین مورد از مجموعه موسیقی‌های فیلم از جمله اثر برنده اسکار در سال 1987 با دیوید بیرن و کونگ سو برای آخرین امپراتور برناردو برتولوچی بود.
ساکاموتو دو بار به سرطان مبتلا شده بود. در سال 2014، زمانی که از سرطان گلو بهبود یافت، یک سال از موسیقی مرخصی گرفت و این بیماری را به عنوان “خشن ترین و از نظر جسمی دردناک ترین دوران زندگی من” توصیف کرد.
او در ژانویه 2021 اعلام کرد که به سرطان روده مبتلا شده است و گفت: «از این به بعد در کنار سرطان زندگی خواهم کرد. اما، امیدوارم برای مدتی بیشتر موسیقی بسازم.»
او در سال 1952 در توکیو به دنیا آمد و از سن 6 سالگی شروع به یادگیری پیانو کرد و بعداً برای تحصیل در رشته موسیقی به دانشگاه هنر توکیو رفت. او روی سینتی سایزرهای اولیه آموزش دید و مشتاق همه چیز از دبوسی گرفته تا کرافت ورک، شروع به کار بر روی پروژه های مختلف موسیقی، از جمله با هوسونو و تاکاهاشی کرد. پس از اینکه ساکاموتو اولین انفرادی خود را در سال 1978 منتشر کرد، Thousand Knives – با نواختن ملودی هایی که به موسیقی سنتی ژاپنی بر روی تجهیزات الکترونیکی بازمی گشت – این سه نفر به دیدگاه خود برای یک گروه دیسکو-پاپ ژاپنی، Yellow Magic Orchestra (YMO) پی بردند.
این گروه در ژاپن به موفقیت بزرگی دست یافت – در سال 1980، دو آلبوم آنها به مدت هفت هفته در رتبه های اول و دوم جدول باقی ماندند و آنها در طول کار خود هفت آلبوم برتر 5 داشتند. او در سال 2018 به یاد آورد: “به طور تصادفی ما سه نفر بسیار محبوب شدیم.” من از آن متنفر بودم.»
اشعار انگلیسی زبان آنها به آنها کمک کرد تا به ایالات متحده بروند، جایی که در برنامه تلویزیونی Soul Train ظاهر شدند، و تولید الکترونیکی آنها بر صحنه های هیپ هاپ و الکترو اولیه تأثیر گذاشت. مایکل جکسون آهنگ آنها به نام Behind the Mask را پوشش داد و قصد داشت آن را در Thriller قرار دهد، اما اختلاف حق امتیاز مانع از آن شد.
آهنگ آنها Computer Game نیز در 20 مورد برتر در بریتانیا بود. YMO در سال 1984 متوقف شد، اگرچه گاهی اوقات برای انتشار و کنسرت های تجدید اتحاد دوباره متحد می شد.
در کنار YMO، ساکاموتو به انتشار آلبوم‌های انفرادی از جمله B-2 Unit در دهه 1980 ادامه داد، تأثیر دیگری بر صدای بد بو و بدبوی الکترو که همچنین سایر سبک‌های موسیقی رقص را پیش‌بینی می‌کرد. پس از تمرکز صرفاً روی کار انفرادی، او ارتباطات بیشتری در غرب برقرار کرد و با نوازندگانی از جمله ایگی پاپ، رابرت وایات، لوری اندرسون، دیوید سیلویان و غیره همکاری کرد. سیلوین در فیلم Forbidden Colours، نسخه ای آوازی از یکی از معروف ترین آثار ساکاموتو، موضوع درام جنگ جهانی دوم کریسمس مبارک، آقای لارنس، مشارکت کرد. ساکاموتو همچنین در این فیلم به عنوان فرمانده اردوگاه اسیران جنگی بازی کرد.
پس از آخرین امپراتور (که در آن نقش بازیگری نیز داشت)، او دوباره با برناردو برتولوچی برای آخرین بودا و با کریسمس مبارک، کارگردان آقای لارنس ناگیسا اوشیما برای گوهاتو همکاری کرد. او همچنین دو فیلم از برایان دی پالما (چشم‌های مار و زن مهلک)، به‌علاوه نخل‌های وحشی برای الیور استون، کفش‌های پاشنه بلند برای پدرو آلمودوار، اقتباس سینمایی «داستان ندیمه» در سال 1990 و غیره را به ثمر رساند. موسیقی او در سال 2015 برای فیلم The Revenant اثر آلخاندرو گونزالس ایناریتو نامزد جوایز گلدن گلوب، بفتا و گرمی شد. در سال 2019، او موسیقی قسمتی از سریال درام تلویزیونی دیستوپیایی Black Mirror را ساخت. او به غیر از حضور در نقش کارگردان فیلم در باران، موزیک ویدئوی مدونا، دیگر نقشی را ایفا نکرد.
ساکاموتو برنامه ثابتی از انتشارهای انفرادی را در طول دهه 1990 و به بعد منتشر کرد و قطعه ای را برای مراسم افتتاحیه بازی های المپیک 1992 در بارسلون نوشت. در سال 1999 او اولین پروژه اپرای چند رسانه ای زندگی را با همکاری هنرمند شیرو تاکاتانی با مشارکت برتولوچی، پینا باوش و غیره آغاز کرد. او و تاکاتانی این مفهوم را از سال 2007 به بعد به کار نصب گسترش دادند.
همچنین در سال 2007، او پروژه جاه طلبانه Schola را آغاز کرد و 17 مجموعه موسیقی جهانی از آهنگسازانی مانند راول و بتهوون تا پاپ ژاپنی را مدیریت کرد. این آلبوم از طریق کمپانی ضبط وی Commons منتشر شد که در سال 2006 راه اندازی شد و آثار هنرمندانی از جمله Boredoms و OOIOO را نیز منتشر کرد.
در سال 2002، او همکاری پرباری را با نوازنده آلمانی کارستن نیکولای آغاز کرد که از نام مستعار خود Alva Noto برای چهار آلبوم مشترک الکترونیکی مینیمالیستی استفاده کرد.
ساکاموتو همچنین یک مبارز زیست محیطی بود و با استفاده از انرژی هسته ای مخالف بود و پروژه جنگلداری More Trees را برای فعال کردن جبران کربن ایجاد کرد.
در سال 1982، ساکاموتو با موسیقیدان پاپ ژاپنی، آکیکو یانو، یکی از اعضای تور YMO و یک هنرمند انفرادی موفق ازدواج کرد. آنها در سال 1992 از هم جدا شدند و در نهایت در سال 2006 درخواست طلاق دادند. آنها صاحب یک دختر به نام خواننده پاپ میو ساکاموتو شدند.
از اوایل دهه 1990، ساکاموتو با نوریکا سورا رابطه داشت. پسر آنها نئو سورا در ساخت مستندی به نام Ryuichi Sakamoto: Coda به کارگردانی استفان نومورا شیبل در سال 2018 مشارکت داشت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
