به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک آکادمیک ایتالیایی پس از اینکه گفت دستور پخت کربونارا آمریکایی است و تنها جایی در جهان که امروزه پنیر پارمزان معتبر پیدا میشود، ویسکانسین است، بیش از سر و صدای زیادی به پا کرد.
آلبرتو گراندی، استاد تاریخ غذا در دانشگاه پارما، این اظهارات را در مصاحبه با فایننشال تایمز بیان کرد. او همچنین ادعا کرد که تیرامیسو و پانتونه اختراعات نسبتاً جدیدی هستند و اکثر ایتالیایی ها حتی قبل از دهه 1950 حتی نام پیتزا را نشنیده بودند.
گراندی به خاطر اظهارات متهورانه در مورد غذاهای ایتالیایی معروف است، اما برای Coldiretti، بزرگترین انجمن کشاورزان ایتالیا، او بیسکویت را با آخرین ادعاهای خود گرفته است، به خصوص که دولت به تازگی غذاهای مقدس کشور را به عنوان نامزد میراث فرهنگی ناملموس یونسکو معرفی کرده است. فهرست
کولدیرتی گفت که مصاحبه گراندی “یک حمله سورئال” علیه غذاهای نمادین ایتالیایی “دقیقا به مناسبت نامزدی آن برای میراث ناملموس” انجام داد.
انجمن گفت: “بر اساس بازسازی های تخیلی، ریشه دارترین سنت های آشپزی ملی مورد مناقشه قرار می گیرند.”
«در اصل، [he claims] آمریکایی ها کربنارا را اختراع کرده اند و پانتونه و تیرامیسو محصولات تجاری اخیر هستند. بالاتر از همه، [the interview] تا آنجا پیش می رود که در مورد پارمزان و پنیر تولید شده در ویسکانسین در ایالات متحده – سرزمین پنیرهای تقلبی «ساخت ایتالیا» فرضیه می شود.
گراندی همچنین خشم ماتئو سالوینی، معاون نخستوزیر ایتالیا و رهبر حزب راست افراطی را که مدتها از غذا به عنوان نماد هویت ملی ایتالیا استفاده میکرد، برانگیخت.
سالوینی در پستی در شبکههای اجتماعی گفت: «کارشناسان و روزنامهها به ذائقه و زیبایی ما غبطه میخورند» پیش از این که «خرید، خوردن و نوشیدن ایتالیایی برای سلامتی، کار و محیطزیست مفید است!»
فایننشال تایمز گفت که ادعاهای گراندی تا حدی از ادبیات آکادمیک موجود استخراج شده است. او با اشاره به کربنارا، از لوکا سزاری، مورخ مواد غذایی و نویسنده کتاب تاریخچه مختصر پاستا، نقل میکند که میگوید کاربونارا «یک غذای آمریکایی متولد ایتالیا» است.
اعتقاد بر این است که این غذا برای اولین بار توسط یک سرآشپز ایتالیایی در سال 1944 برای سربازان آمریکایی در Riccione با استفاده از بیکن و تخم مرغ ساخته شده است. گراندی به فایننشال تایمز گفت: «آشپزی ایتالیایی واقعاً بیشتر آمریکایی است تا ایتالیایی.
پنیر پارمزان، از منطقه امیلیا رومانیا، به قرن دوازدهم برمی گردد و گراندی معتقد است که مهاجران ایتالیایی، احتمالاً از منطقه پارما، در اوایل قرن بیستم در ویسکانسین شروع به تولید آن کردند.
او گفت که پارمزان ویسکانسین “یک تطابق دقیق امروزی” با دستور اصلی است، زیرا برخلاف همتایان خود در پارما، پنیرسازان در ایالت ایالات متحده هرگز این دستور غذا را تکامل ندادند.
در مورد پیتزا، گراندی گفت که قبل از جنگ جهانی دوم فقط در برخی از شهرهای جنوبی ایتالیا یافت می شد و اولین رستورانی که فقط پیتزا سرو می کرد در سال 1911 در نیویورک افتتاح شد. همانطور که سوشی امروز برای ما است.
در حالی که این مناقشه ادامه داشت، گراندی روز دوشنبه به La Repubblica گفت که غذاهای ایتالیایی “بُعد هویتی فراتر از هر منطقی به خود می گیرد” و “واکنش های پاولووی” به اظهارات او “معنی ندارد”.
او گفت: “من نمی فهمم چرا بسیاری به من حمله می کنند.” من کیفیت غذاها یا محصولات ایتالیایی را زیر سوال نمیبرم، تاریخ این غذاها را به شیوهای تاریخی و درست از نظر زبانی بازسازی میکنم.
با مطالعاتم نشان دادهام که بسیاری از آمادگیها از 50 تا 60 سال گذشته تاریخ و از تعامل با فرهنگ آمریکایی ناشی میشود.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.