از آنجایی که بحران آب و هوا زندگی در گرینلند را تهدید می کند، فوتبال کمی امید می دهد | فوتبال

تیدر اینجا داستانی در اساطیر اینوئیت وجود دارد که به هر کودک از لحظه ای که صحبت کردن را یاد می گیرد آموزش داده می شود. این افسانه می گوید که وقتی مردم محلی با محیط زیست خود بد رفتار می کنند، سدنا، مادر دریا، آنها را با جمع کردن همه حیوانات در موهای آتشین خود در ته اقیانوس مجازات می کند. بدون حیوان، غذا برای مردم وجود ندارد و طبیعت از تعادل خارج شده است. برای راضی نگه داشتن سدنا، مردم باید موهای او را شانه کنند – دریا را تمیز کنند – تا او حیوانات را دوباره به طبیعت رها کند.

چند نسخه از داستان سدنا وجود دارد، اما این یکی توسط همه در گرینلند شناخته شده است. این از رابطه آنها با طبیعت می گوید – که در مورد سود نیست بلکه تعادل است، جایی که همه به جایگاه خود در چشم انداز وسیع تر احترام می گذارند و درک می کنند.

این یکی از اولین چیزهایی است که هنگام بازدید از گرینلند و ملاقات با مردم باورنکردنی آن شما را شگفت زده می کند. مردم گرینلند اغلب ساکت، متفکر و درونگرا هستند. ارتباطات خانوادگی و اجتماعی آنها تقریباً به اندازه محیط اطراف آنها معنی دارد. آنها با این آگاهی زندگی می کنند که عناصر طبیعی آنقدر قدرتمند هستند که نمی توانند تحت اراده ما قرار گیرند. وقتی خارج از خشکی و دریا زندگی می کنید، می دانید که آب و هوا چقدر می تواند بر زندگی شما تأثیر بگذارد و یاد می گیرید که به آن احترام بگذارید.

دومین چیزی که در گرینلند متوجه می شوید، حضور ورزش ملی بعید آنهاست. علیرغم آب و هوایی که بیش از نیمی از سال از بازی در فضای باز جلوگیری می کند، اشتها برای فوتبال در آنجا مثل هر جا قوی است. در تابستان، شهرهای منزوی که سواحل غربی جزیره را پر می‌کنند، کوتاه‌ترین فصل فوتبال جهان را برگزار می‌کنند که فقط یک هفته طول می‌کشد. در زمستان، آنها به سالن های ورزشی گرم عقب نشینی می کنند تا فوتسال بازی کنند، یک جایگزین فوتبال کوچک. فوتبال زندگی آنها را برجسته می کند، روح جامعه را متمرکز می کند و در تاریکی طولانی زمستان بارقه ای از امید را ارائه می دهد.

اوایل امسال به ققرتارسواق، روستایی در جزیره دیسکو در شمال غربی این جزیره پر از یخ سفر کردیم. جمعیت آن 800 نفر است، با یک بار، یک مدرسه و یکی از خیره‌کننده‌ترین زمین‌های فوتبال جهان – جایی که در تابستان، بازدیدکنندگان شامل کلیساهای یخی یکپارچه‌ای است که درست در کنار خط تماس در آب شناور هستند. و یک یا دو نهنگ.

اکثریت قریب به اتفاق کارگران این شهر شکارچیان و ماهیگیران هستند. اما بحران آب و هوا این صنایع سنتی و شیوه زندگی آنها را تهدید می کند. رفتار حیوانات در حال تغییر است. یخ دریا آنقدر غیرقابل تشخیص است که اساساً می توان آن را آب آزاد نامید. و هوا تا حد حدس و گمان غیرقابل پیش بینی است. جمعیت رو به کاهش است زیرا مردم در جستجوی کار دیگری ترک می‌کنند و خود فرهنگ اینوئیت در خطر است.

فیلم ما Playing On The Edge خانواده زیب ها را دنبال می کند که نسل ها در ققرترسواق بوده اند. این خانواده پنج نفره شکارچیان و ماهیگیران و همچنین فوتبالیست های بین المللی گرینلند هستند. آنها هم جامعه ای را نشان می دهند که تغییرات آب و هوایی به آرامی در حال از بین رفتن آن است و هم ورزشی که به اتحاد آن ادامه می دهد.

ما به خانواده و سایر مردم محلی ملحق شدیم زیرا آنها منتظر طلوع خورشید برای اولین بار در 45 روز بودند و امیدوار بودند که این نشانه ای از اتفاقات بهتر باشد.