زنان به طور نامتناسبی از صنعت سوخت فسیلی آسیب می بینند. این باید تغییر کند

امروز روز جهانی زن است و مانند هر سال اخیر، شرکت‌های سوخت فسیلی از این روز برای تبلیغ گزینه‌های شغلی خود برای زنان، فراخوانی شکاف جنسیتی در علم و مهندسی و حمایت از رویدادهای فرهنگی برای تجلیل از زنان و اقلیت‌های جنسیتی استفاده می‌کنند.

هر چقدر هم که این پیشرو به نظر برسد، چیزی جز دود و آینه روابط عمومی نیست.

در پشت این ادعاهای درخشان، واقعیتی هشیار کننده نهفته است: زنان و اقلیت های جنسیتی به طور نامتناسبی از خشونت و تخریب شرکتی صنعت سوخت فسیلی آسیب می بینند.

ما قبلاً می دانیم که صنعت سوخت های فسیلی مسئول بحران آب و هوا و تأثیرات فاجعه بار آن و آلودگی هوا، آب و زمین ما است که مردم را بیمار می کند.

اما مدل‌های کسب‌وکار آنها بر اساس گزارش‌ها موجب نابرابری و خشونت جنسی و فیزیکی علیه زنان و اقلیت‌های جنسیتی می‌شود.

اما چه مدرکی وجود دارد؟

خشونت علیه زنان و اقلیت های جنسیتی افزایش یافته است

برای شروع، پروژه های استخراج منابع صنعت سوخت های فسیلی طبق گزارش ها دست به دست هم می دهند. افزایش خشونت جنسی و فیزیکی علیه زنان و اقلیت های جنسیتی

اسکان موقت کارگران در میادین نفت و گاز و سایر زیرساخت‌های سوخت فسیلی، همچنین به عنوان «اردوگاه‌های انسانی» شناخته می‌شوند. گفته می شود منجر به افزایش موارد می شود تجاوز جنسی، تجاوز و آزار جنسی، قاچاق انسان و سایر جنایات خشونت آمیز علیه زنان و اقلیت های جنسیتی.

زنان بومی و اقلیت های جنسیتی به ویژه در معرض خطر هستند و زنان بومی نیز در معرض خطر هستند جنبش های پیشرو برای عدالت و امنیت

یکی از نمونه‌های بسیاری را می‌توان از پیامدهای وحشیانه «رونق نفت» باکن در داکوتای شمالی، در ایالات متحده که منجر به ورود هزاران کارگر مرد موقت به این منطقه شد، بدست آورد و از آن زمان با افزایش نرخ ها جنایات خشن و ضرب و جرح تشدید کننده

حداقل 125 زن بومی در طول این مدت مفقود شده اند، اما تعداد واقعی احتمالاً حتی بیشتر است.

بخش انرژی مملو از نابرابری جنسیتی اقتصادی است

همچنین، در داخل بخش انرژی ذاتاً پدرسالار، صنایع استخراجی مانند زغال سنگ، نفت و گاز به طور سنتی دارای کمترین درصد کارمندان زن و حتی زنان کمتر که به پست های مدیریتی می رسند.

دستمزد کارکنان زن در بخش انرژی است تقریبا 20 درصد کمتر نسبت به کارمندان مرد در برخی از کشورهای اروپایی.

در سال 2021، صنعت سوخت فسیلی بیشترین شکاف دستمزد جنسیتی را در مقایسه با سایر علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات داشت. صنایع (STEM) در استرالیا.

و به عنوان مثال، در کانادا، صنعت استخراج گفته می شود در میان بزرگترین راننده های مجرد نابرابری درآمدی که به 6.7 درصد شکاف دستمزد ملی کمک می کند.

می توان انتظار داشت که نابرابری جنسیتی اقتصادی در نتیجه بحران انرژی فعلی افزایش یابد و سال ها پیشرفت را معکوس کند، همانطور که زنان به طور نامتناسبی تحت تاثیر قرار گرفت با افزایش هزینه های انرژی به دلیل درآمد متوسط ​​کمتر آنها.

در حالی که بسیاری از زنان و اقلیت‌های جنسیتی – و افرادی که به درآمدشان وابسته هستند – برای گذراندن زندگی خود در تلاش هستند، صنعت سوخت‌های فسیلی کسب سود رکوردشکنی.

بحران ها بیشتر از سایرین به زنان و اقلیت های جنسیتی ضربه می زند

زنان مهارت ها، منابع و تجربیات حیاتی را به ارمغان می آورند پاسخ انسان دوستانه.

و هنگامی که بحران اتفاق می افتد، آنها اغلب اولین پاسخ دهندگان هستند، ریسک می کنند و نقش های مهمی در بقای خانواده ها و جوامع ایفا می کنند.

اما زنان و اقلیت های جنسیتی هستند همچنین ضربه محکمتری بزند با بحران آب و هوایی ناشی از سوخت فسیلی؛ به طور متوسط ​​درآمد کمتری دارند و دسترسی کمتری به اطلاعات دارند.

در زمان فاجعه، زنان و اقلیت های جنسیتی بیشتر در معرض آسیب هستند و احتمال زنده ماندن کمتر.

کسانی که زنده می مانند، دسترسی محدودی به امداد و کمک های بلایا دارند و با مشکل مواجه می شوند افزایش خطر خشونت جنسی و فیزیکیبه خصوص اگر به دلیل تغییرات آب و هوایی آواره شده باشند و در مسکن های انتقالی پرجمعیت زندگی کنند، جایی که فاقد حریم خصوصی و امنیت هستند.

به طور خلاصه، صنعت سوخت های فسیلی عامل بحران آب و هوا و در نتیجه گسترش نابرابری های جنسیتی و تبعیض است.

یک تغییر انرژی جهانی می تواند کلید حل مسائل باشد

صنعت سوخت های فسیلی ریشه در سیستم های استعماری، سرمایه داری و مردسالاری دارد که بر سرکوب مردم و بهره برداری از منابع طبیعی محدود، به ویژه در جنوب جهانی تکیه دارند.

حتی اگر بخش انرژی با دستمزد عادلانه در فهرست مدیریتی آن‌ها متنوع‌تر و فراگیرتر بود، مگر اینکه شیوه‌ها و ساختارهای آن‌ها اساساً تغییر کند، این مظهر شستشوی جنسیتی خواهد بود.

تغییر جهانی به سمت انرژی های تجدیدپذیر فرصتی برای اصلاح این موضوع است.

پروژه‌های زیرساختی جدید سوخت‌های فسیلی باید ممنوع شوند و سوخت‌های فسیلی باید یک‌بار برای همیشه حذف شوند.

آینده فمینیستی عاری از فسیل تنها راه دستیابی به عدالت اقلیمی و جلوگیری از یک فاجعه آب و هوایی است. زندگی همه به آن بستگی دارد.

لیزا گلدنر رهبر کمپین صلح سبز برای کمپین انقلاب بدون فسیل است. او یک فعال عدالت جوی است که در برلین مستقر است.

در یورونیوز، ما معتقدیم که همه دیدگاه ها مهم هستند. با ما در view@euronews.com تماس بگیرید تا پیشنهادات یا موارد ارسالی را ارسال کنید و بخشی از گفتگو باشید.