“آنها ما را می کشند”: خشم پس از آتش سوزی مرگبار در مرکز مهاجران مکزیکی افزایش می یابد | مکزیک

صدای بلند سکوت غلیظ شب را قطع کرد:عدالت! عدالت! عدالت!” فراک مارتین پرز پرز 32 ساله با عصبانیت شعار می داد و صدها نفر دنبال می کردند.

عدالت همان چیزی است که جمعیت حدود 400 مهاجر از آمریکای لاتین روز سه شنبه در مقابل مرکز پردازش مهاجران در سیوداد خوارز، شهری مکزیک در مرز ایالات متحده، که در آن حداقل 40 نفر در آتش سوزی دوشنبه شب کشته شدند، تجمع کردند.

آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیس جمهور مکزیک، مهاجران معترض را مسئول ایجاد آتش سوزی دانست. تصاویر امنیتی منتشر شده توسط ال یونیورسال نشان می دهد که دو مامور مهاجرت پس از شروع آتش سوزی محل را ترک می کنند، در حالی که بازداشت شدگان در قفل بودند و قادر به فرار از شعله های آتش نبودند.

لوپز اوبرادور روز چهارشنبه متعهد شد که هر کسی را که مسئول این مرگ‌ها باشد به دست عدالت بسپارد. تحقیقات در حال انجام است تا مشخص شود در این مرکز چه اتفاقی افتاده است، که به گفته او کارکنان موسسه ملی مهاجرت دولتی (INM) و همچنین کارکنان یک پیمانکار خصوصی را استخدام کرده است.

رئیس جمهور گفت: “هیچ تلاشی برای پنهان کردن حقایق، هیچ تلاشی برای پوشاندن کسی وجود نخواهد داشت.”

در حالی که ایالات متحده و مکزیک تلاش می کنند با سطوح بی سابقه گذرگاه ها در مرز مشترک خود کنار بیایند، گروه های حقوقی اغلب نگرانی های خود را در مورد شرایط بد و ازدحام بیش از حد در مراکز بازداشت اعلام کرده اند.

این آتش‌سوزی سیاست‌های مهاجرتی سخت‌گیرانه‌ای را که توسط دولت جو بایدن اعمال شده است، برجسته کرده است. محدودیت تعداد افرادی که مجاز به درخواست پناهندگی هستند، شهرهای امتداد مرز شمالی مکزیک را مملو از افرادی کرده است که مایل به عبور از ایالات متحده هستند، از جمله بسیاری از آنها مجبور به خوابیدن در خیابان ها، داخل کلیساها یا پناهگاه های پرجمعیت شده اند.

ده ها گل مروارید سفید، تسبیح، بنر و عکس، حصار فلزی را که مرکز را از معترضان جدا می کرد، تزئین کردند. سرودهای ملی کشورهای قربانیان یکی یکی خوانده شد.

به احترام و اندوه جان باختگان، شهدای جمعیت مهاجر هستند. ما نمی توانیم آنها را فراموش کنیم.”

پاون و دخترانش بی خانمان هستند و منتظر فرصتی هستند تا از گمرکات و حفاظت مرزی ایالات متحده (CBP) وقت بازرسی درخواست کنند.

ما نمی دانیم که آنها مرده اند یا نه. پرز پرز، یک ونزوئلایی که در جستجوی آینده ای بهتر برای همسر و پنج فرزندش از پرو مهاجرت کرده است، گفت: آنها دوستانی هستند که در این سفر با آنها آشنا شدیم، خانواده بعد از همه چیزهایی که پشت سر گذاشتیم.

او تنها یکی از دوستانش بود که در زمان وقوع آتش سوزی در بازداشتگاه نبود، زیرا زمانی که مقامات مهاجرت گروهی را که در حال تمیز کردن شیشه های اتومبیل در یک چهارراه شلوغ بودند، دستگیر کردند، فرار کرده بود.

با گذشت بیش از 24 ساعت از این حادثه، اسامی قربانیان توسط مقامات فاش نشده است. بسیاری مانند پرز پرز هنوز در تعجب هستند که آیا دوستان و خانواده آنها در میان کشته شدگان یا مجروحان هستند.

“عدالت!” جمعیت در طول یک فراخوان پس از هر نام شعار می دادند. بدون اطلاع از اسامی قربانیان، فهرستی از تمامی افراد بازداشت شده در زمان حادثه قرائت شد.

تظاهرات مسالمت آمیز باقی ماند، بسیاری در خیابان نشستند که توسط مقامات محلی بسته شد تا از جریان ترافیک جلوگیری شود.

بیگانه هراسی و سوء استفاده از سوی مقامات مکزیکی شکایتی در طول روز بود. برخی از بازداشت شدگان روز دوشنبه بدون توضیح ادعا کردند که به زور از خیابان ها بیرون آورده شده اند.

“جرم ما چیست؟” کاتیوکا مارکز، 23 ساله، از استادو میراندا، ونزوئلا، گفت. آنها مدام به ما می گفتند که این کشور ما نیست و ما اجازه نداریم کاری را که انجام می دهیم انجام دهیم.

مارکز و برادرش اورلاندو مالدونادو 30 ساله در یک تقاطع از رانندگان درخواست پول می کردند که مقامات آنها را بازداشت کردند.

مارکز بعدازظهر دوشنبه، اندکی پس از بازداشت آزاد شد، زیرا او یک کودک نوپا دارد و هیچ کودکی اجازه ورود به ساختمان را ندارد. برادرش در زمان وقوع آتش سوزی داخل خانه بود. او هنوز نمی داند که او زنده است یا نه.

الریث مدینا، 31 ساله، از کومانا، ونزوئلا، گفت: “آنها ما را می کشند، اما از نظر روانی نیز ما را می کشند.” کودکان مهاجری هستند که بیش از هر جنایتکار دیگری بازداشت شده اند.

مدینه تجربه خود از سیستم مهاجرت مکزیک را “شکنجه” توصیف کرد و از رئیس جمهور بایدن خواست تا در سیاست های مهاجرت تجدید نظر کند.

مدینه گفت: از او دلسوزی می خواهم. مادران زیادی هستند که قرار ملاقات می گیرند، اما اجازه ورود به کشور با فرزندانشان را ندارند.»

ناامیدی در مورد قرار ملاقات ها از طریق برنامه CBP One ایالات متحده زیاد بود. این برنامه قرار است به عنوان یک پورتال فروشگاهی برای مهاجران با خدمات و قرار ملاقات های متناسب با نیازهای آنها خدمت کند. با این حال، محدودیت‌های آن به این معناست که خانواده‌ها نمی‌توانند با هم قرار ملاقات بگذارند و مجبور به جدایی می‌شوند.

در طول اعتراض، پس از اینکه Pavón پیشنهاد کرد برنامه غیرفعال شود و پلتفرم بهتری ایجاد شود، جمعیت تشویق کردند. پاون گفت: «آن وب سایت با ذهن ما کلاهبرداری می کند. “باید تعلیق شود، لغو شود.”

بسیاری از معترضان قصد داشتند کمپ بزنند و شب را در خارج از مرکز پردازش بمانند و گفتند تا زمانی که مقامات ایالات متحده و مکزیک به آنها پاسخی ندهند، در آرامش خواهند ماند.

سوفیا گارسیا، 29 ساله، از پورتو کابلو، ونزوئلا، که به تظاهرات پیوست، گفت: «اگرچه ما یک جمعیت هستیم، اما هنوز می ترسیم.

گارسیا به مدت دو هفته در خوارس بوده و منتظر قرار بازرسی خود با CBP بوده است و می گوید برخی از مردم محلی از او استقبال کرده اند، اما او همچنان با تبعیض مواجه است.

چرا از ما خواسته می شود در این کشور بمانیم تا کار کنیم و بجنگیم اگر آزادی نداریم؟ گارسیا گفت. ترجیح می‌دهم با چیزی جز زنده به عقب برگردم.»