سوناک در روحیه جنگ پس از شورشیان برگزیت و امید جانسون انحلال | ریشی سوناک

همین سه هفته پیش، نمایندگان محافظه کار برای یک روز دور از پیوند حزب و مقداری واقعیت در مورد موقعیت انتخاباتی حزب سوار اتوبوس شدند.

در مراسم محافظه‌کاران، آیزاک لویدو، گورو انتخابات، به نمایندگان مجلس دلایلی داد تا امیدوار باشند که انتخابات بعدی هنوز شکست نخورده باشد – با اشاره به رتبه‌بندی شخصی ریشی سوناک و نرخ پایین‌تر تغییر مستقیم محافظه‌کاران به حزب کارگر.

او و سوناک تاکید کرده اند که عامل کلیدی وحدت حزب و نظم پیام است. چهارشنبه روزی بود که استراتژی با بزرگترین آزمایش خود روبرو شد.

ابتدا رأی گیری در مورد توافق جدید ایرلند شمالی صورت گرفت – موضوعی که سوناک می توانست شایستگی و اجرای آن را نشان دهد اما دشمنانش می توانستند از آن برای افشای ضعف مأموریت خود استفاده کنند.

و این بازگشت نمایش بوریس جانسون بود – مردی که رتبه‌بندی‌اش در بین عموم مردم در پایین‌ترین حد است، اما بسیاری از اعضای حزب محافظه‌کار هنوز مشعل او را در دست دارند.

استراتژی سوناک برای راه رفتن روی طناب، تلاش برای رفتن به جاده بلند بوده است. «این نمایش بوریس است. یکی از مشاوران گفت: ما می‌خواهیم از آن فاصله بگیریم، بنابراین می‌خواهیم همه چیز را زیر پا بگذاریم.

نتیجه رای‌گیری که شواهد جانسون را به کمیته امتیازات قطع کرد، لحظه‌ای از شادی خالص برای نخست‌وزیر بود – که در لابی‌های رای‌گیری از نمایندگان حزب کارگر و حزب محافظه‌کار برای حمایت از او تشکر می‌کرد، و همچنین مشتاقانه از ایرلند شمالی خود استقبال می‌کرد. وزیر استیو بیکر، «اسپارتان» سابق برگزیت که قبلاً شورش‌های موفق برگزیت را هماهنگ کرده بود.

تبدیل بیکر به علت سازش ابزاری بوده است. زمانی سازمان دهنده کلیدی گروه تحقیقاتی اروپا (ERG) بود، اکنون قهرمان معامله سوناک است. به خاطر تلاش‌هایش، او از گروه واتس‌اپ ERG اخراج شد، زیرا گفت جانسون در خطر است که «نایجل فاراژ» یک فروشگاه پوند باشد.

22 شورشی محافظه کار وجود داشت – قابل توجه بود، اما سوناک را از شرمساری ناشی از تکیه بر آرای حزب کارگر نجات داد. این به معنای سؤالات اساسی در مورد مأموریت خود او – که بر حمایت نمایندگان مجلس است – که هرگز در رهبری حزب یا انتخابات عمومی پیروز نشده است – است.

شورش نسبتا ضعیف 24 ساعت پس از آن رخ داد که ERG زمانی همه‌قدرتمند حکمی نکوهش‌کننده در مورد چارچوب ویندزور داد. در آن جلسه حدود 30 نفر حضور داشتند. حتی همه اعضای اصلی آنها قیام نکردند.

در پشت صحنه، کار قابل توجهی از سوی سایمون هارت، رئیس تازیانه، و همچنین روپرت یورک، معاون رئیس ستاد سوناک وجود داشت تا به گروه بسیار بزرگتری از نمایندگان مجلس که از تصمیم DUP برای مخالفت با این چارچوب عصبی شده بودند، اطمینان خاطر دهند.

یکی از وزیران سابق کابینه گفت: «سایمون به پیروزی رسید. شما می توانید ثمره این کار را در رای ممتنع ببینید. حرفه ای و ادب کار می کند، چه کسی می دانست؟»

یکی دیگر از منابع محافظه‌کار گفت: «این یک موضوع بحث‌انگیز برای حزب است، اما رئیس، PPS نخست‌وزیر و معاون رئیس ستاد به‌سختی تلاش کرده‌اند تا اطمینان حاصل شود که همکاران به حرف‌هایشان گوش داده‌اند، نگرانی‌های خود را مطرح کرده‌اند و این فرصت را داشته‌اند که مستقیماً با نخست‌وزیر صحبت کنند. در مورد معامله و نتیجه نشان دهنده موفقیت این رویکرد است.»

چهره‌ی شورشیان باقی‌مانده با وجود سه رهبر سابق محافظه‌کاران، جانسون، لیز تراس و ایین دانکن اسمیت، برای سوناک آرامش قابل توجهی خواهد داشت. این کسانی هستند که مایلند برای همیشه به جنگ برگزیت ادامه دهند یا از سوناک کینه شخصی دارند. به طور کلی آنها رژه مردان دیروز و تیم بی دست و پا هستند.

هیچ معیار معتبری برای حق طرفی که برای جانشینی سوناک پیشنهاد دهد، در میان آنها نیست. در عوض، آنها در کابینه سوناک هستند – کیمی بادنوچ و سوئلا براورمن.

در مقابل، تعداد کمی از شورشیان جاه طلبی شخصی زیادی دارند، شاید فقط سیمون کلارک، جیک بری و پریتی پاتل هنوز امیدوارند که آینده حزب را به جای جنگیدن در نبردهای گذشته شکل دهند.

بزرگترین استثنا در این مورد خود جانسون است. دقیقاً در همان لحظه، او به شدت برای آینده سیاسی خود مبارزه می کرد، درست چند راهرو آن طرفتر در اتاق گریموند، مقابل کمیته امتیازات.

اگر جانسون بازگشت به رهبری حزب محافظه‌کار را رد کرده باشد و متعهد به سخنرانی‌های پردرآمد و پرتاب نارنجک به سمت دولت از صفحات تلگراف باشد، هرگز آن نوع مبارزه‌ای را که در مقابل آن نشان داد نشان نمی‌داد. کمیته هریت هارمن

جانسون هفته هاست که با دستیاران و مشاوران حقوقی تمرین می کند و برای بازجویی متقابل خود آماده می شود. برای او، چهارشنبه در مورد دفاع از دو بخش کلیدی از میراث خود بود – انجام برگزیت و تلاش‌های دولت در طول همه‌گیری. سخت است تا پایان روز استدلال کنیم که اعتبار زیادی در میراث اول باقی مانده است و دومی اکنون به طور جبران ناپذیری آلوده شده است.

روزنامه‌های یکشنبه مملو از توضیحات گسترده دفاعیات جانسون بود – که این یک «پرونده بمب» است که می‌تواند ثابت کند که به او توصیه شده بود قوانین زیر پا گذاشته نشده باشند. بنابراین، او نمی توانست عمدا یا بی پروا مجلس را گمراه کند.

اما آخرین بسته شواهد تصویری تیره‌تر را نشان می‌دهد. یکی از واتس‌اپ‌های کلیدی که جانسون برای دفاع از خود بر آن تکیه می‌کرد، به معنای واقعی کلمه از کلمه «پارتی» برای توصیف تجمعات استفاده می‌کرد.

سه تن از مشاوران ارشد جانسون، وزیر کابینه سایمون کیس، مدیر ارتباطات وی جک دویل و منشی خصوصی وی مارتین رینولدز نیز شواهدی ارائه کردند مبنی بر اینکه آنها به نخست وزیر توصیه نکرده اند که بگوید قوانین همیشه در شماره 10 رعایت شده است.

«ضمانت‌های مکرر» که او دریافت کرده بود، نه از جانب کارمندان ارشد دولتی یا وکلا، بلکه از مشاوران سیاسی او بود. شاید همین کافی باشد که نتیجه بگیریم او بی پروا بوده است.

نخست‌وزیر سابق ممکن است پس از تصمیم کمیته همچنان در پارلمان زنده بماند – بعید به نظر می‌رسد که آن‌ها تحریم‌هایی را به‌قدری تنبیهی اعمال کنند که خطر انتخاب مجدد احتمالی را به همراه داشته باشد.

اما برای تصویر بزرگتر – بازگشت سیاسی او – بسیار ناخوشایند است، زیرا استدلال کلیدی جانسون در طول جلسه در واقع این بود که او معتقد بود شماره 10 یک محیط کار منحصر به فرد است که در آن افراد به شدت سخت کار می کنند و در آن بخشی اساسی از رهبری است که روحیه بالا نگه داشته شد

این موضوعی بود که جانسون به طور مداوم به آن اشاره می‌کرد – اینکه چگونه او حضور در ترک نوشیدنی‌ها را بخش اساسی از نقش خود به عنوان نخست‌وزیر می‌دانست زیرا چقدر ضروری بود که کارکنان احساس ارزشمندی کنند. این چیزی بود که آن را برای اهداف کاری ضروری می کرد.

اما دقیقاً همان دفاعی است که به خوبی در خط حمله شماره یک حزب کارگر بازی می‌کند و بازتاب خشمی است که نمایندگان مجلس از درب خانه و در گروه‌های متمرکز شنیدند. برای آنها یک قانون بود و برای بقیه قانون دیگری.

برای کارکنان NHS که در PPE ضعیف در بخش‌های کووید کار می‌کنند، افسران پلیسی که وظیفه اجرای تار عنکبوت از قوانین دائماً در حال تغییر را دارند، برای کارگران ضروری در مشاغل کم‌درآمد که به طور نامتناسبی در اثر کووید جان خود را از دست داده‌اند، به نظر می‌رسد که این انعطاف‌پذیری اعمال نمی‌شود یا حداقل هیچ‌کس اعمال نمی‌شود. فکر کرد این کار را کرد.

این تقابل توسط برنارد جنکین، یکی از طرفداران سرسخت برکسی و یکی از حامیان سابق جانسون که قبلاً از رفتار او دفاع کرده بود، به وضوح آشکار شد.

اما او سوالی را مطرح کرد که جانسون را ناامید کرد – “اگر در یک کنفرانس مطبوعاتی از شما پرسیده می شد که آیا سازمان ها برای برگزاری گردهمایی های خداحافظی با فاصله غیراجتماعی در محل کار اشکالی ندارد، چه می گفتید؟”

جانسون مدعی شد که می‌گفت: «من می‌گفتم این به سازمان‌ها بستگی دارد، همانطور که راهنما می‌گوید، تصمیم بگیرند که چگونه می‌خواهند رهنمود را در بین خود اجرا کنند.»

هرگز نمی توان ثابت کرد که این گفته به خودی خود دروغ بوده است – اما قابل قبول به نظر نمی رسد. پیام – روز به روز – از آن تریبون کاملاً برعکس بود. و حتی اگر جانسون چنین چیزی گفته بود، نمی‌توان تصور کرد که توسط سر کریس ویتی یا سر پاتریک والانس تکرار شود.

زمانی که سه ساعت کباب کردن تمام شد، روز چهارشنبه دو برنده وجود داشت. در کوتاه مدت، این سوناک است که دوباره اقتدار خود را بر حزب خود تثبیت کرده و بزرگترین تهدید داخلی خود را به شدت کاهش داده است.

یکی از وزیران سابق گفت: «قبل از امروز، فکر می‌کردم 60 تا 70 هوادار در حزب وجود داشت که می‌توانست بوریس را احیا کند. حالا من این عدد را حدود 25 می‌دانم.»

اما احتمالاً در درازمدت یک برنده بزرگتر وجود دارد – کیر استارمر – به دلایلی که لویدو و سوناک در جلسه دور خود به نمایندگان مجلس توضیح دادند. هر چه پارتی گیت و جانسون بیشتر به صفحات اول بازگردند، برند محافظه کار بیشتر آلوده می شود و مسیر باریک پیروزی در سال 2024 سخت تر می شود.