زن ناشنوا به پرسش ناتوانی می‌گوید گزارش تجاوز جنسی شبیه «صحبت کردن با دیوار» است | کمیسیون سلطنتی معلولیت

وقتی کاترین دان به یک افسر رفاه دانشگاه گفت که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است، فقدان خدمات مناسب باعث شد او احساس کند که “با دیوار صحبت می کند”.

دان، که ناشنوا است، در نوجوانی در یک مهمانی و در دانشگاهی که ساکن آنجا بود مورد تعرض قرار گرفت.

او به کمیسیون سلطنتی خشونت، سوء استفاده، بی توجهی و بهره کشی از افراد دارای معلولیت که این هفته جلسات استماع در هوبارت برگزار می کند، از موانعی که زنان ناشنوا هنگام گزارش سوء استفاده جنسی با آن مواجه هستند، گفت.

او درباره تجربه دانشگاه خود گفت: «وقتی برای دسترسی به خدمات رفتم، احساس می کردم دارم با دیوار صحبت می کنم.

من هم آنجا مترجم نداشتم، بنابراین مجبور شدم صحبت کنم.

افسر بهزیستی که من با او صحبت کردم، هیچ درکی از تاریخ فرهنگی من که یک زن ناشنوا بودم، نداشت و واقعاً ارزش دنبال کردن آن را نداشت.»

دان به کمیسیون گفت که حمله خود را در دوران نوجوانی به پلیس گزارش نکرده است.

او دور از خانه ویکتوریا در کشور خانواده اش زندگی می کرد و در مدرسه ای در ملبورن درس می خواند.

“وقتی حمله رخ داد، فکر کردم: “کجا می توانم بروم؟ به چه کسی می توانم بگویم؟ پدر و مادرم خیلی دور از من زندگی می کنند. من از Auslan برای برقراری ارتباط استفاده می کنم.

«در آن زمان من کلمات یا زبانی برای توصیف آنچه رخ داد و اینکه چه کسی بودم، نداشتم. برای من، رفاه فقط مورد حمایت یا تایید قرار نگرفت.

“و حمایت در مدرسه کافی نبود.”

کمیسیون سلطنتی که این هفته از زنان بازماندگان سوء استفاده می‌پرسد، قبلاً گفته شده است که تقریباً نیمی از زنان دارای معلولیت در طول زندگی خود خشونت فیزیکی را تجربه خواهند کرد.

حدود 48 درصد در مقایسه با 27 درصد برای زنان بدون معلولیت، خشونت فیزیکی را تجربه خواهند کرد.

دان که در نقش وکالت با Deaf Victoria کار می کند، خواستار حمایت بیشتر از ناشنوایان در خدمات اصلی شده است.

به عنوان یک فرد ناشنوا، یک زن ناشنوا، همیشه لایه‌هایی از معایب وجود دارد. من می‌خواهم با یک سرویس پشتیبانی تماس بگیرم، اما باید مطمئن شوم که می‌توانم با پیامک به آنها دسترسی داشته باشم.»

«آیا قبلاً با مترجمان کار کرده‌اند؟ آیا توسط جامعه ای که در آن زندگی و نفس می کشم مورد آزار و اذیت قرار خواهم گرفت؟»

او گفت که در دوران کودکی آموزش جنسی محدودی داشته و در مقایسه با همسالان ناشنوای ۱۵ ساله‌اش با استاندارد هفت ساله امضا می‌کرده است.

او گفت: «تجارب تجاوز جنسی که در میان همسالانم رخ می‌داد، رایج بود.

“و هیچ راهی برای جزئیات دقیق آنچه که در حال وقوع است و آنچه در حال رخ دادن بود وجود نداشت.”