زمانی که لیورپول به اولین باشگاه انگلیسی تبدیل شد که موفق به کسب سه جام می شود | لیورپول

جیتیم یورگن کلوپ در حال تعقیب چهارگانه است و ممکن است هنوز از تلاش های تیم لیورپول در فصل 1983-1984 پیشی بگیرد، اما بعید است که در این راه به همان اندازه خوش بگذرانند. این فصل 67 مسابقه، شوک، ضربه زدن، شکستگی استخوان، آبجو، نزاع، پاهای اسپاگتی، اسکالی و کریس ریا بود.

در آن زمان که برای لیورپول غیرمعمول بود، فصلی بود که با چند شک و تردید در طول مسیر، با بازنشستگی باب پیزلی در تابستان 1983 شروع شد. جو فاگان، یکی از اعضای بوت روم معروف که از آن زمان در باشگاه حضور داشت. 1958، در مورد جانشینی پیزلی مردد بود اما به این نتیجه رسید که او مرد مناسبی برای این شغل است. فاگان گفت: “برای کسی غیر ممکن بود که باب را دنبال کند.” “من بزرگ نیستم. فقط این است که من مته را می دانم.» تکبر اتهامی نبود که بتوانید به فغان بزنید. عنوان بیوگرافی او – قهرمان اکراه – گویای همه چیز است.

فگان بازیکنان را در کنار خود داشت، اما با وجود اینکه باشگاه فصل قبل قهرمان لیگ و جام اتحادیه شده بود، چالش‌هایی در پیش بود. تیم کمبود مدافع داشت، برای همکاری کنی دالگلیش-ایان راش نیاز به پوشش داشت و با حضور رونی ویلان تا نوامبر، در خط میانی ضعیف به نظر می رسید. گری گیلسپی از کاونتری به عنوان پشتیبان برای جفت دفاع میانی قدرتمند آلن هنسن و مارک لارنسون وارد شد و مایکل رابینسون مهاجم از برایتون به این تیم پیوست. با این حال، در آغاز فصل، بسیاری از کارشناسان پیشنهاد کردند که منچستریونایتد ممکن است سرانجام لیورپول را از کار بیاندازد، حتی بیشتر از آن زمانی که برایان رابسون دو گل به ثمر رساند تا آنها را 2-0 در Charity Shield برد.

تساوی 1-1 مقابل وولوز که به تازگی صعود کرده بود، شروعی کمتر دلگرم کننده برای رقابت های لیگ بود، اما چهار برد در 5 بازی بعدی کمک کرد. با این حال، فاگان کاملاً از عملکردها راحت نبود و نگرانی‌های او زمانی که تیم در بازی‌های متوالی لیگ به منچستریونایتد و ساندرلند شکست خورد، موجه بود.

زمان کمی برای پرداختن به این شکست ها وجود داشت. دفاع از جام اتحادیه در برابر برنتفورد رده سوم آغاز شد، برد مجموع 8-1 نشان دهنده کمی از تنبلی که در انتظار دارندگان بود. سه بازی مقابل فولام دسته دوم مورد نیاز بود که در نهایت پس از 330 دقیقه از زمین خارج شدند. برای غلبه بر بیرمنگام قبل از کریسمس، یک بازی تکراری دیگر با شفیلد ونزدی برگزار شد.

وسایل ثابت می آمدند. پس از شکست مجموع 6-0 قهرمان دانمارک اودنسه در دور اول جام ملت‌های اروپا، شانس لیورپول برای صعود به مرحله یک هشتم نهایی پس از تساوی بدون گل در خانه مقابل اتلتیک بیلبائو در بازی رفت متزلزل به نظر می‌رسید. اما در حالی که کاپیتان Graeme Souness بار دیگر ارزش خود را نشان داد، لیورپول جمعیت پر سر و صدا در اسپانیا را ساکت کرد و به لطف ضربه سر یان راش، 1-0 پیروز شد.

لیورپول پس از باخت های متوالی خود در لیگ، از چرخ دنده ها عبور کرد. رابینسون در ابتدا برای تسویه حساب تلاش کرد، اما هت تریک او در وستهم و برنده استیو نیکول در زمین پلاستیکی QPR پیروزی های حیاتی را بر تیم هایی که تهدید به ورود به مسابقه قهرمانی بودند، تضمین کرد. پس از آن راش در برابر لوتون 5 گل زد، 47 گل او در تمام رقابت‌ها به طور قابل‌توجهی جایزه بهترین بازیکن سال را برای بازیکنان و نویسندگان فوتبال به ارمغان آورد. این مهاجم گل معمولی خود در دربی را در پیروزی 3-0 مقابل اورتون در ماه نوامبر به ثمر رساند. این یک روز رویایی برای بازیگر اندرو شوفیلد بود، که قبل از مسابقه با تیم لیورپول دوید و در انتهای کپ گلی به ثمر رساند، همه اینها برای یک سریال کانال 4 به نام اسکالی.

لیورپول در پاییز هشت بازی بدون شکست را پشت سر گذاشت اما در شرایطی دراماتیک به پایان رسید. قهرمانان شبیه یک تیم میخانه بودند زیرا با نتیجه 4-0 به کاونتری در هایفیلد رود شکست خوردند. فاگان در نیمه خشمگین بود و آلن کندی، مدافع چپ را در هم کوبید که نابخردانه پاسخ داد. در حالی که سونس و دالگلیش دوستی نزدیک خود را با چند مبادله بسیار صریح آزمایش کردند، فنجان های چای و مشت پرتاب شدند.

لیورپول به خوبی پاسخ داد و پیش از دیدار با منچستریونایتد در تاریخ 2 ژانویه، سه پیروزی از چهار تیم بعدی خود در لیگ کسب کرد. روز کبودی برای میزبان بود. یونایتد یک تساوی دیروقت به دست آورد و دالگلیش پس از شکستگی استخوان گونه اش در درگیری با کوین موران، هشت هفته از میادین محروم شد. باخت در خانه مقابل یک تیم فقیر وولوز پاسخ ایده آلی نبود و وقتی لیورپول در بازی بعدی خود در ویلا پارک عقب افتاد، متزلزل به نظر می رسید. اما یک هت تریک خیره کننده راش کشتی را تثبیت کرد و تا زمانی که دالگلیش برگردد در لیگ شکست نخورده باقی خواهند ماند.

هر گونه امید به چهار برابر شدن بی سابقه در سواحل جنوبی ناپدید شد. با مصدومیت سونس، لیورپول در چهارمین دوره جام حذفی در برایتون در معرض شوک قرار گرفت. تیم دسته دومی در یک دقیقه دو گل به ثمر رساند و برای دومین سال متوالی به قهرمانی لیورپول در جام پایان داد.

حداقل در جام اتحادیه پیشرفت کردند. آنها مجدداً برای شکست شفیلد ونزدی به بازی مجدد نیاز داشتند و پس از تساوی در آنفیلد در بازی اول، برد 2-0 در رده سوم والسال – گل دوم که منجر به صحنه های ترسناک در هنگام فروریختن دیوار شد – یک فینال را در مقابل یک تیم جوان تازه شده رقم زد. اورتون کمپین لیگ نیز به مسیر خود بازگشت. پس از باخت وولوز، این تیم هشت بازی بدون شکست دیگر را پشت سر گذاشت.

لیورپول بازی بسیار شلوغی داشت و در سه ماه آخر فصل 18 بازی انجام داد. فاگان اولین مدال نقره خود را به عنوان سرمربی در ماه مارس به دست آورد، زیرا لیورپول چهارمین جام لیگ متوالی خود را به دست آورد. فینال در ومبلی یک اتفاق ناامیدکننده بود، با بسیاری از اورتونیایی ها که هنسن تلاش های گلزنی آدریان هیث را انجام داده است. سه روز بعد، تلاشی دوربرد از سونس برنده بازی مجدد در مین رود شد. در حال حاضر همسایه های پر سر و صدا در جای خود نگه داشته شده اند.

فینال تنها چهار روز پس از صعود لیورپول به چهار مرحله نهایی جام ملت‌های اروپا برگزار شد، پیروزی خیره‌کننده 4-1 مقابل بنفیکا و دیداری جذاب با دینامو بخارست را رقم زد. سامی لی لیورپول را در آنفیلد 1-0 برد، اما این تنها بخش کوچکی از ماجرا بود. در دقیقه 70، سونس، هافبک لیکا موویلا را در یک بازی خارج از توپ به زمین زد و فک این بازیکن رومانیایی شکست.

قابل درک است که بازیکنان بخارست برای انتقام در بازی برگشت بیرون بودند. جو خصمانه بود، با این حال این موقعیتی بود که سونس به سادگی برای آن زندگی کرد. Souness با جذب همه چیزهایی که به او پرتاب می شد، تیمش را به پیروزی 2-1 خارج از خانه الهام بخشید، با دو گل راش. فینال مقابل رم در ورزشگاه ایتالیایی ها در انتظار بازی بود.

پس از باخت 2-0 مقابل ساوتهمپتون در یکی دیگر از بازی های زنده جمعه شب، یک پیروزی حیاتی در واتفورد – با گلزنی جان وارک جدید در اولین بازی خود – و ضربه زدن 6-0 به وستهم، لیورپول را با دو امتیاز اختلاف نسبت به یونایتد در حالی که 8 بازی باقی مانده است. . این دو غول از گوشه و کنار خود بیرون آمدند و امیدوار بودند که ضربه ناک اوت را وارد کنند. اما مانند دو سنگین وزن خسته در شروع راند پانزدهم، هم پف کرده و هم پف کرده. خوشبختانه برای لیورپول، هر بار که یونایتد امتیازات را از دست داد، ظاهراً تمام تلاش خود را کرد تا با آنها مطابقت کند.

لحظه مهم در مسابقه عنوان در اوایل ماه مه فرا رسید. لیورپول انتقام خود را از کاونتری گرفت، راش چهار گل در برد 5-0 به ثمر رساند، زیرا یونایتد در خانه مقابل ایپسویچ شکست خورد و به تیم فاگان اجازه داد تا با تساوی بدون گل در نوتس کانتی عنوان قهرمانی را به پایان برساند. لیورپول از 8 بازی اخیر خود فقط دو برد را برد که به سختی در حد قهرمانی بود، اما آنها در تمام مدت پیگیر و مصمم بودند و از 42 بازی خود در لیگ فقط 6 بازی را باختند. سونس گفت: “با معیارهای خودمان، ما مستحق کسب عنوان دوباره نبودیم.” اما طبق استانداردهای دیگران، ما این کار را انجام دادیم. این سومین قهرمانی متوالی آنها در لیگ بود که با موفقیت هادرسفیلد در دهه 1920 و آرسنال در دهه 1930 برابری کرد.

حالا این تیم می تواند روی فینال جام ملت های اروپا در رم تمرکز کند. آنها برای یک بازی دوستانه مقابل تیم ملی به اسرائیل پرواز کردند، اما در اصل این یک هفته برای پسران بود. یک شب بعد از یک بازی مشروب الکلی، بازیکنان – منهای سونس و دالگلیش – در یک بار درگیر یک قراضه شدند. وقتی سیدنی ماس مدیر باشگاه مطلع شد که صحنه های خشونت آمیزی در میدان رخ داده است، او فرض کرد که هواداران در این میدان نقش داشته اند. ماس با رسیدن به دیدن کندی با چشمی سیاه و راش با بینی خون آلود، باید به اندازه روزنامه نگاران ایتالیایی که این سفر را پوشش می دهند، مبهوت شده باشد. اما این سفر به جای اینکه روحیه تیمی را مختل کند، بازیکنان را به هم پیوند زد.

در تعطیلات اسراییل، دیو هاجسون، مهاجم و دی جی مقیم لیورپول، آهنگ کریس ریا را که نمی دانم چیست، اما آن را دوست دارم در اتوبوس تیم پخش کرد. این آهنگ که به سرعت به عنوان یک سرود تیمی تثبیت شد، نقش مهمی در وارد کردن ضربه روانی به رم داشت. پس از اینکه سونس عمداً بازیکنانش را در مقابل هواداران رم پیش از مسابقه هدایت کرد، تیم به پایین تونل برگشت. هاجسون شروع به خواندن آهنگ ریا کرد و به تدریج همه به آن پیوستند و ظاهراً صحبت های تیمی را که نیلز لیدهولم مربی رم انجام می داد مختل کرد. وقتی بازیکنان رم سونس و افرادش را قبل از مسابقه در تونل منتظر گذاشتند، آهنگ یک بار دیگر شروع شد. با ظاهر شدن بازیکنان گیج شده رم، صدا بلندتر شد.

اگر رم در پچ خود پیروز می شد، هیچ کدام از اینها مهم نبود. اما همه اینها بخشی از داستان شب شگفت انگیز لیورپول است. فیل نیل در دقیقه 13 دروازه را باز کرد و روبرتو پروتزو قبل از پایان وقت استراحت گل تساوی را زد. فینال به ناچار به سوی ضربات تیراندازی پیش رفت و وقتی نیکول اولین پنالتی لیورپول را از دست داد، به نظر می رسید که سه گانه در حال سقوط است. اما برونو کونتی از دست داد و با برتری 3-2 لیورپول، فرانچسکو گرازانی به سمت محل حرکت کرد. دروازه بان بروس گروبلر در آستانه حضور در مرکز صحنه بود.

به ندرت لحظه ای کسل کننده با گروبلر وجود داشت که قبل از مسابقه روی دستان خود راه می رفت، صلیب می انداخت و اغلب در حال پرواز از منطقه خود خارج می شد. با دستورات دقیق فاگان برای عقب انداختن پنالتی‌زنان، گروبلر شروع به تکان دادن پاهای خود در حالی که گرازانی آماده می‌شد، کرد. وقتی پنالتی به آسمان شب اوج گرفت، گروبلر با خوشحالی فرار کرد. به نظر می رسید روتین پاهای اسپاگتی او تأثیرگذار بوده است.

کندی پنالتی برنده لیورپول را به ثمر رساند و جشن آغاز شد. سونس جام اروپا را بالای سر برد – آخرین اقدام او به عنوان بازیکن لیورپول قبل از پیوستن به سمپدوریا. فاگان روز بعد با مطبوعات صحبت کرد و در کنار یک استخر نشسته بود و جام اروپا در کنارش بود. اوضاع هرگز بهتر نمی شد، اما او مثل همیشه متواضع بود. او گفت: «این جام ها مال من نیستند. آنها متعلق به تیم و حامیان شگفت انگیز ما هستند. شاید اینطور باشد، اما کتاب‌های تاریخ برای همیشه نشان خواهند داد که فگان اولین مربی بود که یک باشگاه انگلیسی را در یک فصل به سه جام بزرگ رساند. برای کسی که متقاعد نشده بود مرد مناسبی برای این کار است بد نیست.