هواپیماهای جت و نیشکر: کانتاس و ایرباس وارد کارخانه سوخت زیستی در کوئینزلند شدند | کانتاس

کانتاس در حال تبدیل محصولات جانبی نیشکر کوئینزلند شمالی به سوخت پایدار هوانوردی است، زیرا صنعت هوایی تحت فشار فزاینده ای برای به حداقل رساندن انتشار گازهای گلخانه ای خود قرار دارد.

روز پنجشنبه، کانتاس اعلام کرد که او و سازنده هواپیما ایرباس به طور مشترک 2 میلیون دلار در تأسیسات تولید سوخت زیستی سرمایه گذاری خواهند کرد که امیدوار است در سال 2026 تا 100 میلیون لیتر سوخت پایدار هوانوردی (SAF) تولید کند. دولت کوئینزلند همچنین 760000 دلار به عنوان بخشی از افزایش سرمایه اولیه 6 میلیون دلاری برای این پروژه متعهد شد.

تاسیسات تولید سوخت زیستی توسط جت زیرو استرالیا با مشارکت LanzaJet، یک شرکت آمریکایی که قبلاً SAF را از ضایعات مونوکسید کربن از یک کارخانه فولاد در چین تولید کرده است، در حال توسعه است. این به صورت ترکیبی در پروازهای تجاری از ایالات متحده استفاده شده است.

فرآیند LanzaJet شامل تبدیل مواد زائد به اتانول است که سپس آن را به ترکیب مورد استفاده برای SAF تبدیل می کند.

هواپیماهای تجاری در حال حاضر از SAF استفاده می کنند – ایرباس می گوید همه هواپیماهای آن قادر به پرواز با ترکیب SAF تا 50٪ هستند. اما کارشناسان بر این باورند که افزایش تولید به سطوحی که صنعت هوانوردی به آن متکی است، در صورت امکان، چندین دهه دیگر فاصله دارد.

هوانوردی اندکی بیش از 2 درصد از انتشار CO2 جهانی را تشکیل می دهد.

کانتاس در حال حاضر از مقدار متوسطی از SAF استفاده می کند – 10 میلیون لیتر در سال 2023 – که از خارج از کشور خریداری می کند. این شرکت متعهد شده است که تا سال 2030 از 10٪ SAF در ترکیب سوخت کلی خود استفاده کند. انتظار می رود این شرکت هواپیمایی برای دستیابی به تعهد خود مبنی بر آلایندگی صفر خالص تا سال 2050، باید به جبران متکی باشد.

در استرالیا، جت زیرو بر محصولات جانبی کشاورزی از صنعت نیشکر در شمال کوئینزلند تمرکز دارد و قصد دارد تأسیسات خود را در این منطقه بسازد و به دسترسی به بندر مجاور متکی باشد.

به گفته اد میسون، مدیر عامل، در ابتدا جت زیرو استرالیا از محصولات جانبی نشاسته گندم نیو ساوت ولز نیز استفاده خواهد کرد، اما نیشکر بیشترین پتانسیل را دارد.

میسون می گوید در حالی که منابع SAF در حال توسعه در کشورهای دیگر بر تبدیل روغن های پخت و پز، روغن پالم و چربی های حیوانی متکی هستند، جت زیرو استرالیا بر محصولات جانبی کشاورزی تمرکز خواهد کرد.

“به نظر من [oils and fats are] نه به آن تمیزی، و شما نمی توانید به راحتی از مزایای چرخه زندگی دیدن کنید. و از دیدگاه اجتماعی، مردم از پرواز با زیست توده بسیار خوشحالتر از چربی حیوانی هستند.

میسون اذعان دارد که تولید سوخت هوانوردی پایدار هنوز در مراحل ابتدایی است.

او گفت: «ما در این زمینه پیشگام هستیم… ما با فناوری‌هایی که اثبات نشده است، ریسک می‌کنیم، اما با پیشرفته‌ترین فناوری‌هایی که قبلاً استفاده می‌شود، شریک شده‌ایم».

ما به منابع جدیدی که به بازار می آیند وابسته نیستیم و از شرکت هواپیمایی تعهداتی داریم که آنها سوخت را خریداری خواهند کرد.»

میسون گفت که جت زیرو استرالیا “به شدت در حال انجام مطالعات امکان سنجی است” و در انتظار سرمایه گذاری نهایی، امیدوار است که ساخت این نیروگاه را در سال آینده آغاز کند، تا سال 2026 به بهره برداری برسد. این اولین کارخانه سوخت های هوایی پایدار استرالیا خواهد بود.

جیمی سامارتزیس، مدیر اجرایی LanzaJet، گفت که آزمایش‌هایی که این شرکت روی محصولات جانبی کشاورزی در کانادا انجام داده است، شاهد کاهش قابل‌توجهی در contrails یا مسیرهای بخار بود که وقتی بخار آب و ذرات دوده به کریستال‌های یخ تبدیل می‌شوند، ایجاد می‌شوند.

تحقیقات نشان می‌دهد که کنتریل‌ها حتی تأثیر بیشتری بر گرمایش جهانی نسبت به انتشار کربن از موتورهای جت دارند.

اندرو پارکر، مدیر ارشد پایداری کانتاس گفت: «این اولین گام اما مهم در جهت تبدیل محصولات جانبی کشاورزی و نیشکر به سوخت هوانوردی برای تامین انرژی پروازها در سراسر استرالیا است.

سوزان بکن، استاد گردشگری پایدار در دانشگاه گریفیث، گفت که نویدبخش سرمایه گذاری در SAF است، اما خاطرنشان کرد که این تنها راه برای کربن زدایی هوانوردی نیست.

فناوری هیدروژن سبز و برق‌سازی نیز توسط این صنعت مورد بررسی قرار می‌گیرد، اگرچه در مراحل اولیه توسعه قرار دارد.

بکن گفت که در حالی که استفاده از محصول جانبی نیشکر هنوز یک پیشرفت بود، به دلیل انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از رشد مواد اولیه، “گلوله نقره ای” نبود.

در حالی که بکن اشاره کرد که پروژه جت زیرو استرالیا فقط به محصولات جانبی متکی است، اما گفت که مهم است که مواد اولیه سوخت های زیستی زمین را از تولید مواد غذایی نگیرند.

بکن گفت که جهان هرگز قادر به تولید SAF کافی برای تامین نیاز سوخت فعلی هوانوردی نخواهد بود زیرا رقابت بر سر زمین و منابع بسیار بزرگ است.

او گفت در نهایت اتکای جهان به هوانوردی باید به سطوحی کاهش یابد که اشکال جایگزین انرژی، خواه SAF یا برق باشد.

در ماه ژانویه، محققان کوئینزلند گفتند که به پیشرفتی دست یافته‌اند که به آنها اجازه می‌دهد به سرعت نیشکر را به یک ماده شیمیایی تجدیدپذیر تبدیل کنند که می‌تواند برای سوخت پایدار هوانوردی استفاده شود.