شروع سپیده دم، نمایش و دور افتخار: مودی روز نامنظم تست کریکت را برگزار می کند | کریکت

تیکریکت est معمولاً نیازی به تنظیم زنگ ساعت 5.45 صبح ندارد. یکی از جذابیت های بازی شروع آرام در اواخر صبح است. نه در احمدآباد روز پنجشنبه برای شروع بازی چهارم و پایانی بین هند و استرالیا. با توجه به حضور تشریفاتی نخست وزیران کشورهای مربوطه، و افزایش امنیت بر این اساس، به رسانه های فعال گفته شد که ساعت ها زودتر حضور یابند و در غیر این صورت خطر محاصره خارج از خانه وجود دارد.

آنچه پس از آن رخ داد، نمایش عجیب و غریبی از تجلیل بود که در تأمل نباید جای تعجب داشته باشد، وقتی رهبر به نام نارندرا مودی از مکانی به نام استادیوم نارندرا مودی بازدید می کند. این مسیر کوتاهی است تا یک رهبر به عنوان یک حاکم رفتار کند. مودی و همتای استرالیایی اش، آنتونی آلبانیز، قبل از گفتگوهای اقتصادی بیشتر برای تقویت توافقنامه تجارت آزاد موجود، با تشویق در مقابل یک صفحه دید بزرگ که هر دوی آنها را در پوستر فیلم فتوشاپ نشان می داد، مورد تشویق قرار گرفتند، تصویر مودی به طور طبیعی کمی بزرگتر و بیشتر بود در مقابل

آنها که همراه با مقامات هیئت کنترل کریکت در هند روی یک سکو در زمین بازی قرار گرفتند، یک اجرای رقص را تماشا کردند و در حالی که با دستان روی هم بسته و با حالت‌های خشن می‌نشستند تا ببینند چه کسی می‌تواند بی‌تحرک‌تر بماند. در حالی که مفسر پرهیاهو، راوی شاستری، صدایی را ارائه داد که 75 سال دوستی هند و استرالیا را تمجید می کرد، رهبران از یک وسیله نقلیه روباز که مخصوص ساخته شده بود، یک دور افتخارآمیز را آغاز کردند. آندرسون خشمگین که در پشت آن با بادبزن‌های کریکت و کنده‌های بزرگ مقوایی تزیین شده بود، مانند آندرسون خشمگین بود که نکات مهندسی را با سرسی لنیستر عوض کرده بود.

ستون‌ها و محوطه‌های استادیوم نیز با عکس‌های رهبران آغشته شده بود، همانطور که در روزهای قبل در سراسر پایتخت گجرات در کنار جاده‌ها وجود داشت. این کشور مودی است، پایگاه حمایت از رهبری که در حال نزدیک شدن به یک دهه در کار خود با موجی از پوپولیسم هندو است که نشانه کمی از کاهش نشان می دهد. طبیعی است که با دونالد ترامپ که با تحسین آشکار مودی به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده مواجه شد و در سال 2020 در یک راهپیمایی در همان استادیوم شرکت کرد که نام های ساچین تندولکار و ویرات کوهلی را تلفظ کرد، تشابهاتی داشت.

برای رهبری که از انجام مصاحبه یا کنفرانس مطبوعاتی امتناع می ورزد، حکومت از طریق پخش ویدئویی و ظاهر عمومی گزینه جایگزین است. کریبیلی قدرت ستاره کاخ سفید را ارائه نمی دهد، اما دیدار آلبانیز هنوز فرصتی است برای نشان دادن مودی به عنوان یک دولتمرد، یک مزه کننده پیش از اجلاس G20 که در ماه سپتامبر در دهلی نو برگزار می شود. فرودگاه‌های هند مملو از پوسترهایی هستند که این موضوع را تبلیغ می‌کنند، برخی از آنها هند را به عنوان “مادر دموکراسی” توصیف می‌کنند. یونانیان باستان ممکن است ادعای حق چاپ را ارائه دهند.

دور افتخار تمام شد، روهیت شارما و استیو اسمیت کاپیتان های ملی به داخل کشیده شدند و هر کدام توسط رهبر ملی مربوطه خود با یک کلاه تیمی به او اهدا شد. سپس یک حرکت ناخوشایند مشت‌های به هم چسبیده با چهار نفر در صف ایستاده بود، حرکت مورد علاقه حزب مودی بهاراتیا جاناتا. در نهایت، با هدایت همراهان به داخل خانه برای تماشای موزه تاریخ کریکت بین تیم‌ها، پرتاب می‌تواند در حالی انجام شود که وزرا زمان داشته باشند تا هدایای خود را از BCCI بررسی کنند: هر یک عکس پرتره‌ای با قاب تزئینی از خود به خانه بردند.

با همه اینها، کریکت به حاشیه رانده شد. بازیکنان از گرم کردن بر روی زمین به طور معمول منع شدند، در عوض به بیضی دوم منتقل شدند. بولرها قبل از ساعت 8 صبح به بیرون فرستاده شدند تا دور مسابقه خود را علامت بزنند. همه به جز محمد شامی، که در آن زمان نامش در یازدهم هند معرفی نشده بود، و باید درست قبل از پخش سرودها به سرعت بیرون می رفت. اجرای سرود یکی دیگر از بی نظمی ها بود که معمولاً یک بار در شروع یک سریال اتفاق می افتاد. رهبران به همراه تیم‌ها صف آرایی کردند تا آن را بخوانند، دستانشان دورشان. آن تیم ها یک سری بازی نزدیک را انجام داده بودند که اوج آن به این مسابقه بستگی داشت، سپس آن را به یک پس زمینه تبدیل کردند.

نه اینکه تماشاگران زیادی برای نمایش وجود داشته باشد و این بیش از همه برجسته بود. صحبت‌های زیادی در رهبری BJP وجود داشت که اتوبوس‌هایی از هواداران را برای پر کردن ورزشگاه وارد می‌کرد و می‌خواستند جذابیت مردمی رهبر خود را نشان دهند. هدف ثانویه ثبت یک رکورد جدید جمعیت آزمایشی فراتر از 91112 نفر در MCG برای آزمون خاکستر 2013 بود. به هر دلیلی، در روزی که هرگز نزدیک نشد. هنگامی که مقامات بلندپایه آمدند، جایگاه های سطح زمین در بهترین حالت نیمه پر بود، و سطح بالای رده بزرگ بیش از 20 درصد بود. در حالی که نخست وزیران در عرض یک ساعت زمین را ترک کردند، برخی از تماشاگران حتی برای کریکت ماندند.